درگذشت دکتر فریدون آدمیت 
دکتر فریدون آدمیت، نویسنده و تاریخ‌نگار معاصر ایرانی در چنین روزی از سال ۱۳۸۷ هجری شمسی درگذشت.
فریدون آدمیت در سال ۱۲۹۹ش در تهران به‌دنیا آمد. وی در سال ۱۳۲۱ش در رشته حقوق و علوم سیاسی فارغ‌التحصیل شد. پایان‌نامه او درباره زندگی و اقدامات سیاسی میرزا تقی‌خان امیرکبیر و با عنوان «امیرکبیر و ایران؛ پاورقی از تاریخ ایران» بود. آدمیت درحالی‌که دانشجوی دانشکده حقوق بود در سال ۱۳۱۹ش به استخدام وزارت امور خارجه درآمد تا ضمن کار، تحصیلات خود را در خارج از کشور تکمیل کند.
او در فعالیت اجرایی نخستین تجربه خود را در سمت دبیر سفارت ایران در لندن پشت سر گذاشت. وی در کنار مأموریت اداری، وارد دانشکده علوم سیالسی و اقتصاد لندن شد و بعد از پنج سال تحصیل در رشته تاریخ سیاسی و فلسفه سیاسی، در سال ۱۹۴۱م به درجه دکتری دست یافت.
آدمیت سپس در سال ۱۳۳۰ش در مأموریت نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد و سپس وزیرمختاری در همان‌جا تعیین شد. این مأموریت تا سال ۱۳۳۸ش ادامه پیدا کرد و وی در این سال‌ها (۱۹۵۵م) دومین اثر خود را با عنوان «جزایر بحرین: تحقیق در تاریخ دیپلماسی و حقوق بین‌الملل» به زبان انگلیسی در نیویورک منتشر کرد. شرکت در چندین کنفرانس و انجام وظیفه در مقام داور بین‌الملل در دیوان دائمی حکمیت لاهه از فعالیت‌های دیگر فریدون آدمیت طی مأموریت خود بود که تا سال ۱۳۵۹ش به طول انجامید.
آدمیت از سال ۱۳۴۴ش، تمام وقت خود را صرف مطالعه و تحقیق در عصر مشروطیت کرد و در طی بیش از بیست سال فعالیت، تأثیرگذاران عصر مشروطه و مهم‌ترین حوادث سیاسی اجتماعی دوران آغازین تاریخ ایران مدرن را در بیش از بیست و پنج عنوان کتاب و مقاله تألیف و منتشر کرد.
شناخت جنبش مشروطیت و شرایط اجتماعی و فرهنگی ایران در سرآغاز آشنایی با دنیای مدرن، محور عمده آثار او بوده است. پرسش فلسفی از چیستی مشروطه و کاوش تاریخی از اندیشه‌ها و افکار مدرن‌های ایران دو محور اصلی در تحقیقات آدمیت است که با پیروی از اصول تاریخ‌نگاری علمی و مدرن، شرایط مواجهه اولیه ایران را با مدرنیته در متون تحقیقی به ثبت رسانده است.
دکتر فریدون آدمیت، سرانجام در تاریخ دهم فروردین‌ماه سال ۱۳۸۷ هجری شمسی در سن هشتاد و هشت سالگی درگذشت. «فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطیت»، «اندیشه‌های میرزا آقاخان کرمانی»، «اندیشه‌های میرزا فتحعلی آخوندزاده»، «اندیشه‌های طالبوف تبریزی»، «اندیشه ترقی و حکومت قانون»، «فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطیت ایران»، «ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران» و «امیرکبیر و ایران» از جمله آثار آدمیت است.
