رحلت مرجع عظیم، آیةالله بروجردی (ره)
۱۰ فروردين
● مرجع عالی‌قدر جهان تشیع، آیتالله العظمی بروجردی در چنین روزی از سال ۱۳۴۰ هجری شمسی رحلت نمودند.
حضرت آیتالله العظمی سیدحسین طباطبایی بروجردی در حدود سال ۱۲۵۴ش (مصادف با ۱۲۹۲ق) در بروجرد قدم به عرصه هستی نهادند و پس از فراگیری مقدمات در زادگاه خود، راهی نجف اشرف گردیدند. ایشان در نجف از استادان نام‌دار زمان از قبیل آخوند خراسانی، شیخالشریعه اصفهانی و سیدمحمدکاظم یزدی استفاده برده و به مدارج والای علمی و فقهی دست یافتند.
آیتالله العظمی بروجردی پس از اخذ اجازات متعدد اجتهاد، در بروجرد سکنی گزیده و به امور علمی و مذهبی پرداختند اما پس از مدتی، به اصرار فضلای حوزه علمیه شهر مقدس قم، در سال ۱۳۲۴ش راهی آن حوزه مبارک گردیده و زعامت آن را به عهده گرفتند. حضور ایشان بر مسند زعامت حوزه علمیه مانع اجرای نقشههای خائنانه رژیم پهلوی بود و شاه تا زمان حیات معظم‌له از اجرای برنامههای ضددینی خود به‌صورت آشکار اجتناب میکرد.
آیتالله العظمی بروجردی سالهای متمادی بر مسند تدریس تکیه زده و شاگردان فراوانی را تربیت کردند که حضرات آیات عظام: شهید مرتضی مطهری، شهید سیدمحمد حسینی بهشتی، جعفر سبحانی، علیپناه اشتهاردی، حسین نوری همدانی، ناصر مکارم شیرازی، مجتبی محمدی عراقی، سیدمصطفی صفایی خوانساری و دهها عالم فاضل دیگر از آن جملهاند. هم‌چنین، آثار متعددی از این فقیه فرزانه به یادگار مانده است که برخی از آن‌ها بدین قرارند: «جامع احادیث شیعه»، «طبقات رجال» و «حاشیه بر کفایه».
سرانجام، عالم ربانی و مرجع عظیم، حضرت آیتالله العظمی سیدحسین طباطبایی بروجردی در تاریخ دهم فروردین‌ماه سال ۱۳۴۰ هجری شمسی (برابر با سیزدهم شوال ۱۳۸۰ق) در سن هشتاد و شش سالگی رحلت نموده و پس از تشییعی باشکوه، در کنار مسجد اعظم قم که از آثار ماندگار ایشان است، به خاک سپرده شدند.
