هواپيما با سرعتي بيشتر از سرعت صوت حركت مي‌كند و به همين علت شما هنگامي صداي آن را مي‌شنويد كه هواپيما از آن منطقه گذشته است. اين گفته تا حدودي درست است، اما در حقيقت اختلاف سرعت حركت هواپيما بر فراز آسمان با سرعت حركت نور به اندازه‌اي نيست كه شما نتوانيد همزمان با شنيدن صداي هواپيما، آن را در آسمان ببينيد. آنچه موجب مي‌شود نتوانيد همان موقع كه صداي هواپيمايي را مي‌شنويد آن را در آسمان ببينيد اين است كه صدا بسيار كندتر از نور حركت مي‌كند. سرعت حركت نور حدود يك ميليون برابر سرعت حركت صوت است.
در سطح درياها صوت با سرعتي در حدود 1200 كيلومتر برساعت حركت مي‌كند و اين در حالي است كه در شرايط مشابه، نور با سرعتي حدود 296هزار كيلومتر بر ثانيه در حركت است. معمولا هواپيماهاي مسافربري در ارتفاع 30 هزار پايي از سطح زمين پرواز مي‌كنند. از اين ارتفاع، 30 ثانيه طول مي‌كشد تا امواج صوتي به سطح زمين برسند، اما از همين ارتفاع نور در مدت زمان كمتر از 400 هزارم ثانيه به سطح زمين برخورد مي‌كند.
بنابراين مي‌توان گفت نور بلافاصله به ما مي‌رسد. هواپيمايي كه با سرعت 960 كيلومتر بر ساعت در حركت است در 30 ثانيه‌اي كه طول مي‌كشد تا صداي آن به گوشتان برسد، 5 كيلومتر در مسير حركتش پيش رفته است. به همين دليل زماني كه شما صداي اين هواپيما را مي‌شنويد، هواپيما ديگر در مكاني كه امواج صوتي از آن منطقه به سوي زمين رهسپار شده‌اند، قرار ندارد، بلكه در حدود 5 كيلومتر جلوتر از منبع انتشار امواج صوتي قرار گرفته است و وقتي به آسمان نگاه ميكنيد با كمال تعجب متوجه مي‌شويد كه هيچ اثر و نشانه‌اي از اين هواپيما نيست، شما مرتكب هيچ اشتباهي نشده‌ايد، خيالاتي هم نشده‌ايد، بلكه اين ماهيت علم فيزيك است كه موجب مي‌شود چنين موضوعي را تجربه كنيد.
ام‌البنين خان‌وردي
