پاسخ: «نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ».
در این آیه دوتا واژه هست که با فهمیدن آنها آیه هم فهمیده میشود. یکی واژه نِساء بمعنی زنان است و دیگری فعلِ امرِ «آتوا».
در زبان عربی واژه های زیادی به معنی «زن» هستند که هر کدام معنی و کاربرد خاص خود را دارند. مانند: اِمـرَأَة ـ زَوج ـ سَـیـِدَة ـ صاحِـبَـة و نِساء.
«اِمـرَأَة» نام جنسی زن در یک رابطه زناشوئی صرف است. یعنی هرگاه رابطه بین مرد و زن فقط یک رابطه زندگی زناشوئی صرف باشد، به زن اِمـَرأَة گفته می شود و مذکر آن اِمرَء به مرد. مثلاً قرآن به زن فرعون میگوید «اِمـرَأَة»، چون وی مخالف فرعون بوده و فقط در یک رابطه زندگی زناشوئی با او بوده است. همینطور قرآن به زن حضرت لوط نیز اِمرآة می گوید. چون با لوط فقط زن و شوهر بوده اند (چنانکه میدانیم همسر لوط با لوط مخالف بوده است).
واژه «زَوج» (که البته در اصل مؤنث و مذکر ندارد و بصورت مؤنث در قرآن نیز نیامده، ولی برخی آنرا مؤنث میکنند)، به زن ایدآل اطلاق میشود. یعنی وقتی کسی میخواهد از همسر خود به عنوان همفکر و شریک زندگی و مونس خود نام ببرد و از زندگی ایدآل و رضایت بخش خود با همسر خود صحبت کند، از زن خود بنام «زوج» نام می برد.
واژه «سَیدَة» به زنی گفته می شود که در اوج خوبی است، طوریکه همسر وی چیزی فراتر از آن در زندگی نمی بیند و ندارد. مذکر آن سَیّد نیز به مرد اطلاق می شود.
واژه «صاحِبَة» به زنی اطلاق می شود که مدت خیلی درازی با همسر خود زندگی میکند و همیشه با هم بوده اند. و مذکر آن «صاحب» به مرد اطلاق می شود.
و اما واژه «نِساء» که مورد بحث ما است از موضع مادری و کارکردها و مسئولیتهای زنانگی و مادرانه و همسرانه زن، به زن گفته می شود. بنابر این هرگاه قرآن می گوید «نساء»، آنجا از زن بعنوان مادر و نقش و مسئولیتهای مادرانه و همسرانه وی صحبت می کند. هر جا می گوید زوج، آنجا دارد از زن بعنوان یک همسر ایدآل در یک زندگی ایدآل صحبت می کند، هر جا از زن بعنوان انسان حرف می زند می گوید: یا ایها الانسان = ای انسان (که شامل زن و مرد هر دو میشود) و همینطور الی آخر.
واژه آتوا فعل امر از مصدر اِتیان است. اتیان بمعنی: آمدن و آوردن از راه دور و در آستانه رسیدن بودن یا قرار گرفتن است. پس آیه دارد با مردانی حرف میزند که ماهها یا سالها از همسران خود دور هستند.
آیه و معنی آن چنین است:
نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ».
« زنانتان کشتزاری برای شما هستند. بنابر این دوری میان خود را از میان بردارید تا هر گاه همدیگر را خواستید در دسترس باشید، و برای خود وقت اختصاص دهید. رهنمودهای خدا را بکار گیرید و بدانید که وی را دیدار خواهید کرد. و به ایمانداران نوید (بهشت) بده». (بقره 223).
آیه از زن در جایگاه مادر و نقش و مسئولیتهای مادرانه و همسرانه وی صحبت میکند، و با مردانی که ماهها یا سالها از همسران خود دور هستند در جایگاه پدر و مسئولیتهای پدرانه آنها با آنها صحبت میکند، و بطور ضمنی و تلویحی از آنها می پرسد: آیا انسان ماهها یا سالها کشتزار خود را رها میکند؟ و از آنها میخواهد که فاصله دراز مدت میان خود و همسران را از میان ببرند یا دوری از آنها را طولانی مدت نکنند.
