امام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:
(لَوْ لا إِسْتِغْفارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْض لَهَلَكَ مَنْ عَلَیْها)
اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى یكدیگر نبود، تمام اهل زمین هلاك مى گشتند.
دلائل الامامه، ص297 .
شرح
امام زمان(علیه السلام) در حدیثى طولانى خطاب به فرزند مهزیار، شیعیان را به استغفار و دعا در حقّ یكدیگر ترغیب مى كند; زیرا از آثار و بركات آن رفع عذاب از روى زمین و اهل آن است.
از آیات قرآن استفاده مى شود كه دو چیز عامل ایمنى زمین از عذاب الهى در این دنیاست:
1. وجود پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم): خداوند متعال مى فرماید:
(ما كانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فیهِمْ)[ سوره ى انفال، آیه ى 33 ]; تا تو در میان مردم هستى، هرگز خداوند آنان را عذاب نخواهد كرد.
2. استغفار: خداوند متعال مى فرماید:
(ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ)[ سوره ى انفال، آیه ى 33 .]; خداوند آنان را در حالى كه استغفار مى كنند، هرگز عذاب نخواهد كرد.
از این حدیث دو نكته استفاده مى شود:
1. گناه باعث هلاكت و عذاب مردم در همین دنیا مى شود.
2. استغفار سبب مغفرت است، خصوصاً اگر در حقّ همدیگر استغفار كنند.
منبع:
سايت انديشه قم