به گزارش فارس، دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس روز گذشته (چهارم اسفند) اجلاس بین المللی لندن را برای کمک به سومالی افتتاح کرد که هیئت‌هایی از کشورهای مختلف جهان در سطوح متفاوت شرکت کردند ولی هیچ‌کدام از تحلیلگران سیاسی به این نشست و این کنفرانس امیدی ندارند.
بسیاری از کارشناسان مسائل آفریقا بر این باورند که بحران کشور سومالی بسیار پیچیده شده و نشست لندن ظرفیت و توان حل و تصفیه مشکلات و معضلات آن کشور را ندارد.
در این نشست نمایندگان 40 کشور و نهاد‌های منطقه ای و بین المللی مشارکت داشته و سعی کردند هفت موضوع و پرونده از قضایای این کشور بحران زده و محنت کشیده را بررسی کنند.
از جمله مسائلی که در این کنفرانس مورد بررسی قرار گرفت، می توان به محورهای ذیل اشاره کرد:
1ـ تشویق و تقویت روند عملیات سیاسی جهت تشکیل یک دولت فدرالیته قوی در سومالی.
2ـ کمک و تقویت روند تمدید مدت بقا و حضور نیروهای نظامی صلح‌بانان اتحادیه آفریقا. روز چهارشنبه سوم اسفند1390 سطح حضور این نیرو در سومالی به 17 هزار نفر رسید.
3ـ بررسی ساز و کار تقویت بنیه نظامی و تسلیحاتی دولت موجود در سومالی جهت مقابله با پدیده دزدان دریایی و تروریسم القاعده.
4ـ کنکاش در ماهیت حضور ارتش کشورهای همسایه این کشور مانند اتیوبی و کنیا
5ـ بررسی راهکار حل مشکلات آوارگان این کشور و کنکاش در مکانیزم بازگشت آنها به وطن و شهرهای خود
6 ـ بررسی مکانیزم این کشور در قبال موج‌های قحطی و خشکسالی در این کشور
7 ـ بازسازی و این کشور توسعه نیافته
گرچه در این اجلاس سران محافل بین المللی و منطقه ای مانند کاترین اشتون مسئول میز سیاست خارجی اتحادیه اروپا و نبیل العربی دبیرکل اتحادیه عرب و "بان کی مون" دبیرکل سازمان ملل حضور داشته ولی ملت سومالی بر این باورند که جهان و کشورهای منطقه عربی و اسلامی آنها را فراموش کرده اند ونباید به چنین نشستی امید و امال فراوانی بست.
رئیس جمهور فعلی سومالی از آمریکا و اروپا خواست تا به پایگاه های گروه جوانان مسلمان سومالیایی که اخیرا رسما به القاعده پیوسته اند،حمله هوایی شود و آنها را بمباران کنند ولی خانم کلینتون وزیرخارجه انگلیس و خانم کاترین اشتون هیچ توجهی به خواسته وی نکرده اند.
کلام آخر
کشور سومالی و ملت مسلمان آن بیش از دو دهه است که با انواع محنت‌ها و مصیبت‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند ولی یاری و کمک منطقه و جهان به حجم و به اندازه این چالش‌ها و تهدیدات نیست و نبوده است.
این کشور اینک با حضور نظامی دو ارتش همسایه مسیحی خود یعنی کنیا و اتیوپی و گروه های القاعده و سلفیه وهابی و جریانات دزدان دریای روبرو است، علاوه بر آن گریبانگیر تراکم معضلات تاریخی و مشکلات ذاتی جامعه عشیره ای نیز می باشد.
کمک‌های جمهوری اسلامی ایران به این کشور بحران زده از لحاظ ارزشی و کمیت پس از آمریکا بوده ولی ضعف رسانه و تبلیغات کشورمان مانع از نمایش واقعی توجه و عنایت دولت و ملت جمهوری اسلامی ایران شده است.
ترکیه با وجود کمک اندک به سومالی ولی با حضور اردوغان نخست وزیر آن در خاک سومالی، به یک برد دیپلماتیک و به یک پیروزی سیاسی و تبلیغاتی و به یک نمایش قدرت نرم خود نایل آمد.
