امیرالمؤمنین، پـیامبر اكـرم صلی الله علیه و آله را بـا اوصاف بسیار زیبایی به مردم معرفی می‌كند:
" طبِیبٌ دَوّارٌ بِطبّهِ، قَد اَحكَمَ مَرَاهِمَهُ وَ اَحْمَی مَوَاسِمَهُ یَضَعُ ذَلِكَ حَیْثُ الحَاجَة اِلَیه، مِن قـلوبٍ عُمْی وَ اذانٍ صُمّ وَ اَلسِنةٍ بُكمٍ، مَتتبعٌ بِـدَ وَائِهِ مَـوَاضِعَ الغـفلَةِ وَ مَواطِنَ الحَیرَة."(1)
امیرالمؤمنین فرمود:
پیامبر؛
- پزشک سیّار است: او برای درمان بیمارانش حركت می‌كند و خود به سراغ آنان می‌رود. (چرا که برخی از پزشکان می‌نشینند تا بیمار به نزدش برود. یکی از فرق‌های نبی و رسول در همین موضوع است.)
- متخصص و درد شناس است: دردهـا را بـه خـوبی تشخیص می‌دهد، حتی بیماری‌های روحی و روانی را می‌شناسد.
- نسخه‌های شفابخش دارد: نسخه‌های او تمام بیماری‌ها، حتی قـلب‌های كـور و گـوش‌های سنگین و زبان‌های لال را شفا می‌دهد و با داروی خود به دنبال بیماران غافل و سرگردان است.
پی‌نوشت:
1- نهج البلاغه، خطبه 108.
