خلبانی برای تمام فصول
شهید سرلشکر خلبان "سیدعلیرضا یاسینی" یکی از همین مردان بزرگی است که باید در راه شناخت او بیشتر تلاش کرد. او که از میان همین مردم به پا خواست و برای دفاع از مرز و بوم کشور عزیزمان جان فشانی های زیادی انجام داد. او که در زمان طاغوت راه خود را یافته بود، دست به انتخاب بزرگی زد و آن بستن پیمان ناگسستنی با امام (ره) و انقلاب اسلامی بود که پس از آن بویژه در دوران جنگ تحمیلی، به این عهد وفادار بود و لحظه ای برای تحقق آرمان های امام راحل سستی به خود راه نداد.
خلبانی کم نظیر که از هیچ ماموریتی سر باز نمی زد و با وجود خطراتی که او را تهدید می کرد، همواره داوطلب و پیش قدم در انجام ماموریت های جنگی بود. او با عشق به ایران و مردم ایران می جنگید و انگیزه های الهی را در لحظه لحظه های نبرد دخیل می کرد. به جرات می توان گفت که اکثر ماموریت هایی که انجام داده است، جزو موثرترین عملیات بود. تعدد حضور او در جبهه های حق علیه باطل او را با 2759 ساعت پرواز با هواپیمای فانتوم به عنوان دومین خلبانی که بیشترین ساعات پرواز با هواپیمای فانتوم داشته تبدیل کرد.
حضور موثر در عملیات 140 فروندی روز یکم مهرماه 59 و حضور در حماسه هفتم آذر، آن هم به عنوان یکی از خلبانان اصلی این عملیات، خود مهر تاییدی است بر مهارت و جسارت بالای او و از همه مهم تر او را به عنوان خلبانی پیش قراول و خط شکن معرفی کرده بود.

خدمت بدون تبعیض
یاسینی هرگز به دنیا بها نمی داد و به مظاهر فریبنده آن پشت کرده بود و گامی بر تعلقات دنیوی خود بر نداشت. مردی مقتدر در کار، شجاع در پرواز که در عین حال با زیر دستان همواره مهربان بود.
دارای تعهد و تخصص بالایی بود و کارش را با عشق انجام می داد. برای هیچ کس تبعیض قائل نبود و سفارش را برای هسچ کس قبول نمی کرد. حرف های منطقی را می پذیرفت و حرف های غیرمنطقی را منطقی پاسخ می گفت. فرمانده ای قاطع و در عین حال رئوف بود و درد دل پرسنل را صبورانه گوش می کرد و در راه حل مشکلات آنان تلاش می کرد. برای انجام کارها برنامه ریزی دقیق داشت و برای کسانی که بی نظمی می کردند بسیار سخت گیر بود.
 

 

بار مسئولیت او را عوض نکرد
با توجه به مسئولیتی که داشت، بیشترین امکانات را به بخش هایی واگذار می کرد که بالاترین بازدهی را داشتند و این خود باعث ایجاد انگیزه در بین پرسنل شده بود. در عین حال که فرمانده بود و می توانست بیشترین امکانات را برای خود فراهم کند، ولی هرگز چنین نکرد. درب اطاق او بر روی همه باز بود و اغلب اوقات بعد از نماز عصر در مسجد برای حل مشکلات ساکنان پایگاه می ماند و با دقت به مشکلات و گرفتاری های آنان گوش می کرد.
به راستی چرا او با رفتنش داغی بزرگ بر دل آنانی که از نزدیک می شناختندش گذاشت؟ و این بدان دلیل بود که اهل غرور و تکبر و خود پسندی نبود و واقعیت ها را به خوبی لمس می کرد. با پرسنل با شخصیت برخورد می کرد که این خود دلیلی بود برای راه یابی به قلوب آنان.
به مولای متقیان علی (ع) خیلی ارادت داشت و همین باعث شده بود که در بدترین شرایط که دیگران از کوره در می رفتند، او خونسرد بود و از کوره در نمی رفت. بدی ها را هیچ وقت با بدی جواب نمی داد و عکس العمل های او در این گونه شرایط عبرت آمیز بود. خنده های او در بدترین اوضاع به دیگران آرامش می داد.

شهیدان در کنار ما هستند
یاسینی همیشه درباره دوستان شهیدش می گفت:
"در حقیقت باورم نمی شود که اینها بین ما نیستند، همیشه فکر می کنم که اینها در کنار ما هستند. احساس جدایی از آنها نمی کنم. روی این اصل هیچ گونه احساس نبودن آنها را نمی کنم و فکر می کنم که هستند و به یک ماموریت و یا یک مرخصی بلند مدت رفته اند. حتی در زندگی خانوادگی ام و در رفت و آمدهای که با خانواده های شان دارم اینها حضور دارند."

بیت المال را حفظ کنیم
درحالی که مسئولیتی مهم در نیروی هوایی داشت، اما از آموزش داشنجویان خلبانی غافل نمی شد. توسط یکی از دانشجویان ایشان نقل شد:
ایشان به علت سخت گیری زیادی که در استفاده از بیت المال داشت، همواره به ما سفارش می کرد که قدر وسایل و امکانات را بدانیم. یک روز در سر کلاس قیمت یک هواپیما را به دلار برروی تخته نوشت و سپس آن را در ریال ضرب کرد و عدد به دست آمده را تقسیم بر جمعیت کشور کرد که آن عدد 26 ریال بود. سپس رو به دانشجویان کرد و گفت: به اندازه این 26 ریال دل بسوازنیم و آن را حفظ کنیم.
او به همه آموخت که هواپیما را جزئی از وجود خود بدانند.

جانبازی و ایثار
به دلیل اجکت هایی که داشت، از ناحیه کمر جانباز 55 % بود و این را بجز پزشک معالج و خانواده اش کسی نمی دانست. برادر دو شهید بود. آن را هم تا زمان شهادتش کسی نمی دانست. شهید یاسینی می گفت:
"ما اعتقاد داریم و معتقد هستیم که نظام جمهوری اسلامی ایران یک نظام الهی است این را استکبار جهانی نمی پذیرفت ولی الان می بینیم که رای بر ماندن جمهوری اسلامی دادند و در نهایت تسلیم شدند و پذیرفتند که نظام جمهوری اسلامی باید باشد و هیچ راهی هم برای شکست آن هم نیست."

یاسینی از آن جمله فرماندهانی بود که همواره ادب و رفتار انسانی او از پست و مقام سازمانی اش بالاتر بود و این خصیصه خوب و والای او خود به خود دیگران را وادار به احترام می کرد. زمانی که شهید یاسینی فرمانده پایگاه چابهار بود، یکی از پرسنل نقل می کرد:
- با ورود ایشان به پایگاه چابهار جو حاکم به طور کلی تغییر کرد. ایشان با مدیریت خوبی که داشت موفق شد تا اتحاد و انسجام لازم را بین پرسنل ایجاد کند و دل های بچه ها را به هم نزدیک تر کند. ایشان با جلساتی که با مسئولین استان داشت موفق شد رابطه نزدیکی با آنان برقرار کند که این خود منشاء خیری برای پایگاه بود.
 

 

به یادم افتادی، فاتحه ای قرائت کن
یکی از دوستان پدرم (جانباز زنده یاد حسین رضا حسنی) می گفت:
روزی در مراسم صبح گاه دعایی خوانده شد "خداوندا مقام عالی شهدای ما را متعالی فرما."
یاسینی بعد از این دعا گفت:
"این دعا مرا به یاد دوستان شهیدم می اندازد. آنان که تحمل قفس تنگ دنیا را نداشتند و خوشا به حال شان که از این قفس آزاد شدند."
و درحالی که در چشمان یاسینی اشک بود گفت:
"حسنی ... شاید روزی تو هم با شنیدن این مارش به یاد من بیافتی، اگر چنین شد فاتحه ای برایم بخوان."
به راستی شهادت لیاقت می خواهد و یاسینی این لیاقت را داشت.

مقام معظم رهبری درباره شهید یاسینی فرمودند:
"یاسینی مردی مومن بود. پرتلاش بود. صادق بود. صمیمی بود. خود همین ها موجب شده بود که ما به ایشان امیدوار باشیم."

و مردم خوب ایران از شهید یاسینی به خوبی تجلیل و قدردانی کردند. حضور رهبر معظم انقلاب به همراه حاج احمد آقای خمینی، عزیزی که بوی خمینی را می داد و مردم شهید پرور در مراسم تشییع این شهید، همگی موید این موضوع بود که یاسینی مردی بزرگ بود.
خوشا به حال یاسینی ها که با فرق خونین سفر کردند و رفتند.
شادی روح این شهید صلوات