در جنگ ايران و ليدي ( كورش كبير و كرزوس) در سخت ترين موقعيت؛
زماني كه پارسيها در اثر حملات مصريها ( كه جوشن پوش بودند) عقب نشيني آغاز كردند؛
كورش ملول شد و از پشت سر دشمن به سپاه مصريهاي حاضر در سپاه كرزوس حمله برد.
اين حركت موفقيت آميز درآمد ولي در اين بين؛
يكي از مصريها كه لگدكوب اسب كورش شده بود؛ شمشير خود را به شكم اسب فرو برد
و كورش از اسب افتاد؛
در حالي كه توسط دشمن شناخته شده بود.
در اين وانفسا؛ يك سرباز ايراني ( از گارد كورش) از سر جان برخاست
و از اسب پياده شد و كورش را بر اسب خود نشانيد.
كورش سوار شد و چند تن ديگر نيز رسيدند
و مصريان را عقب راندند. سپاه ليدي در هم شكست و سارد تصرف شد.
آن سرباز به راستي گمنام نيز كشته شد.
(ايران باستان/ پيرنيا)