خاكياني برتر از افلاكيان
در خانه اي كه نور ايمانش تا آسمان پاك و آبي قد كشيده بود، به دنيا آمد. پدرش با رزق حلال خدا در كار كشاورزي، او را نشو و نما داد و بعد هم محمدرضا در كشاورزي به پدر كمك مي كرد. او در زمان اوج گيري انقلاب اسلامي، با توجه به سن كم همراه پدرش در تظاهرات شركت مي نمود. در همين مبارزات بود كه پدرش دستگير و چند روزي زنداني شد. محمدرضا علاقه مفرطي به معارف اهل بيت(ع) داشت؛ بنابراين در مدرسه عترت قم رحل اقامت افكند و در جوار كريمه اهل بيت(س) به كسب دانش و معرفت پرداخت. محمدرضا در زمينه فعاليت هاي اجتماعي و فرهنگي بسيار كوشا بود، به طوري كه در مسابقاتي كه در كتابخانه روستا برگزار مي گرديد، با سرمايه شخصي خود هدايايي را به شركت كنندگان اهدا مي نمود. او در مناطق عملياتي جنوب از جمله شلمچه و فاو همراه با خاكيان افلاكي در لشكر 14 امام حسين(ع) گردان يازهرا(س) از مبلغين نمونه بود و در يكي از عمليات ها در يگان دريايي هم فعاليت داشت.
طلبه مجاهد محمدرضا قديري در پايان اولين ماه از بهار 67 در منطقه عملياتي فاو شربت شهادت نوشيد و جسم پاكش پس از نه سال غربت و تنهايي و همنشيني با آفتاب داغ جبهه ها در تاريخ 13/4/1376 در گلزار شهداي كفران به خاك سپرده شد.
