در ورودي منزل ما كه در آن رونق اگر نيست صفا هست، يك مشت پله روي گردن هم سوار شده اند. كدبانوي خانه هم براي تزيين آن، كلي سليقه به خرج داده و از چند صد سانتيمتر موكت استفاده كرده است. موكتي كه رنگش آبي است! بديهي است كه وقتي روي اين پله ها رفت و آمد مي شود، موكت روي آن بر اثر ضربات مهلك پا به صورت سرسره درمي آيد و اگر نفر اول از روي آن به سلامتي رد شود، خطر سقوط نفرات بعدي را به شدت تهديد مي كند. به اين ترتيب با يك حساب سرانگشتي خطر از دست دادن جان براي نفر اول چيزي حدود 30 درصد ارزيابي مي شود. به همين ترتيب نفر دوم 60 درصد، نفر سوم 90 درصد و نفر آخر هم كه در بيشتر موارد اين بنده سراپا تقصير هستم، چيزي معادل 120 درصد! البته از آنجايي كه ذهن دانشجويان عزيز كشورمان شب امتحان به هر جايي سرك مي كشد، الا درس و اين بنده ناچيز هم از اين قانون مستثنا نبوده ام، نشستم و راه حلي براي برون رفت از اين وضعيت نابسامان پيدا كردم. لازم به ذكر است كه برنامه هاي مدون بنده هم، مانند برخي از تصميمات داراي جدول زمان بندي است. به عنوان مثال برنامه اول چيزي حدود سه روز به طول خواهد انجاميد. در صورت تصويب برنامه دوم، دوره حل مشكل يك هفته اي خواهد بود، و اگر برنامه هاي اول و دوم به هر دليلي تصويب نشود و برنامه سوم به محك اجرا گذاشته شود، پياده شدن طرح بيشتر از 10روز طول خواهد كشيد! البته در منزل محقر ما از اين تابلوهايي كه در محل اجراي طرح هاي عمراني گذاشته مي شود و هر چند وقت يك بار صفر مي شود، يافت نمي شود! بنابراين شانس زياد شدن زمان دوره هاي اجرا را از دست مي دهيم و بالاجبار مجبوريم خوش قول باشيم! اما برويم سراغ برنامه ها: اولين پيشنهاد بنده اين است كه درست قبل از شروع شدن پله ها يك تشك ابري پهن كنيم، كه نفراتي كه سقوط مي كنند بيفتند روي آن. البته يك شماره از صفحه مدرسه را هم كنار آن مي گذاريم كه بعد از سقوط مطالعه شود. بالاخره هم به بالا رفتن سطح فرهنگ جامعه كمك مي شود و هم آمار مطالعه كشور را تكان مي دهد! برنامه دوم اين است كه به جاي موكت، كف پله ها سنگريزه بريزيم، البته بديهي است كه اين طرح به دليل آنكه سنگريزه در بين بچه هاي فاميل كه در شليك تير و كمان مهارت خاصي دارند، با اشكالاتي مواجه است! شايان ذكر است كه كار گروه تخصصي منزل ما كه بنده هم يكي از اعضاي آن هستم دارد روي آن كار مي كند و در صورت تغيير توسط سخنگوي كار گروه كه باز هم خود بنده باشم، اعلام خواهد شد. همين جا خواهش مي كنم كه اخبار رسمي را فقط از همين طريق پيگيري كنيد، والا شيطنت برخي از رسانه ها كار دستتان مي دهد! از اين طرح هم بگذريم و برويم سراغ آخرين برنامه. خوشبختانه اين برنامه آخري، كلمه توسعه را يدك نمي كشد. چون برخي از برنامه هايي كه يدك كش اين پسوند هستند، هر چند وقت يك بار به جاي پيشرفت پس رفت مي كنند! آن برنامه هم اين است كه با يكي از اورژانس هاي نزديك محل سكونتمان قراردادي ببنديم كه همواره از ماشين هايش در منزل ما باشد، كه به محض سقوط مصدوم را به بيمارستان برساند. لازم است همين جا عرض كنم كه كار گروه ما به قانون خيلي اهميت مي دهد، بنابراين ما حتماً سقف قرار داد را رعايت مي كنيم. البته بدون پيوست بندهايي چون تشويق و پاداش و...
پيشنهادهاي ديگري همچون ساخت بيمارستان، و يا زبانم لال قبرستان در محل هم هست كه در دست بررسي است!
راستي اگر شما هم خواستيد روي پله ها را با موكت تزيين كنيد، همان اول آن را به پله پرچ كنيد كه با مشكلات زيرساختي كه ما مواجه شديم، دست به گريبان نشويد...
با تشكر
& سخنگوي كميسيون طرح رفاه خانواده خودمون!
احمد طحاني از يزد
