جام جم آنلاين
: در بين حشره‌شناسان، ايننظريه معمول بود كه مورچه‌هاي مرده بر اثر تجزيه تركيبات شيميايي كه ازخود توليد مي‌كنند (مانند اسيدهاي چرب)، مرگشان را به مورچه‌هاي زندهداخل كلوني نشان مي‌دهند اما تحقيقات محققان دانشگاه Riverside رويمورچه‌اي آرژانتيني شواهدي مبني بر استفاده از يك مكانيزم متفاوت درانتقال لاشه مورچه‌هاي مرده به خارج كلوني به دست آمده است
.
درآخرين نتايج چاپ شده در نشريه آكادمي ملي علوم، محققان گزارش كرده‌اند كهتمام مورچه‌ها اعم از مرده و زنده دائما داراي يك سري تركيبات شيمياييمربوط به مرگ هستند كه مورچه‌هاي زنده تركيبات ديگري را نيز كه مربوط بهحيات مي‌شود، با خود دارند.هنگامي كه يك مورچه مي‌ميرد، تركيبات مربوط بهحيات از بين مي‌رود يا بسيار كم مي‌شود و فقط تركيبات شيميايي مربوط بهمرگ باقي مي‌ماند ، نه به اين دليل كه بدن مورچه مرده پس از مرگ يك تركيبشيميايي جديد از خود آزاد مي‌كند، بلكه به اين خاطر كه مورچه مرده ديگرمانند مورچه‌هاي زنده كه مسوول انتقال لاشه‌ها به خارج از كلوني هستند، ازحس بويايي استفاده نمي‌كنند
.
نتايج اين آزمايش باعث حل يك معمايديرينه در ارتباط با رفتار حيوانات شد و تصورات غلط قبلي را كه عمومي شدهو در مقالات ذكر شده بود، تصحيح كرد. جاي هيچ شكي نيست كه از بين رفتنتركيبات شيميايي مربوط به حيات باعث ايجاد رفتار مورچه‌هاي حامل مردار درقبال لاشه مورچه مي‌شود تا افزايش تركيبات شيميايي مربوط به مرگ.
محققان به منظور تشخيص و شناسايي تركيبات شيميايي مربوط به حيات در مورچه آرژانتيني از تكنيك‌هاي شيمي تجزيه استفاده كردند.
آنها از تركيبات iridomyrmecin و dolichodial استفاده كردند. اين تركيبات شبيه به تركيباتي است كه در انواعمورچه‌ها وجود داشته و نشانگر رفتار آنها در برخورد با مورچه‌هاي مردهاست. ادامه مطالعات نشان داد كه تحريك رفتار مرده‌انگاري در مورچهآرژانتيني بيشتر با كاهش يا نبود علائم شيميايي مربوط به حيات مرتبط استتا علائم شيميايي مربوط به مرگ
.
درك و فهم دقيق اين كمانيسم درمورچه آرژانتيني مي‌تواند محققان را در رسيدن به روش‌هاي محيطي متعادل‌تريبراي مبارزه با آفاتي كه احتمال آلودگي را افزايش مي‌دهند كمك كند و درنتيجه استفاده كمتر از حشره‌كش‌ها را به همراه داشته باشد.
