زخم شدن تارهاي صوتي يكي از دلايل اصلي كاهش يا گاهي اوقات از بين رفتن توانايي صحبت كردن است.
اين محققان به جاي نزديك شدن به اين موضوع به عنوان يك مشكل فيزيولوژيكي به تارهاي صوتي مانند يك مورد مكانيكي نگاه كردند. از اين رو به جاي حمله به بافت آسيب‌ديده به دنبال چاره‌اي براي ترميم آن رفتند.
در اين ترميم از ماده‌اي موسوم به پلي اتيلن گليکول استفاده شد كه در حال حاضر در ديگر جنبه‌هاي پزشكي كاربرد دارد.
پلي اتيلن گليکول يك ماده منعطف است و دانشمندان با كار بر روي ساختار مولكولي آن توانستند به گونه‌اي دست يابند كه خاصيت ويسكوالاستيكي تارهاي صوتي انسان را شبيه‌سازي مي‌كند.
اين ماده كه PEG30 نام گرفته بسيار شبيه بافت‌هاي طبيعي صوتي حركت كرده و همچنين مي‌تواند لرزش را به تارهاي صوتي كه در اثر آسيب سخت شده باز گرداند.
اين ژل كه منتظر دريافت تاييديه اداره موادغذايي و دارويي آمريكا است به عنوان دارو در طبقه يك دستگاه پزشكي قابل تزريق قرار خواهد گرفت كه مي‌تواند سرعت رشد آن را در بازار بالاتر ببرد.
اين ژل بايد هر شش ماه تمديد شود.
