خشت اول
مراقب شيطان باشيد!
يكي از توفيقات بزرگ الهي، خدمت در مسجد مقدس و مبارك جمكران است. اين نعمت را، اين خدمت را بايد قدر بدانند.
قوام حيات معنوي انسان به تذكر و توسل خشوع و ذكر است كه در مساجد الهي، در جايگاه هاي عبادت، اين براي انسان فراهم است. مخصوصا آن مسجدي و آن مراكز و مساجدي كه اثري و نشانه اي از اولياء الله در آنها است.
جايي كه انسان مي داند يا ظن به اين دارد كه مورد توجه اولياء الهي است، طبعا معنويت آن مكان بيشتر است و مسجد مبارك جمكران جزو اين گونه جايگاه ها و مراكزي است كه توجه به خداي متعال و تذكر و خشوع و تضرع در آن براي انسان فراهم تر است. خوشبختانه امروز اين مركز مورد توجه مردم است.
قديم اين جور نبود: سال هايي كه ما در قم بوديم، شب هاي چهارشنبه يا شب هاي جمعه تعداد معدودي افراد مي رفتند در همان مسجد كه يك محل كوچك و محدودي بود، زيارتي مي كردند و خيلي به ندرت كساني آنجا مي ماندند، خيلي محدود بود. خود ما كه چند سال در قم بوديم، چند مرتبه بيشتر توفيق پيدا نكرديم برويم مسجد جمكران. رايج نبود، متداول نبود، دلها اين جور مجذوب و آكنده شده به سمت معنويات نبود. حاكميت، حاكميت فضاي معنوي نبود. اين بود كه يك مركز به اين عظمت، به اين قداست كه مورد توجه بزرگان بوده است، مورد توجه رجال الغيب و عبادالله و امناءالله بوده، اين جور از چشم مردم در واقع پنهان بود. كسي توجهي نداشت، بزرگان علما اينجا مي آمدند زيارت مي كردند.
مرحوم فيض كاشاني رضوان الله تعالي عليه، فرزند ايشان مرحوم علم الهدي رضوان الله عليه مي نويسد: يك جايي كه من در خدمت پدرم، آمديم مسجد جمكران را زيارت كرديم، اينجا بوديم دل داده بودند اهل معنا و اهل توجه و تذكر به اين محل، ليكن توده مردم، عامه مردم، حتي ما طلبه ها بي توجه بوديم، غافل بوديم.
يكي از عيوب حاكميت دستگاه هاي سياسي غير ديني و غير معنوي، همين غفلت است. مردم غافل مي مانند از ارزش هايي كه دم دست آنها است و مي توانند استفاده كنند. وقتي حاكميت مسلط بر جامعه و محيط بر جامعه، يك حاكميت معنوي بود، الهي بود، ديني بود؛ يك خاصيت طبيعي آن همين است كه معنويات رواج پيدا مي كند، جلوي چشم قرار مي گيرد، دلها به طرف آن جذب مي شود. اين چيزي است كه امروز اتفاق افتاده است، نه اينكه امروز گناه نيست! نه اينكه آدم بد وجود ندارد! آدم بي توجه و غافل وجود ندارد! چرا! ليكن فرق است بين اينكه فضاي عمومي جامعه فضاي معنوي باشد، معنويت به عنوان يك ارزش مطرح باشد در جامعه، يا نه به كلي مغفول عنه باشد معنويات، يا ضد ارزش باشد. اين است كه بايد اين فضا را بايد قدر دانست.
حالا شماها، آن برادران و خواهراني كه در جمع شما در اينجا حضور داريد، در آن مسجد به نحوي به خدمتگزاري مشغول هستند، اين را قدر بدانند و همه چيز را در اين مكان مقدس، در جهت همين ذكر و توجه و تذكر اينها قرار بدهند. همه چيز، همه برنامه ها، همه اقداماتي كه انجام مي شود، خود خدماتي كه شما به مردم مي دهيد، چون شيطان بالاخره در همه جا هست! در محيطهاي معنوي هم شيطان حضور پيدا مي كند. اين جورنيست وقتي يك جايي مسجد شد، حرم شد، شيطان بگويد: من ديگر اينجا وارد نمي شوم! نه خير!
هرجايي كه من و شما هستيم، شيطان همان جا هم هست، در طواف كعبه هم شيطان هست. بدترين فسق ها واهانت ها گاهي اوقات در مقدس ترين مراكز انجام گرفت. در طواف حرم كعبه شريف، چه گناهاني در راه مني و عرفات، چه فسق هايي كه تاريخ اينها را ثبت كرده.
در مسجد جمكران هم شيطان وجود دارد. نه اينكه نيست شيطان! مراقب شيطان باشيد. مواظب باشيد! هم شيطان به مردم آسيب نرساند، هم به خود شما آسيب نرساند. اين مراقبت ها همان چيزي است كه در ادبيات قرآني و اسلامي، اسمش تقوا است. تقوا يعني همين. يعني انسان دائم مواظب خودش باشد، مراقب خودش باشد. اگر اين مراقبت شد ، تاثير شيطان، نفوذ شيطان كم بشود، تيغ شيطان كند مي شود. اگر اين مراقبت نشد و غافل شديم، مي افتيم دست شيطان، هر كاري خواست با ما مي كند. مثل جسم
بي جان و بي هوشي كه مي افتد دست آدم هوشمند، به هر طرف كه بخواهد آن را برمي گرداند. غفلت اگر كرديم، شيطان با ما اين كار را مي كند. شيطان در نماز هم مي آيد، شيطان در طواف هم مي آيد، شيطان در دعا هم مي آيد، شيطان در حال توسل هم
مي آيد، خيلي بايد مراقب بود.
