سردبير پايگاه اينترنتي فارين پاليسي تأكيد كرد سران آمريكا مي دانند كه ايران مشغول ساخت سلاح هسته اي نيست ولي بهانه ساخت سلاح را پيش كشيده اند تا به ديگر اهداف خود در مقابل تهران برسند.
جرمي هاموند كه روز 24 تير 1390 (15 ژوئيه 2011) با روزنامه روسي پاليارنايا ازدوزدا گفت وگو كرده، مي گويد: «برنامه هسته اي ايران صلح آميز است و پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي آن را تضمين مي كند. نمي توان گفت كه ايران مايل به ساخت سلاح هسته اي نيست ولي مدارك كافي براي اثبات اين مسئله وجود ندارد.»
هاموند به تناقض برآوردهاي اطلاعاتي آمريكا با سياست آن در مورد ايران اشاره مي كند و مي گويد: «سياست آمريكا در مقابل ايران با اين وجود ادامه دارد كه سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا تأكيد كرده اند تهران برنامه اي براي ساخت سلاح هسته اي نداشته است. ضمناً همانطور كه سيمور هرش به تازگي در نيويوركر نوشته اين ارزيابي در گزارش جديد سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا هم مورد تأكيد قرار گرفته است.»
سردبير فارين پاليسي ادامه مي دهد: «بايد گفت برخورد غرب با برنامه هسته اي ايران هيچ ربطي به نقض پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي ندارد همانطور كه جنگ عراق هيچ ربطي به تسليحات كشتار جمعي يا تروريسم نداشت. مشكل ايران درست مانند عراق اين است كه بيش از حد مستقل است و با رفتار خود با نظم جهاني مورد نظر واشنگتن اعلام جنگ كرده است. وقتي در ايران شاه حكومت مي كرد هيچ مخالفتي با برنامه هسته اي آن نمي شد. به اين ترتيب ايران به اين دليل انتخاب شده كه با سياست خود در منطقه واشنگتن را با چالش مواجه كرده است.»
هاموند در ادامه اين ادعا را كه هسته اي شدن ايران باعث آغاز مسابقه تسليحاتي در منطقه مي شود، رد كرده و گفته است: «سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا اقدام اسرائيل را عامل مسابقه تسليحات هسته اي و تحريك كننده صدام و ساير رهبران عرب به ساخت سلاح اتمي و تجهيزات لازم براي بازدارندگي تجاوز اسرائيل ناميده اند. در تفاسير سياسي در آمريكا به ندرت به اين تجاوز اسرائيل اشاره مي شود و اگر هم اشاره شود به عنوان نمونه استفاده موثر نيروي بازدارندگي تل آويو مورد تأكيد قرار مي گيرد. اين حقايق در زمان بررسي برنامه هسته اي ايران هم يادآوري نمي شوند.»
اين روزنامه نگار معتبر آمريكايي تأكيد مي كند: «سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا دو بار به اين نتيجه رسيده اند كه ايران برنامه ساخت سلاح هسته اي ندارد. ولي سياستمداران آمريكايي اين حقيقت را در نظر نمي گيرند چون سياستشان در رابطه با تهران هيچ ارتباطي با پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي ندارد. اگر اين جهالت است پس يك جهالت عمدي است. تمام مفسران آمريكايي به سخنان احمدي نژاد در مورد نابودي اسرائيل با هولوكاست هسته اي اشاره مي كنند و آن را دليل وجود داشتن سلاح اتمي در اين كشور مي دانند. اين در حالي است كه سخنان احمدي نژاد تحريف شده و بخشي از يك جمله است و علاوه بر اين وي اظهارات امام خميني را نقل قول كرده است. مفسران مطلع غربي به خوبي مي فهمند كه اين ادعا حقيقت ندارد و نمي تواند مدركي دال بر ساخت سلاح هسته اي توسط ايران باشد. ولي اشاره به اين مطلب براي همه رسانه هاي آمريكايي ضروري است. پس بايد گفت اين جهالت عمدي است.»
وي در اين خصوص كه چرا اسرائيل يعني تنها كشور داراي سلاح هسته اي در خاورميانه در برابر حقوق بين الملل مصونيت دارد و در برابر افكار عمومي مسئوليت ندارد؟ مي گويد: «علت همان علتي است كه براساس آن اسرائيل به اشغال سرزمين هاي فلسطين و جلوگيري از حل و فصل مناقشه خاورميانه ادامه مي دهد. اسرائيل به همان دليلي كه به خشونت عليه فلسطينيان و از جمله جنگ غزه ادامه مي دهد در زمينه هسته اي مصونيت دارد.»
هاموند در پاسخ به اين پرسش كه آيا تهديدهاي مكرر اسرائيل و آمريكا در خصوص حمله هسته اي به ايران اساسنامه سازمان ملل را نقض نمي كنند؟ مي گويد: «اساسنامه سازمان ملل نه تنها به كارگيري نيروي نظامي و حتي تهديد به استفاده از آن را عليه اعضاي خود ممنوع مي كند و فقط دو حالت وجود دارد كه چنين اقدامي قانوني است: نخست وقتي نيروي نظامي براي دفاع از خود در برابر تجاوز نظامي به كار گرفته شود و دوم وقتي سازمان ملل اجازه استفاده از نيروي نظامي را داده باشد. به اين ترتيب تمامي تهديدهاي مقامات دولتي آمريكا و اسرائيل عليه ايران و برنامه هسته اي آن به منزله نقض اساسنامه سازمان ملل است و اين تهديدها را بايد كاملاً جدي گرفت.»
آخرين پرسش خبرنگار روزنامه پاليارنايا ازوزدا اين بوده كه چه سرنوشتي در انتظار برنامه هسته اي ايران است و آيا انتخابات آتي رياست جمهوري آمريكا تأثير جدي بر اين مسئله خواهد داشت؟ هاموند معتقد است: «انتخابات آتي آمريكا تنها در صورت پيروزي ران پل مي تواند تأثير جدي بر اوضاع داشته باشد و در ساير موارد تغيير قابل توجهي در سياست آمريكا در رابطه با ايران رخ نخواهد داد.»
وي تأكيد كرد: «غير از ران پل شخص ديگري وجود ندارد كه بتواند برخورد آمريكا را با ايران تغيير دهد و پيشنهاد انجام گفتگوهاي جدي و توام با احترامي را مطرح كند كه به منافع دو طرف صدمه نزند و تمايل قانوني ايران را به توسعه انرژي صلح آميز هسته اي تامين كند.»