مسیح الزمان

اسماء خورشید

علامه مجلسی در کتاب تذکرة الائمه می گوید: نام مبارک آن حضرت در صحف ابراهیم «حاشر» است و در زبور، «مفیق» و در تورات که نزول او آسمانی است، «ماشع» و در انجیل فرنگیان، «مسیح الزمان»، و در کتاب زمزم «سروش ایزد» و در کتاب ابستاغ مجوس، «بهرام» و در کتاب هزار نامه هندوان، «لند بطاوا»، و در کتاب جاودان خرداد مجوس، «خسرو» و در کتاب برزین آذر فارسیان، «پرویز» یعنی مظفر و منصور... و در کتاب قبروس رومیان، «فردوس الاکبر» و گبران عجم، «کیقباد دویم» می گویند. یعنی عادل و بر حق، و فارسیان او را ایزد شناس و ایزد نشان گویند و در کتاب با تنکل، «راه نما» و در کتاب شامکون، «ایستاده»... و در انکلیون، «برهان اللّه ».

مهدی در میان یهود

طایفه یهود می گویند که مهدی آخر زمان حق است و خروج خواهد کرد. لکن از اولاد اسحاق است نه اسماعیل، چنان که مسلمانان گویند. و دلیل بر این آن است که در کتاب های ما نوشته است که داوود بن اشیا پانزده پسر داشت. یکی از آن ها سلیمان بود که پادشاه جنّ و انس بود. و پسری داشت «ماشع» [نام] که به زبان عبری، مهدی باشد. او پادشاه می شود در آخر دنیا و آنچه با سلیمان بود با او باشد و این «ماشع» در زمان سلیمان غایب شد و در آخر زمان ظاهر گردد.

مهدی از دیدگاه نصاری

نصاری که عیسویانند، اصل ایشان سه فرقه اند: ملکانی و نسطوری و یعقوبی و بعضی لوانی را فرقه چهارم می دانند... ملکانی و لوانی و فِرَق ایشان به وجود آن حضرت قائلند و می گویند که عیسی خواهد آمد و دَجّال را خواهد کشت و با لشکر شیطان جنگ خواهد کرد و یعقوبی و نسطوری قائل به آن حضرت نیستند.

مهدی از دیدگاه اهل سنت

جمهور عامه اقرار دارند [که] مهدی این امت حق است و خروج خواهد کرد. و از فرزندان رسول خدا صلی الله علیه و آله است. لکن [آن ها علی رغم] رافضیان که او را امام مفترض الطاعة می دانند، [می گویند که]: او پاشاهی است سرآمد همه پادشاهان. بعضی از ایشان می گویند هنوز به وجود نیامده اما اکثر بزرگان ایشان برآنند که آن حضرت متولد گشته.

در طلب منجی

عبدالعظیم حسنی روایت کرده از ابی جعفر ثانی حضرت امام جواد علیه السلام از پدرانش از امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمود: قائم ما را غیبتی باشد طولانی. گویا شیعه را می بینم که در غیبت او جولان می نمایند مانند جولان چهارپایان در طلب چراگاه و او را نمی یابند. کسی که از ایشان در دین خود ثابت ماند و دلش به سبب طول غیبت به هم نرساند، با من در روز قیامت در یک درجه باشد.

طوق بیعت

حضرت رضا علیه السلام فرمود: گویا شیعه خود را می بینم در حالتی که امام خود را مفقود کرده اند. مانند چهارپایان طلب چراگاه می نمایند و آن را نمی یابند. عرض کردم: سبب غیبتش چیست؟ فرمود: از برای آن است که در وقت ظهورش کسی را در گردن او بیعتی نباشد.

زمان فرج

روایت است از علی بن مهزیار که گفت: عریضه به حضرت امام علی النقی علیه السلام نوشتم و در آن، از زمان فرج پرسیده بودم که از برای ما چه وقت فرج خواهد بود؟ جواب نوشته بود: آن زمان که صاحبِ شما از دار ظالمین غایب گردد، منتظر فرج شوید.