وَإِذَ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلاَ تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاء ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْاْ بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ «187» لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُواْ بِمَا لَمْ يَفْعَلُواْ فَلاَ تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ «188» وَلِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاللّهُ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ «189» إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ «190» الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ «191» رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ «192» رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلإِيمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ «193» رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ

«194»

و [ ياد كنيد ] هنگامي كه خدا از كسانى كه به آنان كتاب آسمانى داده شد ، پيمان گرفت كه حتماً بايد [ احكام و حقايق ] آن را براى مردم بيان كنيد و پنهانش ننماييد . پس آن [ عهد و كتاب ] را ترك كردند و به آن اعتنايى ننمودند ، و در برابر ترك آن اندك بهايى به دست آوردند ; و بد چيزى است آنچه به دست مي  آورند . « 187» البته مپندار كسانى كه به آنچه [ از پنهان داشتن حقايق و باز داشتن مردم از اسلام ] انجام دادند ، شادمانى مي  كنند ، و دوست دارند به آنچه انجام نداده اند ستايش شوند [ از عذاب خدا در امانند ، ] پس گمان مبر كه براى آنان نجاتى از عذاب است ، [ بلكه ] براى آنان عذابى دردناك خواهد بود . « 188» و مالكيّت و فرمانروايى آسمان ها و زمين فقط در سيطره خداست ، و خدا بر هر كارى تواناست . « 189» يقيناً در آفرينش آسمان ها و زمين ، و آمد و رفت شب و روز ، نشانه هايى [ بر توحيد ، ربوبيّت و قدرت خدا ] براى خردمندان است . « 190» آنان كه همواره خدا را ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مي  كنند ، و پيوسته در آفرينش آسمان ها و زمين مي  انديشند ، [ و از عمق قلب همراه با زبان مي  گويند : ] پروردگارا ! اين [ جهان با عظمت ] را بيهوده نيافريدى ، تو از هر عيب و نقصى منزّه و پاكى ; پس ما را از عذاب آتش نگاهدار . « 191» پروردگارا ! بى ترديد هر كه را تو در آتش در آورى ، قطعاً خوار و رسوايش كرده اى ، و براى ستمكاران هيج يارى وجود ندارد . « 192» پروردگارا ! بى ترديد ما [ صداى ] ندا دهنده اى را شنيديم [ كه مردم را ] به ايمان فرا مي  خواند كه به پروردگارتان ايمان آوريد . پس ما ايمان آورديم . پروردگارا ! گناهان ما را بيامرز ، و بدى هايمان را از ما محو كن ، و ما را در زمره نيكوكاران بميران . « 193» پروردگارا ! آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده اى به ما عطا فرما و روز قيامت ، ما را رسوا و خوار مكن ; زيرا تو خلف وعده نمي  كنى ؟ « 194»