1. دو چيز است که جزاي آن را در دنيا مي دهند : ظلم ، و بدرفتاري با پدر و مادر.

2. سخن حق را از هر کس شنيدي بپذير، اگر چه دشمن و بيگانه باشد و ناحق را از هر که شنيدي نپذير، اگر چه دوست و نزديک باشد.

3. خوشا به حال آن کس که باطنش نيکو و ظاهرش خوب است و شرش به ديگران نمي رسد.

4. هرکس که به درستي و حقيقت مسلمان شده باشد ، هرگز آنچه را که به خود نمي پسندد در حق ديگران روا نمي دارد .

5. جامه اي که بر پيکر ديگري بپوشاني، برايت پاينده تر از جامه اي است که خود آن را به تن کني .

6. بهترين شما کسي است که بر اهل و عيالش مهربان تر باشد.

7. دو خصلت است که بهتر از آن چيزي نيست: ايمان به خدا و مفيد بودن براي مردم .

8. خوشا به حال آن کس که زيادي مال خود را ببخشد و از سخن گفتن زياد خودداري کند .

9. در اين جهان فقط يک چيز دچار تحول نمي شود و آن خداوند است .

10. هر که تيغ ستم برکشد ، با همان تيغ کشته خواهد شد .

11. در مصاحبت کسي که تو را همسنگ خود نداند خيري نيست .

12. دو چيز را پيوسته در ياد دار: خدا و مرگ . دو چيز را فراموش کن: نيکي خود و بدي ديگران .

13. بهترين جهاد آن است که با نفس و هوي و هوس خود مبارزه کنيد.

14. کسي که خودخواهي و اسراف پيشه کند، از برتري و بزرگواري مي افتد.

15. هر که بر مرکب باطل سوار شود ، آن مرکب او را در سرزمين پشيماني پياده خواهد کرد .

16. دو چيز عجيب است: «سخن حکمت آميزي که سفيه گويد»، آن را بپذيريد ؛ و «سخن زشتي که خردمند گويد»، از آن در گذريد.

17. روزگار دوگونه است: روزي به سودت و روزي به زيانت، روزي که به مراد تو است سرکشي مکن و روزي که به زيانت بود، شکيب ورز.

18. زياده روي در ملامت و سرزنش، آتش لجاجت را شعله ور مي سازد.

19. دينِ مرد خرد اوست؛ کسي که عقل ندارد، دين ندارد.