مردم پيوسته درباره شيوه سخن گفتن ما قضاوت ميكنند. الفاظي كه هنگام تكلم به كار ميبريم، ميزان هوشمندي و ظرافت ما را نشان ميدهد. از طريق طرز سخن گفتن ما شنونده پي ميبرد كه چقدر مطالعه داشتهايم و با چه افرادي همنشين بودهايم. به عبارتي ديگر، شيوه تلكم ما، ميزان فرهنگ ما را نشان ميدهد.
آواي ما بايد داراي طنين و لحني گيرا و دلنشين باشد.
اگر حنجرهاي ضعيف داريد و نميتوانيد كلمات را با آهنگ طنيندار بيان كنيد بايد حنجره خود را تقويت كنيد. براي اين كار تمرينات زير را انجام دهيد:
1-در تنهايي با صداي بلند و شمرده كتاب بخوانيد. هنگام اداي كلمات مراقب باشيد كه عيبهاي خود را در سخن گفتن برطرف كنيد.
2-واژهها را روشن، رسا، و طنيندار ادا كنيد. بهتر است هنگام اداي هر واژه بر روي آخرين حرف كمي مكث كنيد. اين كار باعث ميشود كلمات و واژهها را نيمهكاره رها نكنيد و شتابزده دنبال اداي كلمه بعد از آن نگرديد.
3-هنگام تمرين خيال كنيد با كسي گفتگو ميكنيد و ميخواهيد او را تحت تاثير بيانات خود قرار دهيد. بر روي هر واژهاي كه ادا ميكنيد تكيه كنيد.
4-آواز بخوانيد و سعي كنيد به آواي خود، طنيني، باشكوه و آهنگي دلنشين بدهيد.
5-بدانيد كه تنها راه بالا بردن اندوخته لغات و توان بهرهگيري از واژهها و اصطلاحات متنوع، آراسته و دلنشين، مطالعه هميشگي آثار بزرگ ادبي جهان است.
6-سعي كنيد استفاده از فرهنگ لغت براي شما به صورت عادت درآيد و هر جا در درك مفهوم لغت دچار مشكل ميشويد به آن رجوع كنيد و كلمات را ريشهيابي كنيد.