معمولأ صفات خدا را به دو دسته تقسيم مى كنند: صفات ثبوتيه يعنى آنچه خداوند آنها را داراست وصفات سلبيه يعنى آنچه خداوند از آنها منزه است.
ذات خدا ذاتى است نامتناهى از هر جهت و داراى تمام كمالات.
در مقابل صفات سلبى نيز در اين جمله خلاصه مى گردد:ذات خدا از هيچ نظر نقصان ندارد.
ولى از نظر ديگر چون كمالات و نقایص درجات دارند، يعنى بى نهايت كمال و بى نهايت نقص را مى توان تصور نمود، لذا مى توان گفت خداوند بى نهايت صفات ثبوتى،و بى نهايت صفات سلبى دارد، زيرا هر كمالى تصور شود او دارد، و هر نقصى تصور شود خداوند از آن پيراسته است،پس صفات ثبوتى و سلبى خداوند نامحدود است.
