وَ اسْتَغْفِرِ اللهَ إِنَّ اللهَ کانَ غَفُوراً رَحیماً (106)
و از خداوند، طلب آمرزش نما، که خداوند، آمرزنده و مهربان است.
وَ لا تُجادِلْ عَنِ الَّذینَ یَخْتانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ خَوّاناً أَثیماً (107)
و از آنها که به خود خیانت کردند، دفاع مکن; زیرا خداوند، افراد خیانت پیشه گنهکار را دوست ندارد.
یَسْتَخْفُونَ مِنَ النّاسِ وَ لا یَسْتَخْفُونَ مِنَ اللهِ وَ هُوَ مَعَهُمْ إِذْ یُبَیِّتُونَ ما لا یَرْضى مِنَ الْقَوْلِ وَ کانَ اللهُ بِما یَعْمَلُونَ مُحیطاً (108)
(آنها زشتکارى خود را) از مردم پنهان مى دارند; امّا از خدا پنهان نمى دارند; و هنگامى که در مجالس شبانه، سخنانى که خدا راضى نبود مى گفتند، خدا با آنها بود; خدا به آنچه انجام مى دهند،احاطه دارد.
ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ جادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا فَمَنْ یُجادِلُ اللهَ عَنْهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَمْ مَنْ یَکُونُ عَلَیْهِمْ وَکیلاً (109)
آرى، شما کسانى هستید که در زندگى این جهان، از آنان دفاع کردید; امّا کیست که در برابر خداوند، در روز رستاخیز از آنها دفاع کند؟! یا چه کسى است که حامى آنها باشد؟!
وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللهَ یَجِدِ اللهَ غَفُوراً رَّحیماً (110)
هر کس کار بدى انجام دهد یا به خود ستم کند، سپس از خداوند طلب آمرزش نماید، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت.
وَ مَنْ یَکْسِبْ إِثْماً فَإِنَّما یَکْسِبُهُ عَلى نَفْسِهِ وَ کانَ اللهُ عَلیماً حَکیماً (111)
و هر کس گناهى مرتکب شود، به خود زیان رسانده; خداوند، دانا و حکیم است.
وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطیئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَریئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبیناً (112)
وکسى که خطا یا گناهى مرتکب شود، سپس بى گناهى را به آن متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکارى را بر دوش گرفته است.
وَ لَوْلا فَضْلُ اللهِ عَلَیْکَ وَ رَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ یُضِلُّوکَ وَ ما یُضِلُّونَ إِلّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَضُرُّونَکَ مِنْ شَیْءٍ وَ أَنْزَلَ اللهُ عَلَیْکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ وَ کانَ فَضْلُ اللهِ عَلَیْکَ عَظیماً (113)
اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود، گروهى از آنان تصمیم داشتند تو را گمراه کنند; امّا جز خودشان را گمراه نمى کنند; وهیچ گونه زیانى به تو نمى رسانند. خداوند، کتاب و حکمت را بر تو نازل کرد; و آنچه را نمى دانستى، به تو آموخت; و فضل خدا بر تو (همواره) بزرگ بوده است.
