عبارت است از يك سري خصلت ها ، سجايا و ملكات اكتسابي كه بشر ، آنها را به عنوان اصول اخلاقي مي پذيرد . برخي مي گويند « اخلاق نسبي است » . اخلاقي وجود ندارد كه براي همه مردم و در همه زمانها خوب باشد. مطلق بودن اخلاق مورد تائيد است . اخلاق خوب هميشه خوب است و اخلاق بد ، هميشه بد. برخي از اخلاقيات براي مردم معيني درزمان معيني خوب است و براي ديگران بد . (به عبارتي اين انسانها هستند كه در هر دوره اي به اقتضاي سود و زيان خود ، اخلاق خامي را ارزش بخشيد و يا از ارزش ساقط مي كنند. )
