آنچه بين مردم معروف است، قسمت به معناى عدم تأثير فرد در سرنوشت خود و تعيين همسر از قبل و سلب اختيار از انسان مىباشد . اين از نظر اسلام مردود است، چون خداوند به آدمى، اختيار و اراده داده است و در همه امور از جمله ازدواج، حق انتخاب و گزينش محفوظ مىباشد. شاهد آن روايات زيادى است که همگان را به دقت در انتخاب همسر فراخوانده و ضوابطى را در اين امر منظور داشتهاند.
امام صادق(ع) مىفرمايد: «زن همچون گردنبدى است که شخص آن را بر گردن خود آويزان مىکند، پس بنگر چه چيزى را بر گردن آويختهاى!». (1)
از رسول اکرم(ص) نقل شده: «فردى مناسب براى ازدواج را در نظر بگيريد و انتخاب کنيد، زيرا زنانتان فرزندانى شبيه خواهران و برادران خود متولد مىکنند».(2) اگر انسان در انتخاب همسر نقشى نداشته باشد، اين روايات معنى ندارد.
ازدواج مانند امور ديگر، در قلمرو علم الهى است، يعنى خداوند مىداند فلان شخص با چه کسى ازدواج خواهد کرد، ولى علم پرودگار اختيار را از او نمىگيرد، زيرا علم الهى به عمل اختيارى انسان تعلق گرفته است.
پىنوشتها:
1 - ميزانالحکمة، ج 2، ص 1182.
2 - همان، ص 1183
