آناند، نويسنده اصلي اين مقاله و استاديار مهندسي مکانيک در موسسه ملي فناوري در Tiruchirappalli هند مي‌گويد: ايده اصلي اين است که چون نانوذرات نسبت سطح به حجم بالايي دارند، در نتيجه از سطح فعال بيشتري برخوردار هستند. بدين ترتيب مي‌توانند به عنوان کاتاليزور شيميايي موثرتري عمل کرده و احتراق سوخت زيستي را افزايش دهند. حضور اين ذرات همچنين موجب بهبود اختلاط سوخت و هوا شده و احتراق کامل‌تري را در پي دارد.
در اين مطالعه آناند و همکارش صديق باشا ابتدا از يک همزن مکانيکي براي ايجاد يک امولسيون متشکل از ديزل زيستي جاتروفا (يک مشتق زيستي از دانه‌هاي خرد شده جاتروفا) ، آب و ماده فعال سطحي استفاده کردند. سپس نسبت‌هاي متفاوتي از نانوذرات آلومينا را به آن اضافه کردند. سوخت حاوي نانوذرات آلومينا علاوه بر داشتن کارايي بالاتر نسبت به سوخت‌هاي زيستي معمولي، مقادير کمتري از گازهاي اکسيد نيتروژن و مونوکسيد کربن توليد کرده و دود کمتري ايجاد مي‌کند.
اين محققان در حال حاضر انواع ديگري از نانوذرات همچون نانولوله‌هاي کربني توخالي را بررسي کرده و اثر نانوافزودني را روي روانکاري موتور و سيستم خنک‌کننده مطالعه مي‌کنند.
آناند مي‌گويد: يکي از موانع اصلي در زمينه به کارگيري اين نوع از فناوري نانو هزينه بالاي توليد نانوذرات است.
او هشدار مي‌دهد که نانوذرات بايد به شکلي عاقلانه مورد استفاده قرار بگيرند، زيرا امکان وارد شدن آنها به بدن انسان وجود دارد.
اين مقاله با عنوان «نقش نانو افزودني سوخت بيوديزل مخلوط امولسيون بر روي ويژگي‌هاي کار از يک موتور ديزل» (Role of nano-additive blended biodiesel emulsion fuel on the working characteristics of a diesel engine) در مجله انرژي تجديدپذير و سازگار با محيط زيست (Journal of Renewable and Sustainable Energy) منتشر شده است.
