عدم تمرکز، کم حافظه شدن و ضعف‌هاي شناختي از جمله اين هزينه‌هاست، حال محققان در مدرسه هنر و علم دريافته‌اند که تاثير کم خوابي بر مغز ريشه‌هاي عصبي شيميايي دارد.
محققان مدرسه هنر و علم كه تد آبل، استاد زيست شناسي اين دانشگاه و مجري زيست ميان رشته‌اي در علوم رفتاري سرپرستي آن را بر عهده دارد، بر بهتر درک کردن نقش نوکلوئيدها در هيپوکامپوس، بخشي از مغز که با حافظه مرتبط است، تمرکز کردند.
آبل مي‌گويد: محققان مي‌دانستند که در نتيجه کم خوابي مقدار آدنوزين(نوعي نوکلوئيد)در مغز افزايش مي‌يابد و اين ويژگي از ميوه‌ها تا موش‌ها و انسان‌ها ادامه داشته است.
شواهد بسياري مبني بر تاثير مقدار اين ماده بر کاهش و افزايش ميزان خواب که شامل کم حافظگي و عدم تمرکز است، وجود دارد.
بر اساس اين گزارش آن‌ها با استفاده از دو روش مهندسي ژنتيک و داروسازي در موش‌ها به اين نتيجه رسيدند که با بيدار نگه داشتن موش‌ها ميزان نوکلوئيدها و تمرکز کاهش مي‌يابد، به طوري که موش‌ها پس از کم خوابي نمي‌توانند اجسام متحرک را در محيط خود دنبال کنند، در حالي که به طور معمول به اجسام متحرک حساس‌ترند.
دانشمندان مي‌گويند: ما فکر مي‌کنيم که يک شب بي‌خوابي چيز با اهميتي نيست، در حالي که مغز بسيار حساس بوده و مخصوصا در مسائل شناختي واکنش ويژه‌اي نشان مي‌دهد.
