توسل از دیدگاه عقل
توسل از دیدگاه عقل
ما در این مقاله توسل به غیر الله را از دیدگاه عقل یک انسان مسلمان مورد بررسی قرار می دهیم، و در پایان قضاوت را به خود شما می گذاریم.
برادر و خواهر مسلمان!
ما در این مبحث سعی داریم تا موضوع را منصفانه از دیدگاه عقل مورد بررسی قرار می دهیم، در این مقاله نه جانب داری از اهل سنت می کنیم، و نه از شیعه، دلایل هیچ یک از دو گروه را مطرح نمی کنیم، بلکه این بار عقل را برای بررسی این موضوع به میدان می کشانیم.
اما چرا عقل ؟
شاید این سؤال در ذهن شما ایجاد شود که چرا این شخص از آیات قرآن واحادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم مسئله را تحلیل نمی کند، و فقط از دیدگاه عقل، آن را مورد بررسی قرار می دهد!
من به عنوان یک مسلمان که خداوند نعمت اندیشه و تفکر و تحقیق را به من عطا کرده، وقتی که در پی یافتن حقیقت توسل به قبور صالحان بودم، آن را بین شیعه و اهل سنت متفاوت یافتم، به گونه ی که در دو قطب کاملا مخالف همدیگر هستند، یکی بر صحیح بودن ودیگری بر شرک بودنش.
همان طور که می دانید، اهل سنت توسل به مردگان و هر نوع کمک جستن به قبور صالحان را شرک (اکبر)، و جزء گناهان کبیره می دانند، ولی از دیدگاه شیعه این امر جایز و حتی مستحب می باشد، و هر کدام از این دو گروه برای خود دلایل و حجتهایی مطرح می کنند.
عقل در این قضیه چگونه حکم می کند؟
حال که در این قضیه بین اهل سنت و شیعه اختلاف است، و هر کس برای صحیح بودن گفتار خویش دلایلی مطرح می کند، من به عنوان یک جوان مسلمان که خداوند قدرت اندیشه و فکر کردن را به من عطا کرده، چه راهی را در پیش گیرم تا فردای قیامت در دادگاه الهی متوجه هیچ گونه ضرری نشوم.
برای اینکه من به راه راست رهنمود شوم، و تشخیص نهایی را درست انجام دهم، نیاز به جمع آوری یک سری معلومات است:
نخست: آیا توسل به قبور بزرگان و امامان در مذهب شیعه امری واجب است یا مستحب یا مباح؟
وقتی به کتب علماء شیعه مراجعه کردم، دریافتم که آنها در این موضوع بر دو گروه هستند: گروهی آنرا مستحب و گروه دیگر آنرا مباح و جایز می دانند؛ و هیچ یک از علماء شیعه نه در قدیم و نه در این عصر نگفتند که توسل در مذهب شیعه جزء واجبات یا فرایض یا رکن دین می باشد.
هیچ فرد شیعی تا به حال نگفته اگر کسی متوسل به قبور بزرگان نشود او گناهکار است! و وارد بهشت نخواهد شد.
اما اهل سنت بر شرک بودن توسل به غیر الله رفته اند.
عقل شما قضاوت نهایی را انجام می دهد،،،
اگر کمی با خود اندیشه کنیم، و عقل خویش را به کار گیریم، در می یابیم که بهتره انسان در این قضیه محتاط باشد و جانب احتیاط را در نظر داشته باشد، حال که توسل به غیر خدا در بین شیعه و امثال آنها امری مباح یا مستحب می باشد، و هیچ یک از آنها نگفتند: این امر واجب یا فریضه است؛ پس چرا ما خودمان را به دام خطر شرک بیاندازیم؟
اینجاست که عقل ما را به دوری جستن از توسل و کمک به غیر از خدا امر می نماید، چرا؟
چون اگر در روز قیامت حق با شیعیان بود، شما متوجه ضرری نخواهید شد، چون خداوند انسانها را به خاطر ترک مستحبات مورد مؤاخذه قرار نمی دهد؛ و توسل چیزی بالاتر از مستحب نمی باشد.
اما اگر در روز قیامت حق با اهل سنت بود، و توسل به مردگان، شرک و از گناهان کبیره محسوب می شد، اینجاست که شما پیروز میدان، و توسل جویان به غیر الله ضرر دیدگان این میدان هستند.
پس هر کس جانب احتیاط را رعایت کند، و زندگی خود را از توسل به غیر الله به دور دارد، در روز قیامت هیچ گونه ضرری متحمل نخواهد شد، من در اینجا دریافتم که در این قضیه منهج اهل سنت به حق نزدیک تر است، چون در هر دو صورت، چه حق با آنها باشد یا چه حق با شیعه، اهل سنت هیچ گونه ضرری متحمل نمی شوند.
پس ترک یک امر مستحب، هیچ وقت انسان را به هلاکت نمی اندازد. امری که از دیدگاه عقل احتمال این را دارد که برای همیشه در جهنم بمانید.
{البته باید متوجه این مسئله ی مهم بود که: شک داشتن در اینکه توسل و واسطه کردن صالحین شرک و کفر است، خود نوعی از کفر است؛ بعبارتی اگر کسی معتقد باشد که توسل و واسطه نباید صورت گیرد، کافی نیست! بلکه می بایست بر شرک بودن آن باور و یقین داشته باشد وگرنه اگر کسی شک کند و مثلا احتمال این را هم بدهد که ممکن است شرک نباشد، این یعنی شک در عقیده، که خود یکی از انواع نواقض اسلام است. بنابراین ما معتقدیم که توسل و واسطه نمودن صالحین شرک و کفر است و در آن تردیدی نداریم. «ویراستار»}
برادر و خواهر مسلمان!!!!
اگر تا به امروز به قبر پرستی و توسل به غیر الله معتقد بودی، از همین حالا که این مقاله را خواندی، و این تحلیل و بررسی زیبا را از دیدگاه عقل شنیدی، این عقیدۀ خود را اصلاح کن، و خود را از هر نوع قبر پرستی و توسل به غیر خداوند به دور دار، چون در هر دو صورت قضیه، برندۀ نهایی کسی است که خود را از توسل به غیر الله باز داشته است.
و این را بدان که هیچ وقت خداوند انسان را در روز قیامت به خاطر نگفتن یا حسین، و یا ابا الفضل، و یا فاطمه، و یا امام رضا مورد مؤاخذه قرار نمی دهد.
آیا از دیدگاه عقل خداوند از گفتن یا الله خوشش می آید یا از گفتن یا ابا الفضل؟
آیا معقول است که خداوند در روز قیامت گریبان بنده ی را بگیرد که در تمام زندگی خویش به خداوند متوسل شده، و همیشه یا الله را بر زبان می رانده، و از او بپرسد که تو چرا هنگام سختی ها یا حسین، و یا امام رضا را نگفتی!!!
برادر و خواهر مسلمان: بدون تعصب و با کار گرفتن عقل و اندیشۀ خویش، در این سؤالها اندیشه کنید،،،
آیا بهتر نیست انسان در این مورد راه احتیاط در پیش گیرد، و خود را از توسل به غیر الله باز دارد؟
آیا اگر خود را از توسل به غیر از خدا به دور داریم متوجه ضرر و زیانی خواهیم شد؟
آیا اگر توسل به مردگان جایز باشد، اهل سنت متحمل ضرری خواهند شد؟ و اگر شرک باشد چه کسی متحمل ضرر می باشد؟
آیا معقول است که خداوند در روز قیامت بنده ی را به خاطر نگفتن یا علی و یا حسین و یا اباالفضل و یا رضا و... مورد مؤاخذه قرار دهد؟ آیا یک اهل سنت به خاطر نگفتن این کلمات در دادگاه الهی مورد مؤاخذه قرار می گیرد؟؟
جواب همۀ این سؤالها در اندیشۀ آزاد یک مسلمان واقعی وجود دارد.
نویسنده: یک جوان مسلمان
