افزايش خشونت‌ها و سير صعودي آمار مرگ و مير در پاكستان
خبرگزاري فارس: بررسي گزارش بانك جهاني نشان مي‌دهد كه اقدامات خشونت‌آميز و تروريسم در پاكستان موجب افزايش سير خودكشي و نرخ مرگ و مير در اين كشور شده است.
به گزارش فارس، آخرين گزارش بانك جهاني درباره پاكستان از افزايش نرخ خودكشي در اين كشور به دليل پديده تروريسم و ساير مسائل اجتماعي حكايت مي‌كند به گونه اي كه تنها در سال 2008، هفت هزار نفر در اين كشور خودكشي كرده‌اند.
طي چند سال گذشته فعاليت‌هاي تروريستي در پاكستان، به خصوص حملات انتحاري و حمله هواپيماهاي بدون سرنشين آمريكا، افزايش چشمگيري پيدا كرده است.
در سال 1994 اصطلاح "امنيت انساني " از سوي "محبوب‌الحق "، ديپلمات فقيد پاكستاني در گزارش توسعه انساني برنامه عمران سازمان ملل متحد با تأكيد بر رهايي از نياز و ترس، به عنوان راه حل رفع ناامني در جهان مطرح شد كه پس از آن در سياست خارجي برخي دولت‌ها مورد توجه قرار گرفت.
سلامت از حقوق اصلي و تبعيض ناپذير هر انساني به حساب مي‌آيد. طبق قانون اساسي سازمان جهاني بهداشت، سلامت فقط به معني بيمار نبودن نيست، بلكه شامل برخورداري كامل از سلامت جسم، روان و رفاه اجتماعي است.
بانك جهاني در گزارش 126 صفحه‌اي خود با عنوان "استفاده از تحولات جمعيت شناختي، مبارزه با بيماري‌هاي غير واگير در آسياي جنوبي "، كه در سال 2011 منتشر شد، عنوان كرده كه 10 تا 16 درصد مردم در پاكستان از بيماري‌هاي رواني خفيف تا متوسط رنج مي‌برند.
اين گزارش مي‌افزايد: "نرخ خودكشي در پاكستان از چند صد نفر تا قبل از دهه 1990 به حدود 7000 نفر در سال 2008 افزايش پيدا كرده است. "
استرس بالا و فشار خون در بين مردم پاكستان نيز رو به افزايش است. طبق اين گزارش، در طول سال‌هاي 1990 تا 1994، 9/17 درصد افراد بالاي 15 سال به اين بيماري مبتلا بوده‌اند. ميزان شيوع اين بيماري در بين افراد باسواد 20 درصد كمتر از افراد بي سواد بوده، كه اين نشان دهنده بالاتر بودن ريسك اين بيماري در طبقه محروم جامعه است.
براساس اين گزارش، در سال 2004، در كراچي، ميزان شيوع فشار خون در افراد 40 سال به بالا 40 درصد بوده است.
قوي‌ترين و جدي‌ترين عوامل ناخوشي‌ها شرايط اجتماعي است كه مردم هر جامعه در آن زندگي و كار مي‌كنند. بي عدالتي‌هاي سلامت در جوامع گوناگون، وسيله‌اي براي اندازه‌گيري ميزان عدالت اجتماعي در آن جوامع است. از طريق سنجش ميزان سلامت مردم در هر جامعه و كشوري مي‌توان به اين نتيجه‌گيري رسيد كه جامعه مزبور تا چه درجه‌اي شرايط اجتماعي نيازهاي انسان‌ها را تامين مي‌كند.
دكتر امجد وحيد در گفت‌وگو با فارس عنوان كرد كه ريشه‌هاي تروريسم و افراطي‌گرايي بيش از آن كه مذهبي يا اقتصادي باشد، اجتماعي است.
وي گفت: "متأسفانه ما يك جامعه منسجم ايجاد نكرده‌ايم. موسسات تحصيلي ما براي آموزش افراد كافي نيست و بايد موسسات آموزشي بيشتري ايجاد كنيم. "
وي افزود، دولت بايد يك كميسيون ملي براي موسسات و استراتژي آموزشي ايجاد كند.
وي گفت، مذهب پتانسيل قوي براي ايجاد يك جامعه منسجم و قوي دارد، اما متأسفانه ما از آن براي اين هدف استفاده نكرده‌ايم.
براساس گزارش بانك جهاني، كشور پاكستان در مراحل اوليه يك تحول جمعيت شناختي قرار دارد كه انتظار مي‌رود در آينده پيشرفت كند.
يكي از بخش‌هاي مثبت اين گزارش، درباره افزايش ميزان اميد به زندگي است. اين گزارش مي‌گويد: "سهم افراد 65 سال به بالا، از 9/3 درصد در سال 2000 به 4/5 درصد در سال 2025 افزايش خواهد يافت. "
تحليل‌گران سياسي بر تلاش جمعي دولت، احزاب سياسي، احزاب مخالف و عموم مردم براي مقابله با تروريسم تأكيد كرده‌اند.
دكتر حسن عسكري رضوي، تحليلگر مسائل اجتماعي در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اعلام كرد كه دولت، نهادهاي قضايي و نيروهاي مسلح در تلاش براي ريشه‌كني كامل تروريسم از خاك پاكستان بوده و هر كدام از آنها نقشي بر عهده دارند.
وي گفت، اين كشور سال‌هاست كه درگير جنگ بوده و اقدامات تروريستي در اين كشور خسارات جاني و مالي زيادي در پي داشته است.
وي گفت، كشتن مردم بيگناه عملي غير انساني و غير اسلامي است كه هيچگاه مورد تأييد هيچ مسلماني قرار نخواهد گرفت.
وي افزود، پليس، نيروهاي مسلح و عموم مردم در عمليات‌هاي نيروهاي امنيتي بر ضد تروريست‌ها قربانيان زيادي داشته‌اند.
به گزارش سازمان ملل در سال 2010، بيش از 200 هزار نفر به خاطر حمله اخير پاكستان به شبه‌نظاميان طالبان در شمال غرب اين كشور از خانه‌هاي خود گريخته‌اند. اين رويداد عمده در منطقه‌اي كه ماهانه 50 هزار تن در آنجا آواره مي‌شوند، با حملات ديگري در مناطق اطراف همراه بوده كه طبق گزارش سازمان ملل، 1.3 ميليون پناهنده به خاطر درگيري‌هاي منطقه شمال غربي پاكستان از خانه‌هاي خود رانده شده و امكان بازگشت ندارند.
آوارگي مردم نشان‌دهنده بحران انساني آشكار در پاكستان است كه كميسيون عالي پناهندگي سازمان ملل درحال بررسي و در تلاش براي بهبود آن است.
"مايكل شوارتز " (Michael Schwartz) تحليلگر غربي در مقاله‌اي كه سال گذشته در پايگاه اينترنتي "گلوبال ريسرچ " منتشر شد، نوشت: در سال 2009، رسانه‌هاي جريان اصلي آمريكا با رضايت گزارش دادند كه دولت پاكستان سرانجام به تقاضاي آمريكا و ناتو براي اتخاد يك سياست نظامي تهاجمي با هدف ممانعت از دستيابي طالبان به "قرارگاه‌هاي امن " در پاكستان جواب مثبت داده است.
حمله متعاقب آن، كه شامل حمله زميني پاكستان به اين مناطق و حمله هوايي توسط آمريكا و متحدان آن در ناتو بود، به يكي ديگر از عناصر غيرمنتظره كمپين نظامي بي‌انتهاي آمريكا كه با نام "مبارزه جهاني با تروريسم " شناخته مي‌شود، تبديل شد.
جنگ ساكت پاكستان همواره از سوي رسانه‌هاي جهاني مورد غفلت قرار گرفته و توجهي به آن نمي‌كنند و توجه محدود خود را، علاوه بر ساير جنگ‌هاي جاري آمريكا در عراق و پاكستان، بر افغانستان متمركز كرده‌اند. رسانه‌هاي آمريكا، با كوتاهي در پوشش خبري فرآيند و تاثير جنگ پاكستان، رويدادهاي عمده اين جنگ را، به ويژه بحران انساني كه اين جنگ به وجود آورده، ناديده گرفته يا به طور گذرا به آن پرداخته‌اند.
