به گزارش ايرنا و به نقل از دبيرخانه پروژه حفاظت از تنوع زيستي زاگرس مركزي، دكتر عزيزالله جعفري، عضو هيئت علمي دانشگاه ياسوج دراين باره مي گويد: بررسي وضعيت تنوع گياهي در اين منطقه نشان مي‌دهد كه اين بخش از زاگرس از غني‌ترين نقاط كشور است و نه تنها در مقايسه با ساير نقاط كشور بلكه در مقايسه با ساير كشورهاي جهان داراي غناي زيستي شگرفي است.
وي افزود: مقايسه تنوع گياهي منطقه با ساير كشورها نشان مي‌دهد كه اين منطقه از نظر تعداد گونه‌ گياهي از 72 كشور جهان داراي رتبه بالاتري است. برخي از اين كشورها به عنوان نمونه عبارتند از: مصر(2085 گونه)، عمان(1100 گونه)، يمن جنوبي(1000 گونه)، اردن (2200 گونه)، ليبي(1600 گونه)، نروژ(1700 گونه)، دانمارك (1400 گونه)، بلژيك(1300 گونه) و فنلاند (1350 گونه) و حتي كشورهاي مجاور نظير عراق و افغانستان به ترتيب با 2937 و 3000 گونه .
وي اظهار داشت: بررسي‌هاي فلوريستيكي نشان مي‌دهد كه در اين منطقه 96 تيره گياهي از 148 تيره (86/64%)، 619 جنس ازهزار و 205 جنس (37/51%) و دو هزار 372 گونه از هفت هزار و 500 گونه (63/31%) گياهي كشور در محدوده‌ي طرح رويش دارند.
وي افزود: از بين 96 تيره موجود در منطقه‌ طرح 78 تيره(41/80%) دو لپه‌اي ،13 تيره (47/13%) تك لپه‌اي، 3 تيره از پتريدوفيت‌ها (09/3%) و 2 تيره از بازدانگان (06/2%) را تشكيل مي‌دهند همچنين دو لپه‌اي ها دو هزارو 90 گونه (9/88%)، تك لپه‌ايها 318 گونه (42/13%)، پتريدوفيت‌ها 5 گونه (21/0%) و بازدانگان 3 گونه (126/0%) از كل گونه‌هاي گياهي منطقه مورد مطالعه را تشكيل مي‌دهد.
اين متخصص گياه شناسي افزود: عوامل زيادي در شكل‌گيري ساختار، آرايش، تركيب و تنوع گياهي زاگرس مركزي دخيل و تاثير‌گذار است، تاريخ و پيشينه رويش‌ها و ويژگي‌هاي ژئوبوتانيكي و پالئوبوتانيكي فلور اين منطقه از نظر برخورداري از فلور كهن دوران پليوسن و پليستوسن از يك سو و از سوي ديگر شرايط مكاني و زماني بهينه براي گونه ‌زايي در فلور اين منطقه سبب شده است كه زاگرس به خصوص زاگرس مركزي به عنوان كانون گونه ‌زايي تاكسون‌هاي گياهي و به عنوان شاهراهي براي جابه جايي و مهاجرت گونه‌ها از شرق به غرب و از شمال به جنوب عمل كند و در دوره‌ پليوسن بسياري از گونه‌هاي درختي و درختچه‌اي به كوه‌هاي شرق مديترانه نفوذ كنند.
به گفته وي موقعيت خاص مكاني اين رشته كوه‌ها به ويژه نقش عملكردي آن‌ها از نظر ايجاد چرخه‌اي از بارش‌هاي فراوان در اين بخش از فلات ايران از يك سو سبب جاري شدن رودخانه‌هاي بزرگ و پر آبي نظير كارون، مارون، زاينده رود، زهره، هنديجان و شكل‌گيري فورماسيون‌هاي گياهي وابسته به آب‌هاي جاري و از سوي ديگر در تامين رطوبت مورد نياز براي شكل‌گيري وسيع‌ترين جامعه جنگلي كشور و تنوع فلور نقش بارزي داشته است.
پروژه حفاظت از تنوع زيستي زاگرس مركزي با حمايت مالي تسهيلات جهاني محيط زيست (GEF)، برنامه عمران ملل متحد و سازمان حفاظت محيط زيست از سال 2007 عمليات اجرايي خود را آغاز كرده است.
حفاظت از تنوع زيستي، تقويت نظام مناطق حفاظت شده و كاربري پايدار در بخش هاي كشاورزي، جنگلداري، مراتع، آب و توريسم از جمله اهداف اين پروژه است، در حال حاضر محدوده اي به وسعت 2.5 ميليون هكتار در 4 استان چهارمحال و بختياري، فارس، اصفهان و كهكلويه و بوير احمد كه از تنوع زيستي بالايي برخوردارند، تحت پوشش اين پروژه بين المللي قرار گرفته است.