وي بهتزده به صحنه حادثه خيره شده است. اتومبيلي از عقب و جلو حادثه ديده است. درهايش قفل شده و امكان خروج سرنشينان نيست. راننده وانتي را ميبينيد كه ماشينش پر از كالا بوده و با خروج از مسيرش به حفاظ وسط بزرگراه خورده است.
او از ماشين پياده شده اما به دلايلي كه مشخص نيست در كنار خودرويش دراز كشيده است. ماشينهاي ديگري كه در بزرگراه در حال تردد هستند از مسير خود منحرف ميشوند و هر آن احتمال بروز حادثهاي ديگر در راه است.
اين شرايط و وقايعي مشابه اين را بسيار در اتوبانها و خيابانها ديدهايد. حوادثي كه در آن به دليل بروز تصادف نياز به پليس راهنمايي و رانندگي براي بررسي صحنه حادثه است. اموال و اشخاص حادثه ديده نياز به مراقبت قانوني دارند كه به عهده نيروي انتظامي است.
گير افتادن افراد در خودرو، بروز آتشسوزي يا واژگوني خودرو در شرايطي كه بتواند حادثهاي ديگر ايجاد كند توسط پرسنل آتشنشاني رتق و فتق ميشود. در انتها، نيروهاي امداد پيش بيمارستاني يا همان 115 فرا ميرسند كه به درمان اوليه و انتقال بيماران ميپردازند.
اما سوال اينجاست كه بايد با چه محل يا ارگاني در اينگونه موارد تماس گرفت؟ آيا در هر حادثهاي لازم است كه به تمامي شمارههاي 110 (پليس و نيروي انتظامي)، 125 (آتشنشاني) و 115 (اورژانس پيش بيمارستاني) زنگ زد و كمك خواست؟ آيا افراد ناظر بر بروز حادثه ميتوانند برآورد كنند كه چه نيروهايي براي امداد لازم هستند؟ آيا شماره واحدي وجود ندارد كه بتواند تمامي اين موارد را ارزيابي كند و خودش اقدام به فعالسازي سازمانهاي امدادي مورد نياز كند؟
طي تماسي كه با سرويسهاي 110، 115 و 125 انجام شد هيچكدام از افراد پاسخگو (اپراتور) در اين مراكز نتوانستند پاسخ قانعكنندهاي بدهند. عدهاي از آنها عنوان ميكردند كه مسوول فعالسازي تمام واحدهاي لازم بسته به شرايط هستند.
عدهاي ميگفتند كه آنها اقدام به فعالسازي نيروهاي امدادي ميكنند وليكن باز از افراد حاضر در محل ميخواهند كه آنها هم اقدام به تماس با ديگر گروههاي امداد بكنند! تعدادي هم ميگفتند كه هر واحد داراي عملكرد مجزايي است و ارتباطي ميان آنها در انجام مأموريتها وجود ندارد.
زماني كه اپراتورهاي هر كدام از اين دستگاهها در اين بلاتكليفي هستند چه انتظاري از افراد مضطرب در صحنه حادثه است كه بتوانند حادثه و سير گسترده آن را خود به تنهايي برآورد كرده و بسته به ميزان آگاهي خود نيروهاي لازم را مطلع كنند.