نويسنده فرانسوي از برخورد رسانه هاي كشورش با رويدادهاي سوريه انتقاد كرد
دمشق – يك روزنامه نگار و نويسنده فرانسوي از برخورد نامناسب رسانه هاي كشورش با مسائل و رويدادهاي جاري در سوريه انتقاد كرد.
|
|
|
' ماوريسيو آلنز ' با انتشار مقاله اي در اين رابطه كه در شماره سه شنبه روزنامه ' بلدنا ' چاپ دمشق ترجمه و منتشر شده است ، افزود : قبل از پنجشنبه 2 مارس (چهارم فروردين 90) از حوادث جنوب سوريه اخباري را مي شنيديم ، اما روز پنجشنبه راهپيمايي مردمي در حمايت از بشار اسد رييس جمهوري سوريه در حلب (شمال سوريه) برپا شد و روز جمعه نيز خيابان ها اين شهر مملو از جمعيت بود كه تصاوير اسد را در دست داشتند.
وي با اشاره به اين كه ما چنين شور و شوقي را فقط يك بار در فرانسه ديده ايم و آن در سال 1998 ميلادي و زماني بود كه تيم فرانسه قهرمان جام جهاني فوتبال شد، افزود: در پي اين راهپيمايي مردم سوريه، از مطبوعات فرانسه تعجب كردم زيرا از اين رويداد بزرگ در حمايت از اسد سخن نگفتند و فقط از مخالفاني صحبت كردند كه شمار آنان بسيار كم بود.
اين نويسنده فرانسوي خاطر نشان كرد : برخي رسانه ها اينگونه تبليغ مي كنند كه حزب بعث مردم را به خيابان آورده است اما بايد گفت كه مردم سوريه براي رفتن يا نرفتن به راهپيمايي آزاد هستند.
آلنز ادامه داد : برخي مطبوعات فرانسه كوشيدند تا مقايسه اي بين آشوب چند صد نفري در سوريه و قيام ميليوني مردم مصر براي تحقق خواسته هايشان انجام دهند، اما بايد گفت كه اين دو كاملا با يكديگر متفاوت هستند.
وي افزود: يكي از خواسته هاي مردم مصر ، مبارزه با فقر بود و در قاهره نيز ميليون ها نفر به خاطر نداشتن مسكن در قبرستان مي خوابند اما در سوريه با اين كه زندگي مانند سوييس نيست اما حداقل كسي در قبرستان زندگي نكرده و افراد از گرسنگي نمي ميرند.
اين روزنامه نگار فرانسوي تصريح كرد: همچنين رييس جمهوري سابق مصر وقتي گذرگاه هاي غزه را در جريان جنگ 2009 ميلادي بست در واقع به مردم خود و اسلام توهين كرد اما مردم سوريه به نظام خود افتخار مي كنند كه بيش از هر كشور عربي در برابر رژيم صهيونيستي ايستاده است.
آلنز در پايان افزود: از سوي ديگر، سوريه ميزبان ميليون ها فلسطيني است، به آنان همان حقوق سوري ها را داده است ، به حماس (جنبش مقاومت اسلامي فلسطين ) كمك كرده و مانند نبض مقاومت عربي در برابر نظام صهيونيستي ايستاده و باعث افتخار اين ملت شده است اما مردم مصر به خاطر مواضع حكومتشان احساس ننگ مي كردند.