داوود پيغمبر عليه السلام گفت : خداوندا! نعمت تو بر من چند است تا كه شكر آن گذارم . گفت : اى داوود! نعمت من بسيار است اگر خواهى كه شكر همه نعمتهاى به جاى آورى ، نتوانى . گفت : اى داوود! نفس فروگير.
داوود نفس فرو گرفت ، بيم آن بود كه هلاك شود. جبرئيل آمد و گفت : اى داوود! اگر همه دنيا از آن تو باشد و گويند: ثلثى بده تا بگذارم كه نفس برآرى بدهى ؟
گفت : بدهم . گفت : اگر نيمى خواهند؟ گفت : بدهم . گفت : اگر همه خواهند؟ گفت : بدهم .
گفت : در شبانه روزى بيست و چهار هزار نفس است ، هر يكى نعمتى است از نعمتهاى حق تعالى . بنگر تا عجز خود بدانى و شكر نعمت چنانكه بايد نتوانى اما چون دانى كه نعمت از اوست و حديث آن كنى ، شكرش كرده باشى .
