بوسه بر گل روزی امام هادی(علیه السّلام)
به ســــــوی خـانه آمــــــــد
وقتـــــــــی رسیـــد پشت در
نـــــــــرم و آهستـــــه در زد
در واشــــــــد و سلام کــرد
با مهـــــــــربانی رفــــــت تو
مثــــــــل هـــمیشه، خوشحال
مثـــــــل هــــمیشه، خـوش¬رو
کــــــــودک او با شـــــــادی
دویــــــــد بــه ســــــوی بـابـا
گـــــــذاشت میـــان دســـتش
یک گـــــل ســــــرخ زیبـــــا
امام هادی(علیه السّلام) گل را
با شـــــــــــــادمانی بـوسیـــد
برگ¬هـــــــــای نــــرم آن را
نــرم و آهستـــــــــــــه بوییــد
عطــــــــر لطیــــف گـل برگ
عطر امام هــــــادی(علیه السّلام)
تو بــــــــاغ قلــــــــبشان بـــود
شکـــــــــــوفه¬هــــــای شــادی
