امام رضا (ع) و فلسفه ی نماز عید فطر نماز عید فطر،با معنویتخاصی که دارد،دلها را متوجه خدامیکند،حالت توبه واستغفار در دلها ایجاد میسازد و مستحب است کهانسان،پیش از نماز عید،غسلکند،دعاهای خاصی را بخواند،و درفضای باز و در زیر آسمان به نماز بایستد.
امام رضا(ع)میفرماید:
«انما جعل یوم الفطر العید،لیکون للمسلمین مجتمعایجتمعون فیه و یبرزون لله عز وجل فیمجدونه علی ما منعلیهم، فیکون یوم عید و یوم اجتماع و یوم زکوة و یوم رغبة ویوم تضرع» [1]خداوند،روز فطر را بدین سبب«عید»قرار داد،تامسلمانان،مجمعی داشته باشند که در آنروز،جمع شوند و دربرابر خداوند،بخاطر منتهاو نعمتهایش،به تمجیدو تعظیم بپردازند،پس آنروز،روز عید و تجمع و زکات ورغبت ونیایش است.
در این حدیثشریف،فلسفه این نماز و عید را در محورهای زیر،بیانکرده است:
1-اجتماع و گردهمایی
2-زکات و رسیدگی به فقرا
3-رغبت و گرایش به خدا
4-تضرع و نالیدن به درگاه پروردگار
و اینها،هم ناظر به بعد معنوی و عرفانی این نماز و مراسم عبادیاست،هم توجه بهآثار اجتماعی و فوائدی دارد که به مردم میرسد و مردمبا پرداخت«زکاتفطره»،بینوایان مستمند را به نوایی میرسانند و بهیک لحاظ،از نظر تامین معاشمحرومان،عید فطر،:«عید فقرا»محسوبمیشود[2].
