فریاد گر انقلاب اسلامی شهید بزرگوار سید مجتبی نوای صفوی در سال 1303 شمسی در تهران متولد شد. وی با علاقه ی وافر به روحانیت و به قصد ادامه ی راه آباء و اجداد خود، در سال 1320 پس از طی تحصیلات متوسطه، رهسپار حوزه ی علمیه نجف اشرف شد. ایشان در نجف با کتاب های ضد اسلامی احمد کسروی آشنا شد و موجی از احساسات مذهبی و دینی و جودش را فراگرفت، کتاب ها را نزد علما برد و از آن ها نظر خواست، همه حکم به مهدور الدم بودن نویسنده دادند. شهید حجت الاسلام نواب در اواخر سال 1323 به تهران آمده و بدون فوت وقت به خانه ی کسروی می رود و او را از گفتن و نوشتن سخنان توهین آمیزبه اسلام و ائمه ی اطهار (علیه السلام) و روحانیت بر حذر می دارد. وقتی که مطمئن شد که کسروی با طرح، برنامه و هدف معین حرکت نموده و اصلاح پذیر نیست. در 20 اسفند سال 1324 در قالب گروه فداییان اسلام وی را به هلاکت می رساند. فداییان اسلام از راه تشکیل جلسات تفسیر قرآن کریم و اسلام شناسی بر اساس مکتب تشیع، به فعالیت خود ادامه دادند و اقدام بعدی آن ها، اعلام انقلابی رزم آرا، نخست وزیر منحوس پهلوی و دست نشانده ی انگلیس بود. سپس حسین علاء که او نیز حامی طرح های استکباری انگلیس و آمریکا در ایران بود، دولت جدید را تشکیل داد. حسین علاء در 25 آبان 1334، هدف گلوله ی مظفر ذوالقدر، یکی از اعضای فداییان اسلام قرار گرفت ولی گلوله به وی اثابت نکرد و زنده ماند.
پس از آن نواب صفوی و تعدادی از هم رزمایش دستگیر و دریک محاکمه ی فرمایشی سید مجتبی نواب صفوی، سیدمحمد واحدی و مظفر ذوالقدر محکوم به اعدام شدند. سرانجام در سحرگاه 27 دی ماه 1334، این سه یار شفیق در حالی که اذان می گفتند، تیرباران شدند و به فیض عظیم شهادت نایل آمدند.
مقام معظم رهبری درباره ی شهید نواب صفوی می فرماید:
«باید گفت که اولین جرقه های انگیزش انقلاب اسلامی به وسیله ی نواب در من به وجود آمد و هیچ شکی ندارم که اولین آتش را در دل ما نواب روش کرد.
منبع: گلشن ابرار
