راز ماندگاری نهضت حسینی قسمت سوم

راز ماندگاری نهضت حسینی قسمت سوم

حقيقت شهادت حقيقت عظيمى است

اگر اين حقيقت، به وسيله كسانى كه امروز در قبال شهيدان مسؤوليت دارند، زنده بماند، حفظ و تقديس گردد و بزرگ نگاه داشته شود، هميشه تاريخ آينده ما، از اين ايثار بزرگى كه آنان كردند، بهره خواهد برد. همچنان كه تاريخ بشريّت، هنوز از خون به ناحق ريخته سرور شهيدان تاريخ، حضرت ابى‏عبداللَّه‏الحسين عليه الصّلاة والسّلام بهره مى‏برد؛ چون كسانى كه وارث آن خون بودند، مدبّرانه‏ترين و شيواترين روشها را براى زنده نگهداشتن اين خون به كار بردند. ‏ در ديدار با خانواده‏هاى سرداران شهيد استان تهران‏ 1376/2/17 دوران امام حسين عليه‏الصّلاةوالسّلام كه اكثريت قاطع زبدگان و خواص و مؤمنان شانه خالى كردند و ترسيدند و عقب رفتند - كلمه باطل پيروز شد، حكومت يزيد سرِ كار آمد، حكومت بنى‏اميّه نود سال سرِ كار آمد، حكومت بنى‏عبّاس پنج، شش قرن سركار آمد و ماند. به خاطر آن كه اين گذشت انجام نشد، مردم چه كشيدند! جوامع اسلامى چه كشيدند! مؤمنين چه كشيدند! ‏ در ديدار با خانواده‏هاى سرداران شهيد استان تهران‏ 1376/2/17 حسين‏بن‏على عليه‏السّلام با همه جوانان و شخصيتهاى برجسته خانواده‏اش - برادران، فرزندان، نزديكان، جوانان و اصحاب غيور - در غربت كامل به شهادت رسيدند، در غربت كامل هم دفن شدند. نه كسى آنها را تشييع كرد و نه كسى براى آنها اقامه‏ى عزا نمود. كسانى به گمان باطل، فكر مى‏كردند اگر اينها بمانند، ممكن است بساطِ انتقام گيرى راه بيندازند. خيال مى‏كردند كه با شهادت حسين‏بن‏على عليه‏السّلام و همراهانش، كار تمام شد. امام سجّاد عليه‏السّلام سى و چهار سال بعد از آن‏روز، در مدينه ظاهراً در حال انزوا زندگى كرد. نه لشكرى، نه مجموعه‏اى و نه هياهويى به‏ظاهر وجود نداشت. ابوالفضل العبّاس عليه‏السّلام هم يكى از شهداى روز عاشوراست. تصوّر باطل قدرتهاى مادّى - كه با منطق مادّى حكومت مى‏كنند - معمولاً اين است كه اينها تمام شدند و از بين رفتند؛ ولى مى‏بينيد كه واقعيتِ قضيه اين‏طور نيست. اينها تمام نشدند؛ اينها ماندند و روزبه‏روز بر عظمت و جلالت و جذّابيت و تأثيرگذاريشان افزوده شد؛ دلها را قبضه و تصرّف كردند و دايره وجود خودشان را گسترش دادند. امروز صدها ميليون مسلمان - اعم از شيعه و غير شيعه - به نام اينها تبرّك مى‏جويند؛ از سخن اينها استفاده مى‏كنند؛ ياد آنها را گرامى مى‏دارند. اينها پيروزى در تاريخ است؛ پيروزى حقيقى و ماندگار. سؤالى كه در ذهن انسان پيش مى‏آيد، اين است كه قضيه چيست؟ عامل اين بقا چيست؟ به نظر من، اين يكى از اساسيترين و در عين حال واضحترين و رايجترين حقايقِ زندگى بشر است. منتها مانند همه حقايقِ واضح، توجّه انسانهاى غافل را بر نمى‏انگيزد. همه حقايقِ عالم، پديده‏هاى مهمّى هستند - اين خورشيد، اين ماه، اين آمدن شب و روز، اين آمدن فصول گوناگون، اين دنيا آمدن، رفتن، مردن، زندگى كردن - هر كدام از اين حوادث، براى يك انسان، در خور تدبّر و درس است؛ ليكن افراد غافل به اينها توجّه نمى‏كنند. اين افراد متدبّرند كه به آنها اعتنا مى‏كنند؛ از آنها استفاده مى‏نمايند و بهره‏اش را هم مى‏برند. آن حقيقتى هم كه گفتيم، از همين حقايق واضحى است كه در طول تاريخ بوده است و آن اين است كه ما دوگونه عوامل قدرت داريم: عوامل مادّى قدرت، عوامل معنوى قدرت. عوامل مادّى قدرت، يعنى همين پول و زور و رو و كارهايى كه قدرتمندان در طول تاريخ كردند. اگر هم نتيجه‏اى به بار آمده است، نتيجه چند صباحى از زندگى است. شما ببينيد اين قدرتمندان عالم چقدر عمر كردند؛ چقدر بعد از آن جنگها و بعد از آن سياسيكاريها و بعد از آن همه تلاش توانستند ثمره آن‏را ببرند! خيلى كوتاه و چند سالى، كه در واقع هيچ چيزى نيست. اما يك دسته هم عوامل معنوى قدرتند؛ يعنى ايمان، پاكى و پارسايى، راستى و حقّانيت، ارزشهاى دينى و الهى همراه با مجاهدت. اين قدرت، قدرت ماندگار است. قدرتى كه از اين راه حاصل مى‏شود، به معناى بگير و ببند و بهره ببر و تمتّع‏كن نيست؛ قدرت ماندگار تاريخى است؛ قدرت سرنوشت‏ساز بشر است و مى‏ماند؛ كما اين كه انبيا تا امروز زنده‏اند؛ بزرگان مشعلدار عدل و داد در تاريخ بشر هنوز زنده‏اند. يعنى چه زنده‏اند؟ يعنى آن خطّى كه آنها براى اثبات و جا انداختن آن، تلاش و مجاهدت مى‏كردند، در زندگى بشر ماند و به‏صورت يك مفهوم ماندگار و يك درس براى بشر درآمد. امروز همه خيرات و زيباييها و نيكوييهايى كه براى بشر وجود دارد، ناشى از همان درسها و دنباله همان تعاليم انبيا و دنباله همان تلاش مصلحان و خيرخواهان است. اينها مى‏ماند. امام حسين عليه‏السّلام عامل معنوى قدرت را داشت. اگرچه خود او به شهادت رسيد؛ اما مجاهدتش براى اين نبود كه چند صباحى در زندگى خوش بگذراند، تا ما بگوييم حالا كه به شهادت رسيد، پس شكست خورد. مجاهدت او براى اين بود كه خطّ توحيد را، خطّ حاكميت اللَّه را، خطّ دين و خطّ نجات و صلاح انسان را در ميان بشر ماندگار و تثبيت كند؛ زيرا عواملى سعى مى‏كردند كه اين خط را به‏كلّى پاك كنند. شما امروز هم نمونه آن را مى‏بينيد. يك موقع بود كه وقتى ما اين حقايق را مى‏گفتيم، ذهنيّات به حساب مى‏آمد؛ اما امروز همه آن حقايقِ ذهنى تحقّق پيدا كرده است. مى‏بينيد كه امروز قدرتهاى دنيا اصرار دارند و پولها خرج مى‏كنند براى اين كه بتوانند خطّ حاكميت دين را از دنيا پاك كنند. در بخشى از عالم اتّفاقى افتاده است؛ ملتى قيام كرده و حاكميت دينى و ارزشهاى دينى را على‏رغم ميل قدرتمندان به‏وجود آورده است. اين، درسى در عالم براى ملتهاى ديگر شد. امروز تلاش اين است كه اين خط را پاك كنند. مسأله فقط اين نيست كه اين نظام را به شكست برسانند؛ مسأله اين است كه اصل قضيه از ذهنيت بشر و از مجموعه درسهايى كه براى بشر مى‏ماند، پاك شود و كسانى نتوانند از آن درس بگيرند؛ نه امروز و نه آينده. اين تلاش تبليغاتى براى اين است، والاّ اگر فرض كنيم نظامى كه با ادّعايى، با حقيقتى، با فكرى و با ايمانى بر سرِ پا شده است، بماند، اما فكر خود را رها كند؛ قالب نظام بماند، اما روح خود رها كند؛ اشخاص بمانند، اما از آن فكر، اعلام برائت و بيزارى كنند؛ اين نظام شكست خورده است و خواست دشمنان دين برآورده شده است. براى آنها دين مهم است. بيش از نابود كردن آدمها و بيش از تلاشىِ تشكيلات سياسىِ نظامى كه مطلوب آنها نيست، مهم اين است كه آن فكر، آن خواست، آن هدف و آن داعيه از بين برود و شكست بخورد. بهترين راه شكست خوردنش هم اين است كه همان كسانى كه آن داعيه را پرچمدارى كردند، ناگهان بگويند ما اشتباه كرديم! شما اهل فكر و تحليليد؛ مى‏بينيد كه امروز دنيا دنبال اين است. هدف اصلى نسبت به جمهورى اسلامى براى دستگاههاى استكبار اين است. اين مهمّ است. انبيا، اوليا، صلحا، شهدا و بزرگان تاريخ، در اين بخش از قضيه - كه بخشِ مهمتر است - پيروز شدند. بالاخره انسان مردنى است؛ همه قدرتمندان و برخوردارها هم مى‏ميرند - اين كه مهم نيست - مهم آن است كه آن راه، آن خط و آن انگشت نشانه‏اى كه به سمتى اشاره مى‏كند، بماند؛ و اين ماند؛ تا امروز هم مانده است؛ روز به روز هم توسعه پيدا مى‏كند و جايگيرتر مى‏شود. در ديدار فرماندهان و پاسداران سپاه پاسداران انقلاب اسلامى به مناسبت «روز پاسدار» 22/8/1378