راز ماندگاری نهضت حسينی قسمت اول

راز ماندگاری نهضت حسينی قسمت اول

محبت، به ايمان كارايى مى‏بخشد.

اساساً مادامى‏كه ايمان، با محبت و عشق عميق و رنگ و بوى پيوند عاطفى همراه نباشد، كارايى لازم را ندارد. محبت است كه در مقام عمل و تحرك - آن هم در حد بالا - به ايمان كارايى مى‏بخشد. بدون محبت نمى‏شد ما نهضت را به پيش ببريم. بالاترين عنوان محبت - يعنى محبت به اهل بيت - در تفكر اسلامى، در اختيار ماست. اوج اين محبت، در مسأله‏ى كربلا و عاشورا و حفظ يادگارهاى گرانبهاى فداكارى مردان خدا در آن روز است كه براى تاريخ و فرهنگ تشيع، به يادگار گذاشته شده است. بیانات مقام معظم رهبری در ديدار گروهی از روحانيان در آستانه ماه محرم 11/5/1368 در جريان يك زندگى شرافتمندانه، البته مصائب زياد است. خودِ صحنه عاشوراى حسينى، صحنه انواع مصائب است. واقعاً عجيب است كه خداى متعال، اين عرصه عاشوراى حسينى را چطور مجموعه‏اى از مصيبتهاى بزرگ قرار داد كه انسانهاى بزرگى و در رأس آنها حضرت ابى‏عبداللَّه الحسين عليه‏الصّلاةوالسّلام، با كرامت و بزرگوارى و صبر و شكر، توانستند اين مصائب بزرگ را تحمّل كنند. هر دوطرف قضيه، در عرصه تاريخ بشر بى‏نظير است. هم آن‏طور مصيبتها با آن شدّت و با آن تنوّع كه همه با هم در يك صبح تا عصر اتّفاق افتاد، در دنيا نظير ندارد؛ هم صبرى كه در مقابل اين مصيبتها شد، در تاريخ نظير ندارد. آن شهادتها، آن مظلوميتها، آن احساس غربت، آن تشنگى، آن فشار تألّماتى كه بر يك نفر به خاطر خانواده‏اش وارد مى‏شود، آن نگرانى از آينده، بعد هم فقدان عزيزترينِ عزيزان عالم وجود - يعنى حسين‏بن‏على عليه‏السّلام - و خانواده و فرزندان و اصحابش و بعد هم اسارت؛ آن هم نه اسارت در دست يك عدّه مردم باشرف؛ چون اسارت در دست انسانى كه باشرف باشد، قابل تحمّل است؛ اما آن انسانها، انسانهاى باشرفى نبودند، انسان نبودند؛ ددمنش بودند. خاندان امام حسين چنين اسارتى را بعد از آن همه مصيبت از صبح تا عصر عاشورا تحمّل كردند. تحمّل كننده كيست؟ امام سجّاد - مقام امامت - است، زينب - تالى تلوّ مقام امامت - است، بعد زنان و كودكانى‏اند كه به حسب ظاهر، مقامات عالى معنوى مثل ولايت و امامت هم ندارند؛ اما تحمّل كردند. اين است آن راز بزرگى كه حادثه عاشورا را ماندگار كرد. بیانات مقام معظم رهبری در ديدار خانواده‏هاى معظّم اسرا و مفقودان جنگ تحميلى‏ 1376/2/31