توصيف دنيا و مقايسه اى بين گذشته

متن حديث:

ترجمه حديث:

شرح حديث:

پی نوشتها:

1. بحار، ج 74، ص 183.
2. لازم به ذكر است كه بين خطبه ها و احاديث معمولى فرق است; معمولا خطبه ها جامعيّت بيشترى دارد. چون در مجلسى رسمى و در حضور جمع زيادى ايراد مى شود و گوينده هم در صدد بيان مسائل اساسى و زير بنايى است.
3. انسان ها چند گروهند: بعضى آنقدر ضعيف و ناتوانند كه تنها مشاهده زرق و برق دنيا براى فريب و غرورشان كافى است، اما بعضى كه مقاومت بيشترى دارند، وسوسه هاى شيطان نيز بايد به آن افزوده شود و شيطان درون و برون دست به دست هم دهند تا آنها را بفريبند. بدون شك بسيارى از مظاهر زندگى غرورآميز و غفلت زاست، و گاه چنان انسان را به خويشتن مشغول مى دارد كه از هرچه غير آن است غافل مى سازد.
به همين دليل در بعضى از روايات اسلامى از اميرمؤمنان على(عليه السلام) مى خوانيم كه وقتى از آن حضرت مى پرسيدند: «اَىُّ النّاسِ اَثْبَت رَأْياً; چه كسى از همه مردم با فكرتر، و از نظر انديشه ثابت تر است؟ فرمود: مَنْ لَمْ يَغُرَّهُ النّاسُ مِنْ نَفْسِه وَ لَمْ تَغُرَّهُ الدُّنْيا بِتَشْويقِها; كسى كه مردم فريبكار او را نفريبند و تشويق هاى دنيا نيز او را فريب ندهد.»
ولى با اين حال در صحنه هاى مختلف همين دنياى فريبنده، صحنه هاى گويايى است كه ناپايدارى جهان و تو خالى بودن زرق و برق هاى آن را به روشن ترين وجهى بيان مى كند كه هر انسان هوشمندى را مى تواند بيدار كند، بلكه ناهوشمندان را نيز هوشيار مى سازد. (تفسير نمونه، ج 17، ص 95).
4. نهج البلاغه، خطبه 114.
5. آيه 17 سوره غاشيه.
پایگاه حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(دامت برکاته)