امام صادق (علیه‎السلام) ضمن روایتی، دستاوردهای یاد مرگ را بیان می‎فرماید که

یاد مرگ، شهوات نفس را بمیراند و ریشه‎هاى غفلت را بخشكاند و باور قلب را به وعده‎هاى خداوند قوى و طبع انسان را لطیف كند و نشانه‎هاى هوى و هوس را مى‎شكند و آتش حرص و طمع را خاموش كند و دنیا را (نزد بنده) حقیر نماید.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود: بسیار به یاد "هادم اللّذّات" (در هم كوبنده خوشى‎ها) باشید.

گفتند: آن چیست اى رسول خدا ؟

فرمود: مرگ است.

هیچ بنده‎اى مرگ را به صورت حقیقی، در راحتى و آسایش یاد نكند، مگر آن كه دنیا بر او تنگ شود و در شدت و سختى به یاد نیاورد، مگر آن كه دنیا بر او فراخ و راحت شود(طعم خوشى‎هاى دنیوى و دل تنگى‎ها و ناكامى‎ها را از یاد مى‎برد).

مرگ، نخستین منزل از منازل آخرت و آخرین منزل از منازل دنیاست .

پس، خوشا به حال آن كسى كه به هنگام سكونت در نخستین منزل آخرت، وى را گرامى دارند، و خوشا به حال آن كسى كه در آخرین منزل دنیا به نیكى (و از سوى مؤمنان) مشایعت شود.

مرگ، نزدیك‎ترین چیز به انسان است، ولى انسان آن را دورترین مى‎پندارد. پس چه قدر آدمى بر نفس خویش جرى شده، در حالى كه ضعیف و ناتوان است .

مرگ، وسیله نجات مخلصان و هلاكت مجرمان است، و از این رو است كه بعضى به دیدارش مشتاقند و گروهى آن را خوش ندارند.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود: آن كسى كه لقاى خداوند را دوست بدارد، خداى متعال نیز دیدار او را دوست دارد و آن كس كه دیدار او را ناخوش بدارد، خداوند نیز دیدارش را ناخوش دارد.(1)

پيامبر اکرم (ص) درباره آثار تربيتي ياد مرگ فرموده اند:« مرگ را بسيار ياد کنيد، زيرا مرگ گناهان را پاک مي‌کند و ميل و رغبت به دنيا را مي‌کاهد. ياد مرگ آرزوها را کوتاه مي‌کند و موجبات شتاب و اشتياق در حسنات و کارهاي خير را فراهم مي‌آورد ، همچنان که عمل بر خلاف اينها ، يعني آرزو هاي طولاني و... باعث غفلت انسان از مرگ است 

مرگ هر كس اي پسر همرنگ اوست پيش دشمن، دشمن و بر دوست دوست

پيش ترك آيينه را خوش رنگي است پيش زنگي آينه هم زنگي است

آن كه ترساني ز مرگ اندر فرار آن ز خود ترساني اي جان! هوش دار

روي زشت توست نه رخسار مرگ جان تو همچون درخت و مرگ برگ