دري به خانه خورشيد

دري به خانه خورشيد

شبــانه آن كـــــه نمـــــاز نيــــاز كرد سفـر بــــه خلــــوت آفـــاق راز كرد سحـــر، كـه گريه به عشق تو ساز كرد شـــد آن كه گريه به سوز و گداز كرد كــــه تيـــــر آه مــرا كــارســـاز كرد كــــه شـــورِ شعـــر» تو را دلنواز كرد

دري بــه خــانة خورشيد بـاز كرد دلـــــم به شوق تو با لكه هاي ابـر چـــــه عــــاشقـانه دلم را نواختند چــراغ گريه طلب كن! كه آفتاب چه در حضور كمان ركوع بــود؟ دلا! نــــوازش پــرشور عشق بود