خاطرات و حکایتهای خواندنی از زندگی امام راحل
بخش چهارم
توجه به مستحبات
1ـ امام امت (ره ) وقتي كه مي خواستند براي تدريس بالاي منبر بروند ابتدا پاي راست را روي پله منبر نهاده با مكشي كوتاه بالا مي رفتند، هنگامي كه وارد خانه، مدرسه و يا مسجد مي شدند ابتدا قدم راست را به داخل مي گذاشتند، در خيابان هميشه از دست راست حركت مي كردند، گامهاي خود را سنگين برداشته و با سر و گردن افراخته و راست و استوار راه مي رفتند. يكي از همراهان امام در پاريس مي گويد: روز جمعه بود در پاريس خدمت امام عرض كردم: خبرنگاران آمده اند مصاحبه كنند. امام فرمود: حالا وقت انجام مستحبات است وقت مصاحبه نيست، وقتي مستحبات روز جمعه را به جا آوردند فرمودند: من براي مصاحبه آماده ام.
هشدار
2ـ گاهي اوقات كه مي نشستيم و راجع به يك مهماني و يا چيز ديگري صحبت مي كرديم حضرت امام مي گفتند: «حرف غير نزنيد!» مي گفتيم: «آقا، اين كه حرف كسي نيست. ما داريم يك مطلبي را مي گوييم و چيزي را تعريف مي كنيم .» حضرت امام مي گفتند:«وقتي حرف غير به ميان آمد، شايد ناخودآگاه به غيبت كشيده شود. مگر خودتان حرف نداريد ؟»
شصت سال بدون يك غيبت
3ـ من شصت سال بود كه با اين مرد(حضرت امام ) زندگي مي كردم و در تمام اين مدت شصت سال ، يك مرتبه نديدم كه ايشان يك غيبت از كسي بكنند و يا يك دروغ بگويند.
همسر حضرت امام (ره)
آرامش قلب
4ـ شب تبعيد امام هنگامي كه آقا را از قم به تهران مي بردند، در وسط راه ماشين را نگه داشتند. امام خيال كرند مي خواهند او را شهيد كنند. فرمود: وقتي به قلبم مراجعه كردم هيچ تغييري در روحم نديدم.
الهام
5ـ مرحوم آيت الله سيد محمود طالقاني مي گفت: بعضي فكر مي كنند گاهي اوقات كه من به قم مسافرت مي كنم فقط به خاطر مذاكرات سياسي است، روزنامه ها جنجال مي كنند و سر و صدا (راه مي اندازند) و حرفهايي درشت مي نويسند ولي من هر وقت احساس ضعف مي كنم، گاهي ياس برايم پيش مي آيد ، مي روم پيش چنين رهبري قاطع و از توكل و ايمام و خلوص او الهام مي گيرم .
