مهاجران زیبا
هر پاییز، پروانه‌های مونارک ساکن شرق کوه‌های راکی روانه کوه‌های سیرا مادره در مکزیک می‌شوند. ساکنین غرب کوه‌های راکی ولی به سمت مناطق گرم‌تر کالیفرنیا می‌روند. پروانه‌های مونارک تنها پروانه‌هایی هستند که مهاجرت دوطرفه دارند، یعنی مثل پرنده‌ها به مکان اولیه خود برمی‌گردند. آن‌ها تا مسافت 4800 کیلومتر را می‌پیماند و در طول مسیر با تغذیه از شهد گل‌ها، وزن هم اضافه می‌کنند.
نهنگ افسانه‌ای
اوائل پاییز، نهنگ‌های کوهان‌دار از آلاسکا به مکزیک، ژاپن و هاوایی مهاجرت می‌کنند. آن‌ها با طی مسافت 5،600 کیاومتری در عرض چهار تا هشت هفته می‌توانند هر جایی بروند. در زبان هاوایی به این نهنگ‌ها کوهولا گفته می‌شود. آن‌ها زمستان را به جفت‌گیری و تولیدمثل می‌گذرانند و بعد دوباره برای تغذیه به آلاسکا برمی‌گردند. روزهای 24 ساعته قطبی در ماه‌های تابستان آلاسکا، باعث رشد فیتوپلانکتون‌ها و کریل‌ها (موجودات دریایی ریز که به میگو شباهت دارند) می‌شود. این موجودات غذای مورد علاقه نهنگ‌های کوهان‌دار هستند.
پرنده عاشق تابستان
چلچله‌های قطبی هر سال بیش از 70 هزار کیلوتر را پرواز می‌کند: از قطب شمال به قطب جنوب و برعکس. شاید بتوان گفت مسافت مهاجرت این پرندگان از هر حیوان دیگری روی زمین بیشتر است. سفر آن‌ها باعث می‌شود که هر سال دو تابستان کامل را ببینند، یکی در قطب شمال و دیگری در قطب جنوب!
زمستان در چشمه‌های آب گرم
گاوهای دریایی زمانی اقامتگاه تابستانی خود را ترک می‌کنند که دمای آب به زیر 21 درجه سانتی‌گراد کاهش یابد. آن‌ها در فصل تابستان گاهی تا شمال ویرجینیا هم می‌روند. اما در ماه‌های زمستان به طور معمول در چشمه‌های آب گرم فلوریدا زندگی می‌کنند. مسافتی که گاو دریایی در مهاجرت های فصلی خود می‌پیماید، در حقیقت به رشد گیاهان نزدیک خط ساحلی بستگی دارد. این گیاهان می‌توانند حتی در ماه‌های سرد سال، آب را تا حد زیادی گرم‌ترکنند.
فاصله بر اساس تعداد
گوزن‌های آمریکای شمالی یا همان گوزن‌های شمالی هم بین فصل‌های تابستان و زمستان در جستجوی هوای گرم‌تر و البته غذا، مهاجرت می‌کنند. مسافت این مهاجرت به اندازه گله بستگی دارد و می‌تواند از 160 تا 4800 کیلومتر متغیر باشد. هر چه گله گوزن‌های شمالی بزرگ‌تر باشد، مسافت مهاجرت آن‌ها طولانی‌تر خواهد بود. شاید برایتان جالب باشد بدانید گله گوزن‌های شمالی آلاسکا از بیش از 123هزار گوزن تشکیل شده است.
پرنده مشهور
شاید معروف‌ترین موجود مهاجر زمین، غاز کانادایی باشد که در آمریکای شمالی، اروپا و قسمت‌های از آسیا هم یافت می‌شود. بین ماه‌های سپتامبر و نوامبر/ شهریور تا آبان، می‌توان دسته غازهای کانادایی را دید که به شکل عدد هفت (V) در آسمان پرواز می‌کنند و به سمت مناطق گرم‌تر می‌روند. البته در برخی مناطق آمریکای شمالی، گزارش شده که برخی از دسته‌های این غازها دست از مهاجرت برداشته‌اند و تمام سال یک جا می‌مانند. دلیل این تغییر رویه هم ارتباط زیاد آن‌ها با انسان است. به لطف انسان‌ها، آن‌ها در تمام سال هم غذا دارند و هم سرپناه، بنابراین دیگر چه دلیلی دارد که خودشان را برای مهاجرت به زحمت بیاندازند؟
