آثار عظیم از ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

آثار عظیم از ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

در قضيه‌ی ولادت آن بزرگوار و اعتقادى كه به اين حقيقت است، اگر انسان در دو ناحيه و در دو جهت جستجو كند، آثار عظيمى را مشاهده مى‏كند: اوّل، از جهت معنوى و روحى و تقرب الى اللَّه و جهات تكامل فردى انسان است. كسى كه اعتقاد به اين مسئله دارد، چون با مركز تفضّلات الهى و نقطه اصلى و كانون اشعاعِ رحمت حق، رابطه‏اى روحى برقرار مى‏كند، توفيق بيشترى براى برخوردارى از وسايل عروج روحى و تقرب الى‏اللَّه دارد. به همين خاطر است كه اهل معنا و باطن، در توسّلات معنوى خود، اين بزرگوار را مورد توجّه و نظر دائمى قرار مى‏دهند و به آن حضرت توسّل مى‏جويند و توجّه مى‏كنند. نفسْ پيوند قلبى و تذكّر و توجّه روحى به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالى، انسان را عروج و رشد مى‏دهد و وسيله پيشرفت انسان را - روحاً و معناً - فراهم مى‏كند. اين، يك ميدان وسيع است. هر كس كه در باطن و قلب و دل و جان خود، با اين بزرگوار مرتبط باشد، بهره خودش را خواهد برد. البته، توجّه به كانون نور، بايد توجّه حقيقى باشد. لقلقه زبان در اين زمينه، تأثير چندانى ندارد. اگر انسان، روحاً متوجّه و متوسّل شد و معرفت كافى براى خود به وجود آورد، بهره خودش را خواهد برد. اين، يك ميدان فردى و تكامل شخصى و معنوى است. جهت و وجهه دوم عبارت است از ميدان زندگى اجتماعى و عمومى و آن چه مربوط به سرنوشت بشر و ملتهاست. در اين زمينه، اعتقاد به قضيه مهدى و موضوع ظهور و فَرَج و انتظار، گنجينه عظيمى است كه ملتها مى‏توانند از آن بهره‏هاى فراوانى ببرند. شما كشتى‏اى را در يك درياى توفانى فرض كنيد! اگر كسانى كه در اين كشتى هستند، عقيده داشته باشند كه اطرافشان تا هزار فرسنگ، هيچ ساحلى وجود ندارد و آب و نان و وسايل حركت اندكى داشته باشند، چه كار مى‏كنند؟ آيا هيچ تصوّر مى‏شود كه اينها براى آن كه حركت كنند و كشتى را پيش ببرند، تلاشى بكنند؟ نه؛ چون به نظر خودشان، مرگشان حتمى است. وقتى انسان مرگش حتمى است، ديگر چه حركت و تلاشى بايد بكند؟ اميد و افقى وجود ندارد. يكى از كارهايى كه مى‏توانند انجام دهند، اين است كه در اين مجموعه كوچك، هر كس به كار خودش سرگرم شود. آن كسى كه اهل آرام مردن است، بخوابد تا بميرد و آن كه اهل تجاوز به ديگران است، حق ديگران را بگيرد تا آن كه چند ساعتى بيشتر زنده بماند. طور ديگر هم اين است كه كسانى كه در همين كشتى هستند، يقين داشته باشند و بدانند كه در نزديكى شان ساحلى وجود دارد. اين كه آن ساحل دور و يا نزديك است و چقدر كار دارند تا به آن برسند، معلوم نيست؛ اما قطعاً ساحلى كه در دسترس آنهاست، وجود دارد. اين افراد چه كار مى‏كنند؟ تلاش مى‏كنند كه خود را به آن ساحل برسانند و اگر يك ساعت هم به آنها وقت داده شود، از آن يك ساعت براى حركت و تلاش صحيح و جهت دار، استفاده خواهند برد و فكرشان را روى هم خواهند ريخت و تلاششان را يكى خواهند كرد تا شايد بتوانند خود را به آن ساحل برسانند. اميد، چنين نقشى دارد. همين قدر كه اميدى در دل انسان به وجود آمد، مرگ بالهاى خود را جمع مى‏كند و كنار مى‏رود. اميد موجب مى‏شود انسان تلاش و حركت كند، پيش ببرد، مبارزه كند و زنده بماند. ... بشريت در طول تاريخ و در حيات اجتماعى، مثل همان سرنشينان يك كشتى توفان زده، هميشه گرفتار مشكلاتى از سوى قدرتمندان و ستمگران و قوى‏دستان و مسلّطين بر امور انسانهاى مظلوم بوده است. اميد، موجب مى‏شود كه انسان به مبارزه بپردازد و راه را باز كند و پيش برود. وقتى به شما مى‏گويند انتظار بكشيد، يعنى اين وضعيتى كه امروز رنجتان مى‏دهد و دلتان را به درد مى‏آورد، ابدى نيست و تمام خواهد شد. ببينيد چقدر انسانْ حيات و نشاط پيدا مى‏كند! اين، نقش اعتقاد به امام زمان صلوات اللَّه عليه و ارواحنا فداه است. اين، نقش اعتقاد به مهدى موعود است. اين عقيده است كه شيعه را تا امروز، از آن همه پيچ و خمهاى عجيب و غريبى كه در سر راهش قرار داده بودند، عبور داده است و امروز بحمداللَّه پرچم عزّت و سربلندى اسلام و قرآن، در دست شما ملت مسلمان و شيعه ايران است. هر جا كه چنين اعتقادى باشد، همين اميد و مبارزه وجود دارد. به همين خاطر، يكى از اساسي ترين كارهاى استعمار و استكبار و ايادى آن، اين بوده است كه عقيده اميد و مبارزه را در دل مردم از بين ببرند. بارها خواسته‏اند اين چراغ را خاموش كنند؛ ولى نتوانسته‏اند. ما مى‏دانيم كه استعمار و استكبار، چه تلاشى را در اين جهت - نه فقط در ايران؛ بلكه در سطح دنياى اسلام - انجام داده است تا اين چراغ را خاموش كند.... فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت میلاد حضرت مهدی(عج) 17/10/1374