بال نماز تـا حــــريمش مي روم بــــا بــــال پــــرواز نماز
تــــا خــدا خواهم سفر كردن به اعجاز نماز
كيستـــــم من تـــــا بگــويم: ذكر او دارم به لب
كاين زبان از اوست، او خودنكته پرداز نماز
چشـــم دل را بـــــاز كن تا باز بيني روي دوست
تـــا رســــد بر گوشَت از گلدسته آواز نماز
ازن حجازي صوت قدسي را كه دارد شور عشق
مي نــــوازم در ســه گاه وصل باز سازِ نماز
سجدة افلاك را، پـــايـــان نبـــــاشـد لحظـه اي
جنبـــــش هــــر ذره دارد شـوق آغاز نماز
رايت سبزي كه بر پا داشـت دســت پيك عـشق
هســـت بــر اين گنبـــد نيلي، سرافراز نماز
كامل انديشـــه را بيــــخود پريشــان مي كنـــم
در نخــــواهـم يافت جز از راه دل راز نماز
آن علمـــداري كـــه شــــده آگـاه از سرسجود
در منـــــاي عـــــاشقــي گرديد سرباز نماز
در فرات تشنه كامي دست شست از جان خويش
تا دل خـــــود را كنــــد آييــنه پــرداز نماز
