گروهي از محققان با بازنگري درباره‌ي زندگي مورچگان به اين نتيجه رسيده‌اند که اين موجودات خستگي‌ناپذير مي‌توانند با شمردن قدم‌هاي‌اشان دوباره مسير برگشت خود را پيدا کنند حتي اگر در مسير حرکت‌اشان موانعي نيز وجود داشته باشد.
تئوري‌هاي بسياري محققان را بر آن داشت که شايد اين سخت‌پوستان به يک وسيله‌ي اندازه‌گيري طبيعي مجهز باشند که به آن‌ها اجازه مي‌دهد قدم‌هاي خود را بشمارند.
محققان عنوان مي‌کنند که اين سيستم خودکار قدم‌شماري به سيستم عصبي او وابسته است و هربار مورچه به خانه برمي گردد اين سيستم پاک مي‌شود تا دوباره از نقطه‌ي مبدأ مسير ديگري را طي کند.
محققان در آزمايشي، دو گروه از مورچگان را که گروه اول پاهاي‌اشان کوتاه شده بود و گروه دوم کاملاً سالم بودند در مسيري قرار دادند.
گروه اول پس از طي مسير در نيمه‌هاي جاده متوقف شدند؛ ولي گروه دوم به راه خود ادامه دادند تا به نقطه‌ي شروع رسيدند.
مورچگان هميشه مسير تابش نور خورشيد را ملاک جابه‌جايي خود مي‌دانند و از اين طريق راه برگشت را پيدا مي‌کنند و نيز در مسير حرکت خود ماده‌اي ترشح مي‌کنند که به آن‌ها کمک مي‌کند مسير خود را شناسايي نمايند.
«ماتياس ويتلينگر» از دانشگاه زوريخ به اين نتيجه رسيد که قدم برداشتن مورچگان و شمردن قدم‌ها تا رسيدن به منبع غذايي و برگشت، نوعي حساب و کتاب دارد. محققان، اين علم پيدا کردن مسير را «حافظه‌ي ديداري» مي‌نامند. مورچه‌ها با به‌ياد داشتن چيزي که در مسير حرکت به آن برخورد کرده‌اند قادر به طي کردن و حتي برگشت به نقطه‌ي آغاز هستند.
حتي موقعي که مورچگان غذايي را پيدا مي‌کنند مي‌توانند مسير را به ديگران هم ياد بدهند. محققان در نظر دارند اين اندازه‌گيري مورچگان را - که نوعي اندازه گيري بيولوژيکي است - به‌اثبات برسانند.
شبكه رشد
