اهميت آب در ورزش و كنترل وزن - ري هيدراسيون

رسيدگي و اداره دهيدراسيون شامل پيش بيني و پيشگيري از دهيدراسيون موجود و درمان آن با تجويز مايعات نظير آب يا آب حاوي الكتروليت ها ميشود. دريافت مايع بايد از ابتداي تمرين يا مسابقه شروع گردد تا از پيدايش هيپوهيدارسيون جلوگيري كند و عوارض ايجاد شده احتمالي را برطرف نمايد. طي تمرينات قدرتي، ممكن است مكانيسم تشنگي مخفي شود وتأمين و رفع نيازهاي مايعات دچار مشكل گردد ورزشكاران زبده استقامتي در تمرين و همچنين در رقابت تا حد بيش از 5/1 ليتر در ساعت عرق ريزي دارند. با توجه به ميزان تخليه آب از معده كه در حدود يك ليتر در ساعت است رفع نيازهاي آب در شرايط محيطي كه باعث افزايش فراوان از دست دهي مايع ميشود امكان پذير نيست بنابراين بايد ورزشكاران را تشويق كرد تا آب كافي قبل، بين و پس از هر جلسه تمريني دريافت كنند. در رويدادهاي چهل الي شصت دقيقه اي با تمرينات مداوم، آب احتمالاً اقتصادي ترين و عملي ترين مايع است زيرا جايگزيني مايع، نياز اوليه ميباشد. بطور ايده آل دريافت مايع بايد در فواصل منظم طي فعاليت انجام گيرد و ورزشكاران در هر نوبت بيشترين و راحتترين مقدار را (حدود 250-150 ميلي ليتر) بنوشد. نوشيدنيهاي خنكك مطبوع تر و طراوت بخش تر هستند. با چنين الگويي بعيد است كه دهيدراسيون طي يك جلسه روي دهد و ورزشكار ميتواند پس از اتمام فعاليت، اقدام به جايگزيني كامل عرق از دست رفته نمايد. با اين وجود نمونه هايي وجود دارد كه آب حاوي سديم و پتاسيم عامل هيدراته مناسب است. تجويز خوراكي مايع و الكتروليتها هميشه در شرايط دهيدراسيون معتدل و تا متوسط (شش تا نه درصد) ارجحيت دارد با اين وجود مايعات وريدي ممكن است در موارد شديد دهيدراسيون (بيش از نه درصد) و استفراغ يا در صورتي كه بيمار در حالت اغماء قرار دارد، مورد نياز باشد. وقتي مايعات وريدي تجويز ميشوند، سالين 45/0 درصد معمولاً همراه با دكستروز پنج درصد يك عامل هيدراته مؤثر است. در اكثر مواقع درگيري با تعريق سنگين همانند وضع اوليه از دست دهي مايع، آب ساده حاوي 25/1 گرم كلرورسريم در هر ليتر، يك مايع ري هيدراسيون خوب است. با افزايش غلظت كلرور سديم پنج تا شش گرم در ليتر ميتوان يك ميزان سريع تر ري هيدراسيون را ايجاد كرد.

سايت بهداشت دكتر محمد رضا نقى ئى