0

كنكور و دانشگاه / ۸ روش موثر برای موفقیت در دانشگاه

 
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

كنكور و دانشگاه / ۸ روش موثر برای موفقیت در دانشگاه

۸ روش موثر برای موفقیت در دانشگاه



۸ روش موثر برای موفقیت در دانشگاهاگر قصد دارید به هدفتان دست پیدا كنید، یك محل مناسب برای خودتان پیدا كنید. می‌توانید از كتابخانه، كلاس‌های مطالعه و یا حتی یك كلاس خالی استفاده كنید.
۱) مكان
اگر قصد دارید به هدفتان دست پیدا كنید، یك محل مناسب برای خودتان پیدا كنید. می‌توانید از كتابخانه، كلاس‌های مطالعه و یا حتی یك كلاس خالی استفاده كنید.
۲) عادت كنید
به انجام روزانه تكالیف مـطالعه دروس به‌طور سطحی آنهم یك شب قبل از امتحان، نمی‌تواند موفقیت شما را تضمین كند. سعی كنید هر روز بـرای مطـالـعه درس هـمـان روز وقت بگذارید. از وقت اضافه میان كلاس‌ها برای مـرور درس ساعت بعد استفاده كنید
۳) كمك هست!
▪ دنبال آن بروید تا پیشرفت كنید
چه نمرات شما بالا باشد، چه كمترین نمره‌ها را بگیرید، باز هم تحت هر شرایطی می‌توانید توانایی‌های خود را ارتقا بخشید. در مورد روش‌های یادگیری مطالب بیشتری مطالعه كنید. ارتباطتان را با اساتید و معلمان خصوصی افزایش دهید. از راهنمای مطالعه و مراكز خدمات آموزش و كمك آموزشی كمك بگیرید.
۴) یادداشت برداری كنید
از یك دفترچه یادداشت یا تقویم دیواری استفاده كنید. برای انجام تكالیف روزانه خود وقت بیشتری را در نظر بگیرید. سعی كنید تكالیف خود را زود تر از موعد مقرر انجام دهید و خودتان را برای امتحانات از قبل آماده كنید.
۵) انرژی بگیرید، غذا، خواب، ورزش
خستگی و استرس قابلیت ادراك و میزان حافظه را كاهش می‌دهند. غذای مناسب بخورید، به طور مرتب ورزش كنید، و به اندازه كافی بخوابید
۶) حرفه‌ای عمل كنید
با آمادگی كامل سر كلاس‌ها حاضر شوید و از تمام مطالب یادداشت برداری كنید. سعی كنید تا آنجایی كه می‌توانید غیبت نداشته باشید. استفاده از یادداشت‌های دیگران نمی‌تواند به اندازه نوشته‌های شخصی، برایتان مفید باشد.
زمان یادداشت‌برداری به مسائلی كه روی آنها تاكید می‌شود و مثال‌های مختلف توجه بیشتری مبذول دارید. در پایان كلاس نزد استاد بروید و پرسش‌های خود را مطرح نمایید. سعی كنید تمام مطالب را به تدریج مطالعه كنید تا شب قبل از امتحان با توده‌ای از مطالب جدید روبه‌رو نشوید.
۷) كاری كنید تا مطالب كلیدی در ذهنتان باقی بمانند
فعال باشید! برای خودتان مثال بیاورید، از روش‌های تقویت حافظه استفاده نمایید، خلاصه‌برداری كنید، لغات كلیدی را به خاطر بسپارید، زیر مطالب مهم خط بكشید، و در حاشیه كتاب نكات مهم را یادداشت كنید. سعی كنید درس را برای خود جذاب كرده و از قدرت خلاقیت بیشتری استفاده كنید.
۸) خودتان را برای هر نوع امتحانی آماده كنید
تا جایی كه ممكن است سعی كنید نوع امتحان، توانایی‌های شما را محدود نكند. خودتان را برای هر مدل امتحانی آماده كنید ( به عنوان مثال امتحان تستی). دستورالعمل انجام امتحان را به خوبی مطالعه كنید و ببینید كه برای پاسخ دادن به هر سوال چه مدت زمانی در نظر گرفته شده. از پرسش‌های آسان تر شروع كنید تا اعتماد به نفستان افزایش پیدا كند.


روزنامه تهران امروز


قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:15 AM
تشکرات از این پست
hojat20
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / آخرین توصیه ها به داوطلبان کنکور

 

آخرین توصیه ها به داوطلبان کنکور
آخرین توصیه ها به داوطلبان کنکورداوطلبان عزیز و پرتلاش خسته نباشید. مطمئنم که همگی شما علاقه مند هستید که به نحو مطلوبی امتحان بدهید و انشاءا... موفق شوید. اما باید بدانید که قبولی در دانشگاه یکی از راه های رسیدن به موفقیت است . در این روزهای پایانی ممکن است داوطلبان دچار نگرانی ، دلهره و اضطراب شوند. اضطراب و نگرانی در امتحان کنکور تا حدودی نوعی واکنش طبیعی تلقی می شود که باعث بالابردن توانایی و قدرت بدن جهت مقابله با امر مورد نظر است . لذا این پدیده در حد معمول آن نه تنها آسیبی به شخص نمی رساند بلکه با بالابردن توان فیزیولوژیک بدن،مفید هم خواهد بود .
● راهکارهای عملی جهت موفقیت بیشتر
۱) توکل به خدا کنید که همانا با یاد و نام اوست که دلها آرامش پیدا می کند. هنگام تلاوت قرآن در جلسه کنکور به اینآوای ملکوتی و روح بخش،گوش جان بسپارید .
۲) سعی کنید در شب آزمون خواب شما در حد طبیعی-هشت ساعت در شبانه روز-باشد . فکر این که باید امشب آرام بخوابم ممکن است شما را دچار بی خوابی کند . بدین لحاظ پیشنهاد می شود با مقدار کمی نرمش و گرفتن دوش با آب ولرم و با یاد خدا بخوابید.
۳) قبل از امتحان به هیچ وجه به فکر نتیجه نباشید . سعی کنید به وظیفه خود عمل کنید؛ یعنیاستفاده مطلوب از وقتی که در اختیار دارید .
۴) شب امتحان مطالعه نکنید . ممکن است مطالبی را یاد بگیرید اما اگر به مطالعه بپردازید در جلسهآزمونخسته خواهید شد که ضرر و زیان آن بیش از نفع آن است ، چون کنکور انرژی لازم را می طلبد .
۵) در روزهای آخر اگر خلاصه نوشته دارید همان ها را مرور کنید و به دروس سنگین و سخت نپردازید.
۶) روز قبل از امتحان به محل برگزاری امتحان بروید و در ورودی آن را شناسایی کنید،زیرا از لحاظ روانی اثر خوبی دارد .
۷ـ همه وسایلی را که لازم دارید،از نوع مرغوب تهیه کنید ( ۲ عدد مداد از نوع نرم – پاک کن ، تراش ) و در کیف قرار دهید .
۸) قبل از امتحان به توانایی های خود و آنچه که می توانید جواب دهید فکر کنید .
۹) قبل از خارج شدن از منزل،وسایل مورد نیاز خود ازقبیل کارت شناسایی ، کیف و .... را وارسی کنید تا چیزی کم و کسر نداشته باشید.
۱۰) روز امتحان را با آرامش آغاز کنید . از موقعیت هایی که ممکن است به شما فشار و استرس وارد کند،بپرهیزید ( مثلاً با برادر و خواهر خود بگومگو و... نکنید . )
۱۱) حتماً روز امتحان صبحانه میل نمایید . صبحانه،مقویوکم حجم باشد. یک ساعتقبل از امتحانهمچیزی نخورید.
۱۲) از ورود در جمع افرادی که قبل از برگزاری امتحان از همدیگر سؤال می کنند،خودداری کنید؛ چون ممکن است بعضی سئوالات را بلد نباشید و احساس ضعف و ناتوانی کنید .
۱۳) اگر قبل از امتحان با دوستان مواجه شدید و از شما پرسیدند که آمادگی دارید یا خیر،شکسته نفسی نکنید . با اعتماد به نفس اعلام کنید با زحماتی که کشیده ام امیدوارم .
۱۴) موفقیت هاییراکه تا به حال کسب کرده اید بررسی کنید،حتی موفقیت های کوچکتان را . اعتماد دادن به خود و به تصویر کشیدن توانایی هایتان،اثر مثبت و سازنده ای دارد .
۱۵) با این تصور که باید صد در صد سئوالات را پاسخ دهید،به جلسه امتحان نروید. زیرا اگر چند سوالات را نتوانید جواب دهید ممکن است دچار اضطراب ، دلهره و نگرانی شوید .
۱۶) به هنگام توزیع ورقه های آزمون،ابتدا نام و نام خانوادگی و شماره داوطلبی خود را بررسی کنید که اشتباهی رخ ندهد .
۱۷) آزمون را با پاسخگویی به درسی که آمادگی بیشتری در آن دارید شروع کنید .
۱۸) وقت خود را به طور صحیح و با توجه به تعداد سئوالات، بین دروس مختلف تنظیم کنید . مثلاً اگر برای اولین ماده امتحانی ۲۲ دقیقه در نظر گرفته شده سعی کنید به نحوی عمل کنید که در پاسخگویی را همان زمانی که در نظر گرفته شده،به اتمام برسانید .
۱۹) در مورد سؤالاتی که تردید دارید درنگ نکنید و وقت را هدر ندهید . با مداد در گوشه پرسشنامه علامت بزنید تا در فرصتی که باقی مانده به آنها بپردازید .
۲۰) به دیگران توجه نکنید که به سرعت مشغول پاسخگویی هستند . سعی کنید با حفظ خونسردی و روش منطقی به پاسخگویی سئوالات بپردازید .
۲۱) گزینه ای را که به عنوان صحیح علامت زده اید،دوباره تغییر ندهید چون تجربه نشان داده است که هفتاد درصد گزینه هایی که دوباره تصحیح می شوند، اشتباه از کاردر می آیند.
۲۲) سرعت و دقت خودتان را بالا ببرید . مَثـَل مشهوری است که خواندن دقیق و فهم سؤال، نصف جواب است . در هر سئوال نکته خاصی نهفته است که دقت شما را می طلبد.مثلاً کلمات"معمولاً" ،"تا حدی" ،"همیشه" ،"هر" ،"همه" و .... را نادیده نگیرید و زیر این کلمات را خط بکشید. مخصوصاًبهافعال منفی توجه کنید. سئوال و همه گزینه ها را بخوانید و سپس به آن جواب دهید .
۲۳) این نکته را فراموش نکنید که شما تا حد امکان تلاش خودتان را نموده اید . به خدا توکل کنید و به فضل و یاری اش امیدوار باشید و با آمادگی کامل در آزمون شرکت کنید .وبه خاطر داشته باشید که زندگی سراسر آزمون است : این اولین و آخرین آنها نخواهد بود .
انشاءا... همگیدرامتحانات الهی سربلند باشیم و در آزمون نهایی توفیق یابیم
 
 
سازمان آموزش و پرورش استان خراسان
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:16 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / آسیب شناسی انتخاب رشته های دانشگاهی با نیازهای بازار کار دانش آموختگان ناب

آسیب شناسی انتخاب رشته های دانشگاهی با نیازهای بازار کار دانش آموختگان نابلد
آسیب شناسی انتخاب رشته های دانشگاهی با نیازهای بازار کار دانش آموختگان نابلدپس از گذراندن نزدیک به ۲۰ سال تحصیل و کسب مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد و طی نمودن شب ها و روزهای پراسترس امتحان، اینک پس از دریافت مدارک مذکور باید به دنبال کار و کاسبی مناسبی باشد.
هنگامی که با یک نگاهی عمیق و همه جانبه رشته تحصیلی اش را با نیاز امروز بازار کار مقایسه می کند تازه می فهمد رشته تحصیلی که قریب به ۲۰ سال برای کسب مدرک آن شبانه روز زحمت کشیده و ایام پردلهره ای را برای ادامه تحصیل گذرانده هیچگونه بازار کاری ندارد، بر وقت تلف شده و عمر هدر رفتأ خود افسوس می خورد، چرا که وقتی می بیند نه راه پس دارد و نه راه پیش، دلزده از درس و تحصیل، مدارک تحصیلی را در چمدان قدیمی خانه حبس می کند و تصمیم می گیرد به دنبال شغل نان و آب دار و آبرومندی باشد.
با این حال مشکل چنین افرادی یکی و دو تا نیست، بلکه از یک طرف در طول دوران تحصیل در آموزش و پرورش و سپس آموزش عالی با هیچگونه مهارتی در حوزه های فنی و حرفه ای آشنا نشده، نه در کسب و کار خاصی مهارت دارد و نه با شیوه های کار در رشته های مختلف آشناست.
از طرف دیگر هم داشتن مدرک تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد سطح توقع او از شغل و کار و کاسبی را بالا برده، به گونه ای که پرداختن به برخی کسب و کارها را نمی پسندد و در شأن خود نمی داند و همین مسئله خود مزید بر علتی شده تا از بسیاری فرصت های شغلی باز ماند.
در سالیان اخیر با بیکاری گسترده دانش آموختگان در مراکز آموزش عالی روبرو بوده ایم، که متناسب نبودن برخی از رشته های تحصیلی دانشگاهی با نیاز بازار کار و عدم گذراندن دوره های فنی و حرفه ای برای دانشجویان در مقاطع دانشگاهی و ناآشنایی دانشجویان با نیازهای روز بازار کار، همگی دست به دست هم داده تا قشر تحصیل کردأ امروزی ما به دنبال مشاغلی باشند که هیچگونه ارتباطی با رشته تحصیلی آنها ندارد.
در این سلسله گزارش ها به واکاوی و آسیب شناسی این مسئله به نقل از دیدگاه های دانشجویان، اساتید دانشگاه و برخی از مسئولان خواهیم پرداخت.
● منطبق نبودن رشته های تحصیلی با بازار کار
امروزه منطبق نبودن رشته های تحصیلی با نیاز بازار کار یکی از معضلات لاینحلی است که گریبان بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاهی را گرفته است.
«محمدرضا زمانی» که چند سالی است درس و تحصیل را رها کرده و پس از اخذ مدرک کارشناسی رشته بهداشت محیط به شغل آزاد روی آورده، می گوید: «پس از پایان تحصیلات به مراکز مختلفی برای کار مراجعه کردم و چون رشته تحصیلی ام بهدشت محیط است و بیشتر سر و کار این رشته با کارخانه های صنعتی است، از همین رو آمار فارغ التحصیلان این رشته بسیار بیشتر از تعداد مورد نیاز شرکت ها و کارخانه هاست من هم پس از پایان تحصیلات مدت ۲ سال بیکار بودم سپس به اتفاق یکی از دوستانم که او نیز فارغ التحصیل رشته علوم اجتماعی است مغازأ صوتی و تصویری در میدان امام خمینی(ره) دایر کرده و به این شغل اشتغال داریم.» وی که حدود هشت سال از مدت اخذ مدرک کارشناسی اش می گذرد در پاسخ به این سوال که آیا اگر الان به شما پیشنهاد کار در حوزه رشته تحصیلی ات بدهند می پذیرید، می گوید: «حدود ۸ سال پیش دورأ کارشناسی این رشته را طی کرده ام و امروز بیشتر درس ها و مباحث این رشته را فراموش کرده ام، ضمنا درآمد افرادی که در همین رشته مشغول به کار شده اند بسیار کمتر از درآمدی است که ما با شغل آزاد داریم،با این حال اگر شغل مناسبی در رابطه با رشتأ تحصیلی پیدا شود، فکر نمی کنم کفاف خرج و مخارج زندگی مرا بدهد و قطعا نمی توان با این رشته تحصیلی یک زندگی ایده آل را اداره کرد.»
● دانشجویان و اهداف کار
زمانی که پشت کنکوری هستید و بعد از چند سال موفق به ورود به دانشگاه می شوید آیا رشته تحصیلی خود را براساس شغل آینده و نیاز بازار کار و اقتصاد کشور انتخاب می کنید، و آیا به راستی هنگامی که رشته های تحصیلی را با شور و شوق تمام در دفترچه های کنکور علامت می زنید، هیچ فکر کرده اید که پس از طی دوران تحصیل چه جایگاه اجتماعی و اقتصادی را در جامعه خواهید داشت و از همه مهمتر آیا با این رشته تحصیلی که شما در حال گذراندن ترم ها و واحدهای آن هستید می توانید وارد بازار کار شوید و این رشته از نیازهای جامعه امروز ماست؟ همین سؤالات را با برخی از دانشجویان در دانشگاه تهران، دانشگاه آزاد و علمی کاربردی در میان گذاشته ایم.
«سلطانی» از دانشجویان رشته مدیریت فرهنگی دانشگاه علمی کاربردی واحد ۱۴ تهران در پاسخ به سؤالم می گوید: «متاسفانه در ابتدای انتخاب رشته، معمولا دانشجویان هدف خاصی را دنبال نمی کنند بلکه بیشتر به فکر ادامه تحصیل هستند، یعنی به جرات می توان ادعا کرد که اغلب دانشجویان به فکر آینده شغلی خود در همان رشته تحصیلی نیستند، از همین رو پس از دوران تحصیل سرگردان به دنبال شغل مناسب می گردند.»
«حسین یارمحمدی» دانشجو دیگری که در رشته روابط عمومی به تحصیل اشتغال دارد می گوید: «این موضوع را باید از دو منظر مورد آسیب شناسی قرار داد. یکی اینکه سیستم آموزشی ما سؤال محور نیست و ذهن دانش آموز یا دانشجو را خلاق و پرسشگر تربیت نمی کند بلکه آنان را از خلاقیت و ابتکار و نوآوری باز می دارد، دومین بحث قابل ذکر در این باره به خود دانشجویان برمی گردد از اینکه دانشجویان بیشتر گرایش به مدرک گرایی دارند تا کسب مهارت برای ورود به بازار کار، به همین علت بیماری مزمن مدرک گرایی امروز در جامعه ما بسیار رواج پیدا کرده و اغلب به دنبال گرفتن مدرک تحصیلی هستند، ادامه این روند سبب می شود تا دانشجویان نه تنها از ذهنیتی خلاق و هوشمند و پرسشگر برخوردار نگردند بلکه بی هدف و سرگردان و بدون کسب هیچگونه مهارتی در بازار کار رها شوند.»
دانشجوی دیگری در این باره به سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «امروز با یک واقعیت غیرقابل تردید روبرو هستیم و آن این است که نظام آموزشی ما در سطوح آموزش و پرورش و آموزش عالی بیمار است و باید مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به فکر انقلابی در این نظام آموزشی باشند.»
وی می گوید: «متاسفانه هر سال می بینیم که شیوه های خاص و کتب تازه ای برای تدریس در مدارس و دانشگاه ها بخش نامه می شود و هر سال هم جنبه های عملی و کاربردی دروس حذف می شود و یا بسیار کمرنگ می گردد و بیشتر دروس جنبه حفظ کردن دارد، که باید گفت با چنین سیستم آموزشی نخواهیم توانست دانشجویان خلاقی را تحویل جامعه بدهیم.»
«زهرا قربانی نیا» دانشجوی ادبیات فارسی در دانشگاه تهران نیز در پاسخ به سؤالم به نقش مدیران در برنامه های آموزشی اشاره می کند و می گوید: «به عقیده من باید در سطح مدیران وزارتخانه ها و نمایندگان مجلس این مسئله مورد تجزیه و تحلیل و نقد و بررسی قرار گیرد و راهکاری را برای ورود مبانی کاربردی در دروس مختلف دانشگاه تعریف شود تا یک دانشجو پس از پایان دوران تحصیل حداقل در بخش فنی و حرفه ای مهارت خاصی را کسب کرده باشد.»
وی می گوید: «امروز در بازار کار ایران بسیاری از رشته ها اشباع شده و تا چند سال آینده هم با کمبود نیرو روبرو نیستیم که در این باره لازم است مسئولان طی بررسی های کارشناسانه چنین رشته هایی را شناسایی و از پذیرش دانشجو در آن رشته ها خودداری نمایند، در مقابل هم در بالا بردن ظرفیت پذیرش دانشجو در رشته هایی که نیاز روز بازار است اهتمام جدی داشته باشند.»
● آفت مدرک گرایی
تعریف نشدن مبانی کاربردی و تحقیقاتی و کمرنگ شدن انجام کارهای آزمایشگاهی و عملی سبب شده تا در دوران کنونی که به عصر ارتباطات و دنیای اطلاعات شهرت دارد از قافله پیشرفت و تکنولوژی عقب بمانیم و لازم و ضروری به نظر می رسد تا بحث تحقیق و فعالیت های عملی و آزمایشگاهی در مدارس و دانشگاه ها به عنوان بخشی مهم و حساس به حساب آید.
«پورمرادیان» استاد دانشگاه و صاحب نظر در امور اجتماعی می گوید: «یکی از عمده ترین دلایل تنبلی دانشجوی امروزی و بی تفاوتی آنها با کارهای پژوهشی و تحقیقاتی وجود فضای مجازی و اینترنت است.»
وی در ادامه می گوید: «به عنوان مثال وقتی که به بچه های کلاس می گویم درباره موضوع خاصی به تحقیق بپردازند اما متأسفانه بسیاری از دانشجویان اصلاً به فکر ارایه یک تحقیق خوب و قوی نیستند بلکه بعضاً دیده ام که از یک سایت اینترنتی مطلبی را سرقت کرده و به نام خودشان ارایه کرده اند، یعنی وجود اینترنت سبب شده تا دانشجو یا دانش آموز ما برای پاسخ به هر پرسشی در هر زمان و مکانی به دنبال حقیقت امر نباشد و خود آستین همت را بالا نزند بلکه بسیار سهل و آسان همان موضوع را در اینترنت پیدا کند. این مسئله سبب تضعیف روحیه خلاقیت در دانش آموز و دانشجو می شود.»
این استاد دانشگاه در ادامه می گوید: «از جنبه دیگر اگر بخواهیم به سؤالات مطروحه شما پاسخ دهم باید بگویم که خود دانشجویان نیز به دنبال راه های میان بر و سهل الوصول برای تهیه کار تحقیق هستند و خودشان به دنبال کار تحقیق نیستند بلکه بیشتر هدفشان کسب مدرک و قبولی در واحدهای تحصیلی است، که این مسئله آفت بزرگی در عرصه دانش و پژوهش در ایران محسوب می شود.»
هدفمند شدن رشته های تحصیلی
امروز افرادی را می بینیم که به مشاغلی اشتغال دارند که هیچگونه سنخیتی با رشته تحصیلی شان ندارد.
دکتر «علی اکبر کریمی نیا» کارشناس جامعه شناسی و استاد دانشگاه در این باره می گوید: «برای حل معضلی که امروز با آن روبرو هستیم باید به فکر هدفمند نمودن رشته های تحصیلی باشیم، یعنی از همان بدو ورود دانشجو به دانشگاه ها بازار کار همان رشته را هم برایش تعریف و تبیین نماییم، از طرفی هم برخی رشته های دانشگاهی هم مورد نیاز جامعه ما نیست، که به حذف چنین رشته هایی مبادرت کنیم، اما از همه این موارد مهمتر این است که در اولین فرصت به فکر ایجاد پیوند میان فنی و حرفه ای و دانشگاه ها باشیم و این دو نهاد مهم آموزشی را بیشتر به هم نزدیک کنیم.»
این استاد دانشگاه گنجاندن دروس فنی و حرفه ای در دانشگاه ها را امری ضروری و حیاتی می داند و می گوید: «باید مسئولان تدابیری را بیندیشند تا دانشجویان ما در هنگام تحصیل از دوره های فنی و حرفه ای هم بهره مند شوند تا پس از پایان تحصیل حداقل در رشته ای خاص مهارت لازم را کسب کنند.»
افزایش بیکاری
● در میان فارغ التحصیلان دانشگاهی
اگر نگاهی به آمارهای اعلام شده از سوی وزارت کار و اموراجتماعی بیندازید خواهید دید که شاهد افزایش بیکاری در میان فارغ التحصیلان دانشگاهی در سال های اخیر بوده ایم.
«حمید حاجی عبدالوهاب» معاون وزیر کار در همایش مسئولان کارآفرینی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی آماری را اعلام کرده و می گوید: «بیکاری در جمعیت کلی جامعه از ۳.۱۱ درصد به ۵.۰۱درصد کاهش یافته است اما در بین جامعه زنان و فارغ التحصیلان دانشگاهی افزایش یافته است.»
معاون وزیر کار می گوید: «یکی از علل مهم افزایش بیکاری در بین فارغ التحصیلان متناسب نبودن رشته ها و آموزش های دانشگاهی با نیاز بازار کار است.»
این مقام مسئول می گوید: «انتزاعی بودن متون رسمی دانشگاه ها و تطبیق نداشتن آنها با واقعیت های اجتماعی علت دیگر است، البته در حوزه پزشکی این مشکلات کمتر است، الان در حوزه پزشکی با کمبود پزشک مواجه نیستیم و حتی اعزام به خار ج هم داریم در حالی که در اوایل انقلاب پزشکان هندی و بنگلادشی با دانش و مهارت پایین در حالی که مذهب و زبان آنها با ایرانیان متفاوت بود در اقصی نقاط کشور فعالیت می کردند، ادغام آموزش پزشکی با خدمات بهداشتی، درمانی تا حد زیادی مشکل تطابق نداشتن آموزش با نیاز بازار را حل کرده است.»
● ایجاد دفاتر کارآفرینی در دانشگاه ها
به گفته معاون وزیر کار و امور اجتماعی ایجاد دفاتر کارآفرینی در دانشگاه ها یکی از اقداماتی بوده که قرار است در دانشگاه ها برای رفع مشکل اشتغال فارغ التحصیلان فعال شود، اما در مراکزی که ایجاد شده برخلاف برنامه فقط دانشجویان فعالند و استادان دانشگاه حضور ندارند.
دفاتر کارآفرینی دانشگاه ها می تواند پل ارتباط دانشگاه با فارغ التحصیلان باشد و مسایل آنان را تا سال ها پیگیری کند و در مواقع لازم از توان آنها برای کارآفرینی استفاده نماید.این روزها بازار تعیین رشته برای آزمون کنکور داغ است، جلسات شور و مشورت در مدارس، دانشگاه ها و جمع خانواده ها نیز برپا شده، به نحوی که در هر خانواده ای که جوانی پشت کنکوری وجود دارد و اینک به دنبال تعیین رشته می گردد، اغلب دوستان و اقوام می خواهند به نوعی او را در انتخاب رشته مناسب یاری کنند و از تجربیات خود و دیگران در اختیارش قرار می دهند، از طرفی داوطلبین نیز با استرس و دقت خاصی به دنبال گزینه مناسب و رشته مورد علاقه خود هستند.
اما در کنار این مسایل سوال اساسی که مطرح است این است که آیا داوطلبین ورود به مراکز آموزش عالی رشته های مورد علاقه منتخب خود را براساس نیاز بازار کار انتخاب می کنند و به راستی آیا داوطلبین ورود به دانشگاه از آینده شغلی رشته ای که انتخاب کرده اند، باخبرند و می دانند کارآمدی این رشته در سطح جامعه چگونه است؟
امروز با این واقعیت روبرو هستیم که بسیاری از رشته های تحصیلی دانشگاه منطبق با نیاز بازار کار نیست و چه بسا سالهاست که آن رشته در جامعه اشباع شده و فارغ التحصیلان آن رشته ها نیز یا در بیکاری بسر می برند و یا اینکه در مشاغلی خارج از رشته تحصیلی شان مشغول به کار شده اند.
در این میان لازم است تا مسئولان مربوطه و دستگاه های دولتی به اطلاع رسانی در این باره بپردازند و از پذیرش دانشجو در رشته هایی که جامعه نیازی به آنها ندارد خودداری نمایند، از طرفی هم داوطلبین ورود به مراکز آموزش عالی باید در انتخاب رشته سوای علایق شخصی، معیار نیازهای بازار کار را هم مدنظر قرار دهند.
● شما چه رشته ای را انتخاب می کنید؟
معمولا در انتخاب رشته باید مشورت های لازم با افراد کاردان صورت گیرد، چرا که با یک انتخاب، آینده تحصیلی خود را رقم می زنید، آینده ای که در سایه رشته متناسب با خواست جامعه و علاقه افراد به تحصیل مشخص می شود.
این روزها گروهی از داوطلبین هنوز به گزینه مناسب در انتخاب رشته دست پیدا نکرده اند و نمی دانند چه رشته ای را انتخاب کنند، اما سوای موارد مذکور بایدگفت که درباره بسیاری از رشته های تحصیلی اطلاعاتی موثق از آینده شغلی در دست نیست و بعضا داوطلبین نمی دانند با انتخاب فلان رشته چه آینده ای در انتظار آنهاست.
«کریم مهرنیا» که یکی از داوطلبین ورود به مراکز آموزش عالی است، در گفتگو با سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «یکی از مشکلاتی که برای انتخاب رشته پیش روی ما قرار دارد کمبود مراکز مشاوره ای است، یعنی الان ما به یک مشاور خوب نیاز داریم تا درباره تمامی جزییات رشته انتخابی توضیح دهد، این در حالی است که مراکز مشاوره ای در آموزشگاه های خصوصی وجود دارد و هزینه آن بسیار گران و سرسام آور است.»
وی می گوید: «بسیاری از خانواده ها به دلیل اینکه توانایی مالی برای گرفتن مشاور در انتخاب رشته را ندارند از طریق اقوام و بستگان به تحقیق درباره رشته انتخابی خود می پردازند که قطعا چنین تحقیقاتی نمی تواند کاملا مستند و واقعی باشد چرا که یک مشاور خود راهکارها را در تمامی زمینه ها بهتر می داند.»
«محسن قدوسی» که می خواهد رشته حقوق و علوم قضایی را انتخاب کند، درباره دلایل این انتخاب می گوید: «در وهله اول بسیار علاقمند به رشته حقوق و سپس علوم قضایی هستم، در ثانی متاسفانه هنوز مشخص نیست که چه تضمینی برای آینده شغلی ما پس از فارغ التحصیلی وجود دارد، یعنی ما که این رشته را با شور و شوق فراوان انتخاب کرده ایم هنوز نمی دانیم که در آینده آیا شغل مناسبی مرتبط با این رشته در جامعه وجود خواهد داشت؟»
«زهره آقایی» یکی از پشت کنکوری ها که در مرحله انتخاب رشته است، می گوید: «متاسفانه باید اذعان داشت که هنوز یک مرکز اطلاع رسانی در کشورمان وجود ندارد تا به داوطلبین و دانشگاه ها اعلام کند که چه رشته هایی تا ۴ سال آینده ظرفیت آنها در جامعه تکمیل خواهد شد و به چه رشته هایی نیازمندیم.»
وی می گوید: «با توجه به اینکه رشته روابط عمومی را انتخاب کرده ام اما نمی دانم در چهار سال آینده و پس از فارغ التحصیلی می توانم وارد بازار کار شوم یا خیر.»
● نبود بانک اطلاعات
یکی از مسایلی که داوطلبین ورود به دانشگاه ها را با مشکلی جدی و اساسی روبرو کرده نبود بانک اطلاعات مشاغل در ایران است، به نحوی که یک داوطلب ورود به دانشگاه نمی داند چه رشته ای در حال حاضر و ظرف ۴ سال آینده نیاز جامعه است و در مقابل کدام رشته ها نیز اشباع شده و در صورت انتخاب آن رشته فرد دانشجو پس از دوران فارغ التحصیلی بیکار خواهد شد.
بسیاری از داوطلبین ورود به مراکز آموزش عالی و دانشجویانی که هم اکنون به تحصیل اشتغال دارند درگفتگو با سرویس گزارش روز کیهان از نبود چنین اطلاعاتی گله و شکایت دارند و معتقدند باید رشته های تحصیلی منطبق با نیاز جامعه باشد و به اصطلاح آینده شغلی داشته باشد.
دکتر «حمید ورجانی پور» کارشناس امور اجتماعی و استاد دانشگاه می گوید: «در بحث ورود به دانشگاه با مشکلات عدیده ای روبرو هستیم که سوای رقابت های موجود در امتحان کنکور باید این را هم اضافه کرد که هنوز یک داوطلب دانشگاهی نمی داند کشور ما به چه رشته های تحصیلی نیازمند است و چه رشته هایی نیز هیچگونه فرصت شغلی را ایجاد نخواهد کرد.»
این استاد دانشگاه برخی از رشته های دانشگاهی را در حال انقراض اعلام می کند و می گوید: «برخی از رشته ها در دانشگاه ها به دلیل فراوانی فارغ التحصیلان در حال انقراض هستند و داوطلبان کمتری جذب آن درس می شوند اما نکته حائز اهمیت این است که باید سیستمی را تعریف کنیم تا دانشجویان با آگاهی کامل به انتخاب رشته بپردازند و از آینده شغلی خود با خبر شوند.»
● رشته های لوکس
برخی از رشته های تحصیلی متأسفانه در بازار کار کشورمان تعریف نشده اند و اصولاً مشخص نیست این فرد دانشجو فردا در کدام اداره و ارگان مورد پذیرش قرار خواهد گرفت و جامعه ما چه نیازی به این رشته تحصیلی دارد.
«دکتر محمد حسین ملکیان» کارشناس زبان و ادبیات فارسی و استاد دانشگاه می گوید: «برخی از رشته های تحصیلی دانشگاهی در کشورمان رشته های لوکس محسوب می شوند که هنوز برای آنها بازار کاری تعریف نشده، که ادامه چنین روندی قطعاً در بالا بردن نرخ بیکاری در میان فارغ التحصیلان بسیار مؤثر خواهد بود.»
وی می گوید: «باید در آینده برنامه هایی را طراحی و تدوین نماییم تا داوطلبین ورود به مراکز آموزش عالی همراه با انتخاب رشته همزمان آینده شغلی خود را ببینند، یعنی در کنار دفترچه های کنکور و در هنگام انتخاب رشته فرم هایی تهیه و در اختیار داوطلب نهاده شود تا براساس آن فرم، داوطلب آینده شغل و حرفه خود را بسنجد و ببیند که این رشته در ۴ سال آینده و هنگام فارغ التحصیلی در جامعه چه شأن و مرتبه ای دارد.»
این استاد دانشگاه در پاسخ به این سؤال که چه رشته ای در کشورمان هنوز به مرحله اشباع نرسیده می گوید: «به نظر من رشته های علوم پزشکی و پرستاری هنوز به مرحله اشباع نرسیده، ضمناً دانشگاه علمی و کاربردی هم اعلام کرده که آینده شغلی و حرفه ای دانشجویان فارغ التحصیل را تضمین خواهد کرد.»
● مشکلات اشتغال فارغ التحصیلان
یکی از مشکلات اشتغال در بین فارغ التحصیلان این است که تعداد معدودی شغل با شرح وظایف در کشور تعریف شده است و براساس قانون باید حداقل ۳ هزار شغل را با شرح وظایف آن در کشور تعریف کنیم.
به عنوان مثال در حال حاضر شرح وظایف پزشکی و پرستاری تدوین شده است اما برای بسیاری دیگر از مشاغل گروه پزشکی چنین تعریفی وجود ندارد.
بر همین اساس می بینیم که حضور فارغ التحصیلان در مراکز آموزش فنی و حرفه ای بالا رفته است، تا جایی که حسین باباییان مدیر کل فنی و حرفه ای خراسان شمالی می گوید:«حضور فارغ التحصیلان دانشگاهی جهت استفاده از کارگاه های آموزشی مراکز آموزش فنی و حرفه ای نسبت به پارسال ۴۰ درصد افزایش داشته که این امر ناشی از تأثیرگذاری آموزش های مهارتی در بازار کار است.»
این مقام مسئول با نادرست خواندن این برداشت که آموزش های فنی و حرفه ای در دوره های کوتاه مدت به اشتغال زایی ختم می شود، بر استمرار آموزش ها طی دوره های مختلف مهارتی تأکید می کند و می گوید: «براساس آمار به دست آمده ۳۶ درصد از آموزش های فنی و حرفه ای که عمدتاً در سطح مهارت های تکمیلی انجام شده به اشتغال زایی رسیده است.»
اما سوای موارد مذکور متأسفانه باید گفت که امروز مراکز دانشگاهی ما هیچگونه رابطه ا ی با مراکز فنی حرفه ای ندارند و بعضاً فعالیت های عملی و آزمایشگاهی به غیر از رشته هایی مثل پزشکی در سایر رشته ها بسیار کمرنگ است.
● بحران هویت در جوانان پشت کنکوری
دکتر پرویز آزاد فلاح، روانشناس و استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس رقابت در کنکور را نابرابر می داند و می گوید: «در شهرهای بزرگ به دلیل وجود امکانات آموزشی ویژه شانس قبولی بیشتر است، البته حتی رقابت میان داوطلبان تهرانی هم نابرابر است، زیرا امکانات مادی آنها یکسان نیست و شایستگی های فردی داوطلبان در قبولی کنکور به درستی سنجیده نمی شود. چون بخشی از عدم شانس جوانان برای ورود به دانشگاه به صلاحیت هایی برمی گردد که در اختیار آنها نیست، که امکانات مادی از جمله آنهاست.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس با تاکید برای کاهش تب کنکور در جامعه به مهر می گوید: «یک سری دانشجویانی که وارد دانشگاه ها می شوند در رشته هایی که منطبق با شایستگی ها و توانایی هایشان است پذیرفته نشده و دچار بحران هویت می شوند و پس از گذشت مدتی از تحصیل هرگز احساس نشاط و شادابی که هنگام پذیرفته شدن داشته اند را ندارند بنابراین باید تلاش شود تا مسیر و رشته ای که انتخاب می کنند و قبول می شوند مناسب با توانایی هایشان باشد.»
دکتر آزاد فلاح به روند رو به رشد پذیرش دختران در دانشگاه اشاره می کند و آن را نشان دهنده چند واقعیت می داند و می گوید: «حقیقت این است که جامعه روز به روز شرایط مساعدتری را برای ادامه تحصیل دختران ایجاد می کند، اما یک واقعیت نیز این است که امروز پسران به دلیل اینکه مشاهده می کنند
فارغ التحصیلان دانشگاه ها فرصت های مناسب کاریابی ندارند، از همین رو با دغدغه معاش به دنبال راههایی غیر از دانشگاه هستند، از طرفی نیز دختران تحصیل را با اهداف دیگری دنبال می کنند.»
متأسفانه در جامعه امروز ما و در بین اقشار مختلف مردم قبولی در کنکور به یک ارزش برای خانواده ها مبدل شده، این در حالی است که قبولی در کنکور آنهم در رشته ای که آینده شغلی مناسبی ندارد و مورد علاقه و پسند داوطلبان نیست هیچگاه نمی تواند تضمین کننده خوشبختی های آینده باشد و باید این مهم برای خانواده ها تبیین شود.
● کارورزی فارغ التحصیلان در شرکت های تعاونی
حمید قاسمی، مدیرکل دفتر تشکیل و توسعه تعاونی های وزارت تعاون از اجرای طرح کارورزی برای فارغ التحصیلان دانشگاه ها در شرکت های تعاونی خبر می دهد و می گوید: «وزارت تعاون اعتبار ویژه این طرح را تأمین کرده است که در قالب این طرح امسال برای ۶ هزار نفر از فارغ التحصیلان دانشگاه ها در رشته های مختلف در قالب طرح کارورزی در شرکت های تعاونی تولید شغل ایجاد می شود و حقوق این افراد براساس مصوبه شورای عالی اقتصاد پرداخت می شود.»
مدیر کل دفتر تشکیل و توسعه تعاونی های وزارت تعاون می گوید: «۵۰ درصد این حقوق برای کارورزان از سوی وزارت تعاون و ۵۰ درصد دیگر هم از سوی کارفرماها تأمین و پرداخت می شود.»
وی هدف از اجرای این طرح را ایجاد اشتغال برای فارغ التحصیلان دانشگاه ها و یادگیری مهارت های فنی برای جوانان جویای کار عنوان می کند.
در سالیان اخیر نظام آموزشی کشورمان در آموزش و پرورش و آموزش عالی به شیوه ای پیش رفته که فارغ التحصیلان از هرگونه مهارت های تخصصی در حوزه های فنی و حرفه ای بی بهره بوده اند.
عدم انطباق رشته های تحصیلی با نیاز روز بازار کار، جدی نبودن مبانی عملی و آزمایشگاهی و تئوری پردازی در تمامی دروس از جمله آفت هایی است که سبب ناآشنایی فارغ التحصیلان دانشگاهی از مهارت های فنی و حرفه ای در جامعه گردیده است.
به بیان دیگر باید گفت فارغ التحصیلی که حدود ۲۰ سال از عمر خود را صرف کسب مدرک کارشناسی یا کارشناسی ارشد کرده، پس از پایان تحصیل از یک طرف با منطبق نبودن رشته تحصیلی اش با نیازهای بازار کار روبروست و از طرف دیگر چون در طول دوران تحصیل فعالیت کاربردی و عملی نداشته با هیچگونه مهارتی آشنا نیست و سرگردان و بلاتکلیف در جامعه رها شده است.
بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران در دانشگاه ها بر این باورند که داوطلبین ورود به مراکز آموزش عالی باید در انتخاب رشته تحصیلی نهایت دقت را داشته باشند، چرا که این انتخاب سرنوشت حال و آینده آنها و بخشی از جامعه ای که قرار است در آن زندگی کنند را رقم می زند.
اما در این میان نقش مسئولان مربوطه بسیار حیاتی است، چون باید با گنجاندن دروس فنی و حرفه ای و تدریس جدی آن در مراکز آموزش عالی، بر انجام فعالیت های کاربردی در دانشگاه ها و مدارس اهتمام خاصی صورت بگیرد تا اگر فارغ التحصیلان با معضل بیکاری روبرو شدند حداقل با حرفه و شغلی خاص آشنا باشند.
● سیستم های آموزشی
چرا فارغ التحصیلان دانشگاهی ما پس از پایان دوران تحصیل هیچگونه حرفه ای را نمی شناسند و چرا سیستم آموزشی کشورمان به شیوه ای طراحی شده که دانشجو و دانش آموز را با مبانی تئوری آشنا می کند و در پرداختن به مبانی عملی برنامه جامع و کاملی وجود ندارد؟
دکتر علی عباسپورتهرانی فرد، نماینده مردم تهران و رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در پاسخ به همین سؤالات به سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «در وهله اول بنده با این سؤالاتی که مطرح کردید موافق نیستم و این بحث را قبول ندارم که دانش آموخته ما پس از فارغ التحصیلی، بیسواد است.»
رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در ادامه می گوید: «ما در دنیا دو نوع سیستم آموزشی داریم، اولی نظامی است که پایه های علمی بسیار قوی برای دانشجو تعریف می کند، مثل آمریکا که پس از دوره فارغ التحصیلی، دانشجویان را یک دوره ۳ تا ۶ ماه به کارآموزی می فرستند، به عنوان مثال وزارت انرژی در آمریکا یک مهندس که فارغ التحصیل همان رشته است را به کار دعوت می کند و در ابتدا به مدت ۳ الی ۶ ماه آنان را به صورت کارآموز در اختیار مهندسین کارآزموده و ماهر قرار می دهد، پس از طی دوران کوتاه کار آموزی آنها را به کار می گیرد و مسئولیت هایی را به آنان محول می کند. اما نوع دوم سیستم آموزشی که در کشوری مثل آلمان رایج است بدین گونه است که دانشجو طی دوران تحصیلی اش یک مقدار دوره کارآموزی می رود و در دوران تحصیل فرصت های کار عملی به آنها داده می شود که فارغ التحصیلان آنها نیز بعد از اتمام تحصیل نسبت به کار آشنا تر هستند، حال باید اذعان داشت که ما در کشور خودمان هر دو سیستم را داریم، دانشگاهی مثل صنعتی شریف که دانشجویان خوبی را تحویل جامعه داده همانند اولین سیستم آموزشی که عرض کردم پایه های علمی دانشجویان را قوی بار آورده، از طرفی هم دانشگاه جامع علمی کاربردی بر همین اساس که قرار بود نقش دانشگاه های نوع دوم سیستم آموزشی را ایفا کند تشکیل شده که البته نقد عملکرد چنین مراکز آموزشی نیاز به وقت و زمان کافی و مناسب و کارهای کارشناسی دارد و نمی توان بدون تحقیق کارنامه یک دانشگاه را مردود یا قبول اعلام کرد.»
از رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی می پرسم که ایراد کار نظام آموزشی ما کجاست و براستی چرا بسیاری از فارغ التحصیلان بیکارند و یا به مشاغلی روی می آورند که هیچگونه سنخیتی با رشته تحصیلی شان ندارد، دکتر عباسپور تهرانی فرد در پاسخ می گوید: «نقض اصلی و اساسی این مسئله در صنعت ما نهفته است که نمی داند از این فارغ التحصیل چگونه و با چه شیوه ای بهره برداری کند، اگر دقت کرده باشید خواهید دید که اغلب فن آوری های ما به سمت مونتاژ و واردات پیش می رود و واقعا دلارهای نفتی امروزه به معضلی برای ما مبدل شده است که صنعت و اقتصاد ما را به سمت واردات و مونتاژ پیش می برد.»
نماینده تهران در مجلس می گوید: «در بازدیدی که از جهاد دانشگاهی داشتیم دیدیم که کارهای بسیار ارزنده و ارزشمندی در آنجا صورت گرفته که لازم است مسئولان دولتی در بکارگیری نیروها تدابیر خاصی را اتخاذ کنند.»
از دکتر عباسپور تهرانی فرد می خواهم درباره اینکه دلارهای نفتی چگونه آفتی برای عرصه علم و دانش و اقتصاد ما محسوب می شود توضیح دهند، می گوید: «تجربه به ما ثابت کرده که هر کجا دست از دلارهای نفتی و خریدهای خارجی کشیده ایم و برای نیروهای کارآمد و متخصص خود برنامه ریزی کرده ایم جواب مثبت گرفته ایم، در حال حاضر سیستم آموزشی ما مشکلی ندارد و بسیار هم کارآمد است فقط مشکل ما در نحوه استفاده از فارغ التحصیلان و عدم برنامه ریزی برای آینده شغلی آنهاست.»
سالانه ۶ میلیون تومان هزینه هر دانشجوست
در حال حاضر در کشورمان حدود سه و نیم میلیون نفر دانشجو هستند که در دانشگاه های دولتی و غیردولتی به تحصیل اشتغال دارند، که حدود ۳۴۰ هزار نفر آنها در دانشگاه های تحت پوشش وزارت علوم و بیش از صدهزار نفر نیز در دانشگاه های وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به تحصیل اشتغال دارند که مجموعا کمتر از پانصد هزار نفر - حدود یک هفتم - دانشجو در مراکز دولتی و ماباقی نیز در مراکز غیر دولتی به تحصیل اشتغال دارند.
همچنین در دانشگاه های دولتی برای هر دانشجو سالانه ۶ میلیون تومان از سوی دولت هزینه می شود.
رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس می گوید: «امروز در دانشگاه های غیردولتی بازار تعیین کننده رشته های تحصیلی است، چون وقتی داوطلبی می داند بعد از پرداخت شهریه، رشته تحصیلی اش در آینده بازار کار ندارد مسلما در آن رشته به ادامه تحصیل نمی پردازد، حال باید در دانشگاه های دولتی مکانیزمی را تعریف کنیم که این دانشجویان برای رفع نیازهای کشور تعلیم ببینند و تربیت شوند، چرا که دانشجویان دانشگاه های دولتی حدود ۶ برابر بیشتر از دانشجویان غیردولتی برای دولت هزینه دارد.»
● پایین بودن کیفیت آموزش
بسیاری از صاحب نظران و برخی از فارغ التحصیلان دانشگاه ها بر این باورند که در سالیان اخیر کیفیت آموزش ها در مراکز آموزش عالی پایین است و بعضا برخی از اساتید فاقد دانش فنی کافی برای تدریس هستند.
از طرفی هم بالا رفتن تدریجی تب مدرک گرایی و گذراندن واحدهای درسی، مشتاقان علم و دانشی را هم که برای کسب مهارت وارد برخی رشته های تخصصی شده اند را دلزده و مأیوس کرده، از همه مهمتر میان مراکز دانشگاهی و مرکز مهمی مثل سازمان فنی و حرفه ای تاکنون پیوند خوبی برقرار نبوده است.
حمید قاسم زادگان، کارشناس رشته هنر و استاد دانشگاه به سرویس گزارش روز کیهان می گوید: «متأسفانه میان آموزش عالی و آموزش فنی و حرفه ای تعامل خوبی برقرار نشده و حتی این عدم تعامل در آموزش و پرورش نیز دیده می شود، به عنوان نمونه دانش آموزان در ایام تابستان به کارورزی می روند و در این کارورزی به هر مغازه ای در هر جا و مکانی می توانند مراجعه کنند و دوره کارورزی خود را در آنجا سپری کنند، اما اگر به جای این کار، دانش آموزان فقط به مرکزی مثل فنی و حرفه ای مراجعه کنند قطعاً مثمرثمر و مفیدتر خواهد بود، چرا که در مباحث فنی و حرفه ای، تئوری بلافاصله به کاربردی تبدیل می شود، از همین رو دانش آموختگان زودتر و بهتر با حرفه ای خاص، آشنا می شوند.»
این استاد دانشگاه می گوید: «در سیستم آموزش عالی اهداف فنی و حرفه ای در دانشگاه علمی- کاربردی تعریف شده اما متأسفانه باید اذعان داشت مراکزی که در اختیار دانشگاه علمی کاربردی قرار دارد از نظر سطح امکانات بسیار نازل و ناچیز است و همین موضوع بخش کاربردی را کاملاً زیر سؤال می برد، حال شاید در برخی از رشته ها نهادی مثل ایران خودرو بخش هایی از مراکز علمی و کاربردی را مورد حمایت قرار دهد و دانشجویان به کاربردی دروس توجه بیشتری داشته باشند اما در بسیاری دیگر از رشته ها، این ایراد و اشکال همچنان باقی مانده است.»
● اغلب دانشجویان دانشگاه علمی - کاربردی شاغل هستند
چند روز پیش رئیس دانشگاه جامع علمی- کاربردی همدان گفته بود که فارغ التحصیلان دانشگاه جامع علمی- کاربردی مشکل اشتغال ندارند چرا که خودکارآفرین هستند، آمیخته شدن مباحث کارآفرینی و اشتغال با نام این دانشگاه به اهمیت آن افزوده است، چرا که تمامی دانشجویان دانشگاه جامع علمی- کاربردی می توانند با حضور فعال خود در انجمن های علمی دانشجویی زمینه ایجاد اشتغال و کارآفرینی را پس از فراغت از تحصیل فراهم کنند.
از طرفی هم هزینه تحصیل در این دانشگاه به مراتب پایین تر از سایر مراکز آموزش عالی است، اما در این میان باید دقت کرد که اغلب دانشجویان آن قبل از ورود به دانشگاه و در هنگام ادامه تحصیل خود شاغل هستند.
قاسم زادگان می گوید: «به نظر من باید بحث کاربردی را در فرهنگ خودمان نهادینه کنیم، یعنی ابتدا از مهد کودک ها و آموزش و پرورش آغاز کنیم، اما متأسفانه باید اذعان داشت که در سیستم آموزشی کشورمان یک نوع پراکندگی و ناهماهنگی خاصی وجود دارد و اغلب فارغ التحصیلان دغدغه شغل و تأمین مخارج زندگی را دارند، به طور مثال هنرمندی که از دانشگاه هنرهای زیبا فارغ التحصیل شده، چون رشته تخصصی اش تعریف شغلی ندارد و حتی آن رشته اصلاً شغل به حساب نمی آید! این در حالی است که با نهادینه کردن فرهنگ تحصیل به اضافه کارآموزی می توان به آینده ای بهتر و امیدوار کننده تر برای فارغ التحصیلان دانشگاهی امیدوار بود.»
● صدهزار دانش آموخته در طرح کارورزی
حمید حاجی عبدالوهاب، معاون توسعه اشتغال و کارآفرینی وزارت کار با اشاره به بالا بودن نرخ بیکاری در دانش آموختگان دانشگاهی نسبت به سایر افراد در مورد طرح های اشتغال آنها می گوید: «در راستای اجرای طرح کارورزی در سال جاری صد هزار فارغ التحصیل دانشگاهی با کمک همه دستگاه های اجرایی در این طرح ۱۱ ماهه شرکت می کنند، به همه دستگاه های دولتی اعلام شده است در طرح کارورزی مشارکت داشته باشند و فارغ التحصیلان را که به بخش خصوصی و تعاونی که متقاضی آن نیروها هستند، معرفی کنند.»
معاون توسعه و اشتغال و کارآفرینی وزارت کار در مورد سایر طرح های اشتغال دانش آموختگان به فارس می گوید: «طرح دیگر تأسیس و افتتاح دفاتر کارآفرینی دانشگاه ها است که دانشجویان را با بازار کسب و کار و افراد موفق کارآفرین آشنا کند و این افراد به دانشگاه ها دعوت شوند و دانشجو از راههای توفیق در کسب و کار مطلع شود که فرهنگ و زمینه پشت میزنشینی را تعدیل کند.»وی می گوید: «دانش آموختگان دانشگاهی باید بدانند تنها راه موفقیت پشت میز نشینی نیست و اولویت ما در طرح کارورزی حضور دانش آموخته در عرصه عمل و کارگاه است که بتواند از علم خود در کار تجربی استفاده کند و فضای طرح کارآفرین باشد.»
دفاتر کارآفرینی در اکثر دانشگاه های تحت پوشش وزارت علوم و مراکز عمده استان ها دایر شده است.
کارآفرینی مقوله جدیدی در کشور محسوب می شود که متأسفانه هنوز مسئولان کشورمان این موضوع را جدی نگرفته اند.
با تمام این تفاسیر لازم و ضروری است تا مقوله کاربردی و کارآفرینی را در آموزش و پرورش و آموزش عالی جدی بگیریم و دانش آموز و دانشجو را به این سمت سوق دهیم، مسئولان دولتی هم باید در هدایت دروس و هدفمند کردن آنها از مبانی تئوری و نظری به عملی و کاربردی هدایت کنند، مراکز آزمایشگاهی دانشگاه ها فعال تر شوند و فعالیت های تحقیقاتی و پژوهشی پررونق شود.
 
ایرج نظافتی
روزنامه کیهان
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:16 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / آسیب‌شناسی آموزش دانشگاهی تئاتر

 

آسیب‌شناسی آموزش دانشگاهی تئاتر
آسیب‌شناسی آموزش دانشگاهی تئاترپرداختن به مقوله آموزش بسیار پیچیده، فنی و نیاز به کار گروه‌های کارشناسی مجرب و متخصص دارد. اما آنچه مرا واداشت تا در این‌باره به طرح موضوع بپردازم، اشکالا‌تی بود که در زمان تدریس و برنامه‌ریزی آموزشی متوجه آن شده بودم. در یک دوره کوتاه به همراهی دوست هنرمندم اصغر همت در دانشگاه سوره مسوولیت گروه تئاتر را بر عهده داشتیم، همت به عنوان مدیر گروه و من قائم‌مقام وی. در آن دوره کوتاه چندساله ما با تشکیل تیم‌های کارشناسی سعی کردیم در حد امکانات و مقدورات برنامه‌ای قابل دفاع و کاربردی تنظیم کنیم، گروه‌های کارشناسی برای هر گرایش تشکیل دادیم و ساعت‌ها دروس و شرح دروس را تحلیل کردیم و به نتایجی رسیدیم که در طول بحث تا آنجایی که ایجاب کند به آن می‌پردازم. ‌
اگر اشتباه نکنم اولین کنکور ورودی رشته تئاتر برای دانشکده هنرهای دراماتیک در سال ۴۲ برگزار شد و نظامنامه آموزش تئاتر در سال ۱۳۴۷ تدوین شد که همین نظامنامه بعدا دستمایه تدوین نظامنامه کنونی شد. دانشگاه‌ها پس از انقلا‌ب به دلیل انقلا‌ب فرهنگی مدتی تعطیل بود تا اینکه به تدریج دانشگاه‌ها بازگشایی شد و در مدت تعطیلی هیاتی مرکب از دکتر مهدی حجت، آقای آل‌محمد (که بعدا دکترا گرفتند)، دکتر دهقانپور و دکتر سلیمی‌ مسوولیت تدوین و تنظیم دروس رشته تئاتر را به عهده داشتند. در همین راستا و به موازات اصلا‌حاتی که در حال بررسی و اعمال روی شرح درس‌ها بود، در سال ۶۲ دفتری در محل دانشکده هنرهای زیبا تشکیل شد که دانشجویان تئاتر دانشکده‌های هنرهای زیبا، دراماتیک و فارابی فعالیت‌های خود را در آنجا ساماندهی می‌کردند و قرار بود این دفتر مرکزی جهت تربیت و آموزش دانشجویان به خصوص برای رشته ادبیات نمایشی باشد. ماحصل این اتفاق این شد که در سال ۶۳ دانشکده هنرهای زیبا به عنوان اولین دانشکده هنری پس از انقلا‌ب دانشجوی جدید برای رشته تئاتر بپذیرد. ‌ اما اولین دانشجویان پس از انقلا‌ب در رشته تئاتر سال ۶۴ وارد دانشگاه شدند. ‌ خوب است بدانیم که از سال ۶۴ تا امروز دروس رشته تئاتر بازنگری نشده است. قبل از هر چیز بحث را با سه سوال در سه بخش (ورود به دانشگاه، دوران دانشجویی و فارغالتحصیلی) و هر بخش را با سه سوال شروع می‌کنم. ‌
● ورود به دانشگاه
۱) پیشینه عملی- آموزشی دانشجو قبل از ورود به دانشگاه چیست؟ ‌
۲) چه اندازه دروس غیرتخصصی (عمومی) در قبولی دانشجو نقش داشته؟ ‌
۳) نحوه گزینش (امتحان عملی) چگونه بوده است؟ ‌
● دوران دانشجویی
۱) آیا دروس با شرایط و نیازهای جامعه مرتبط است؟ ‌
۲) آیا امکانات مادی (پلا‌تو، کتاب، سالن اجرا، وسایل کمک‌آموزشی و...) و معنوی (استاد، مربیان مجرب، فضای فرهنگی و...) فراهم است؟ ‌
۳) آیا دانشجویان از وقت خود استفاده مناسب می‌کنند؟ ‌
● پس از فارغالتحصیلی
۱) آیا دروس ارائه‌شده متناسب با شغل فارغالتحصیلا‌ن است؟ ‌
۲) مدرک تا چه اندازه موجب اشتغال می‌شود؟ ‌
۳) مدرک مرتبط با شغل امتیاز است یا خیر؟ ‌
هدف از طرح سوالا‌ت بالا‌ فقط عیب‌جویی نیست. عناصر مثبتی هم وجود داشته که مربوط به مبحث آسیب‌شناسی نیست. مثلا‌ گسترش مراکز آموزش تئاتر که به طیف علا‌قه‌مندان تئاتر اضافه می‌کند، هر چند تکلیف خیل عظیم فارغالتحصیلا‌ن خود حدیث مفصلی است. ‌ نتایج مطالعات و مصاحبه‌های من با دانشجویان این بود که اکثر دانشجویان رشته تئاتر قبل از ورود به دانشگاه هیچ دوره یا آموزش خاصی را ندیده‌اند، برخی از آنها یک نمایشنامه هم نخوانده‌اند و بعضی هم یک نمایش ندیده‌اند! هنوز تفاوت بین نمایشنامه، سناریو و بعضا فیلمنامه را نمی‌دانند. اطلا‌عات‌شان از تئاتر در حد همان تئاتر در صحنه‌هایی است که به شیوه بولوار از تلویزیون پخش می‌شود. یک دسته از ایشان که در کلا‌نشهر تهران ساکنند شاید سری به سینما- تئاتر گلریز یا بولینگ‌عبدو زده باشند. اتوپیا یا آرمانشهر چنین افرادی شرکت در سریال‌های تلویزیونی یا طنزهای دست‌چندم سیما است. چنین افرادی را باید حین دادن تست ورودی ببینید، حداکثر خلا‌قیت‌شان تقلید از همین طنزهای دست چندم است که گاه بازیگرانش (غلط) هم بازی می‌کنند. ‌
جالب اینجاست که همین‌ها در آزمون قبول می‌شوند! چرا؟ ‌
چون دروس عمومی‌را خوب پاسخ داده‌اند ‌!
دانشجویانی دیده‌ام که فقط برای گرفتن مدرک آمده‌اند، نه ذوقی دارند نه علا‌قه‌ای، نه سابقه‌ای، و نه پیشینه‌ای، ملا‌ک قبولی اکثر این دانشجویان بالا‌ بودن نمرات عمومی ‌آنهاست‌! این دانشجویان در دوره دانشگاه هم دنبال حفظیات هستند زیرا فاقد توانایی عملی‌اند، اینجاست که حلقه مفقوده آموزش تئاتر که همانا رویکرد تئوری‌پردازی است پیدا می‌شود، به جای اینکه از آنها سوال شود چه می‌توانی؟ می‌پرسند چه می‌دانی؟ در چنین فضایی آنان که بهره‌ای از استعداد دارند به همان دلیل پایین بودن نمرات عمومی‌از ادامه راه باز می‌مانند. اگر تعداد قلیلی هم در این میان بر بخورند هزار مشکل پیدا می‌کنند چون اکثریت از جنس دیگری هستند، طبق روال معمول غالبا سه برابر ظرفیت را برای مرحله دوم اعلا‌م می‌کنند، تعداد زیاد مصاحبه‌شوندگان و زمان اندک مصاحبه امکان گزینش صحیح را نیز فراهم نمی‌سازد، به‌طور متوسط به هر نفر بین سه تا ۱۰ دقیقه وقت می‌رسد، در این زمان محدود باید توانایی داوطلب مشخص شود، با این همه قیف دانشکده‌های دولتی دهانه‌اش تنگتر است، بگذریم...
پس از قبولی با دروسی مواجه می‌شوند که چندین سال است بازنگری نشده‌اند‌!
اساسا به‌روز رسانی اطلا‌عات و دانش یکی از ضروریات زمان ماست، در دورانی که تغییر و تحولا‌ت به هزارم ‌ثانیه محاسبه می‌شوند عدم بازنگری در مباحث آموزشی و عدم به روزرسانی اطلا‌عات علمی‌آموزشی ضربه جبران‌ناپذیری به دانشجویان و پژوهندگان وارد می‌سازد. در حوزه علوم نظری با گسترش روابط اینترنتی کمتر نقاط ضعف به چشم می‌آیند، ولی در دروسی که شیوه یادگیری آنها عملی و کارگاهی است این نقطه ضعف خود را بیشتر می‌نمایاند. ‌
مهم‌ترین ویژگی در بازنگری مطالب توجه به نیازهای روز است؛ نیازهایی که از یک طرف با دانش و آگاهی فردی و تخصصی مرتبط است و از طرف دیگر همسویی آن با تکنولوژی و فناوری و همچنین ارتقای توانایی و مهارت ارتباطی تفکیک‌ناپذیر است. در این مثلث ارتباطی (آگاهی- تکنولوژی- مهارت) چند نکته دارای اهمیت ویژه هستند. ‌
۱) دروسی که دربردارنده مساله زمان و مناسبات فرهنگی اجتماعی زمان خود باشند. ‌
۲) دروسی که هدفمند انتخاب شده باشند. ‌
۳) دروسی که هم ارز و مشابه نباشند. ‌
۴)دروسی که ضمن بالا‌ بردن توان تخصصی قدرت ارتقای بینش، تحلیل و امکان ورود به درس را از زوایای مختلف برای دانشجو فراهم کند. ‌
مثلا‌ در کارگردانی معلوم نیست روند آموزش کارگردان به شکل عملی چگونه پیش می‌رود زیرا روشی که دانشجوی کارگردانی به شکل عملی دوره دستیاری را با استاد خود طی کند و این دوره‌ها از نظر کارآموزی برای وی امتیاز محسوب شود در برنامه‌ریزی درسی نه‌تنها لحاظ نمی‌شود بلکه به عنوان یک شیوه تجربی نیز مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. ‌
دروس کارگردانی نه بر پایه عملی درست بنا شده‌اند نه بر پایه تئوریک. به غیر از درس اصول و مبانی کارگردانی، کارگردانی ۱ تا ۴ معلوم نیست بر کدام پایه بنا شده‌اند. بیشتر به سلیقه استادان مربوط می‌شود، در چنین سیستمی‌ شیوه سرهم‌بندی کردن متداول‌ترین روشی می‌شود که دانشجویان به کار می‌برند. اینکه در هر مرحله قرار است دانشجویان چه روشی را بیاموزند دیده نشده است. صدالبته هر یک از شیوه‌ها خود تجربیات عملی در کنار استادان را می‌طلبد. آیا چنین امری محقق می‌شود؟ ! من که ندیده‌ام... البته نمونه‌هایی در دوره‌های قبل از انقلا‌ب دیده می‌شود که دکتر کوثر، دکتر خسروی و امثال آنها به چنین روش‌هایی دست می‌یازیدند که کم‌کم به فراموشی سپرده شده است. ‌
جایگاه دروسی مانند روانشناسی یا به فراخور هر رشته دروس تخصصی در کجای دروس فعلی دیده شده است؟ آیا ۲ واحد سلفژ برای گرایش بازیگری کفایت می‌کند؟ آیا درسی مانند فلسفه هنر یا زیبایی‌شناسی برای رشته نمایش نباید الزامی باشد؟ دروس عملی که بازیگر یا کارگردان نیازمند آن است، مانند کارگاه‌های خلا‌قیت چرا وجود ندارد؟ ‌ آیا وقت آن نرسیده است که دروس هم ارز و گاه زاید حذف شوند و بهجای آن به دروس عملی و کارگاهی توجه بیشتری شود؟ ‌
شرح درس کنونی در شرایط خاص انقلا‌ب فرهنگی تدوین شده است. بدیهی است در آن موقعیت شتابزدگی و خاص بودن شرایط خود حامل خصوصیاتی بود که در تدوین آنچه امروزه وجود دارد بی‌تاثیر نیست. بنابراین نیاز به بازنگری در دروس بیش از پیش احساس می‌شود. بر این اساس پیشنهاد می‌کنم که هیاتی مرکب از مدیران گروه ۴ دانشکده تئاتر و افراد متخصص جهت تدوین شرح درس جدید با رویکرد کارگاهی و کاربردی تشکیل شود و هرچه سریع‌تر دروسی راهبردی را تدوین کنند. ‌
امکانات آموزشی اعم از پلا‌تو تمرین، سالن اجرا و همچنین امکانات کمک آموزشی با کمیت دانشجویان هیچ تناسبی ندارد. پلا‌توها از نظر کمی‌ و کیفی به هیچ وجه جوابگوی نیازهای درسی دانشجویان با نقایص موجود نیستند، از نظر بهداشتی و امکانات از قبیل سرویس بهداشتی، کمد، آیینه، پارکت، تهویه، گرمایش و سرمایش، نور، آکوستیک و... نیز فاقد استانداردهای اولیه هستند. نه تعدادشان جوابگوی خیل انبوه متقاضیان را می‌دهد ونه کیفیتشان سلا‌متی آنها را تضمین می‌کند. ‌
نبود کارگاه‌های مهارتی و به اصطلا‌ح (ورک‌شاپ) هم خود حدیث مفصلی است. ممکن است در جشنواره‌های دانشجویی کارگاه‌هایی تشکیل شوند ولی این امر هم تابع برنامه و هدف خاصی نیست. هرازگاهی برگزار وتعطیل می‌شود. ‌
مشکل تنها به پلا‌تو ختم نمی‌شود. نبود منابع معتبر، کمبود سالن اجرا، عدم‌ارتباط بین دانشگاه‌های معتبر جهانی و دانشکده‌های تئاتر، ایجاد رانت استفاده از استاد و در پیش گرفتن رویه‌ای که مانع همکاری برخی از استادان تراز اول می‌شود، عدم‌هماهنگی و جلسات منظم برنامه‌ریزی بین ۴ دانشکده فعلی تئاتر، نبود برنامه مشخص به منظور برگزاری کارگاه‌های تخصصی (ورک‌شاپ) و... ‌
آنچه در حال حاضر در دانشکده‌های تئاتر در بهترین حالت اتفاق می‌افتد استفاده از توانایی عمومی‌استاد است. توانایی عمومی‌با تخصص کاملا‌ فرق دارد. در بسیاری از موارد دیده می‌شود استادی بالغ بر ۱۸ واحد درسی را درس می‌دهد که در بهترین شکل، توانایی تدریس تخصصی ۴ یا ۶ واحد را دارا است و بقیه واحد‌ها، تخصص وی نیست.
بی‌اعتنایی به دو اصل تخصص و توانایی عملی نه‌تنها شیوه دانشکده‌های تئاتر بلکه هدف آموزشکده‌های خصوصی یا اصطلا‌حا آموزش غیررسمی‌ نیز است. بدیهی است با توجه به اصل درآمدزایی چنین روشی از آموزشکده‌های خصوصی دور از انتظار نیست ولی تن دادن به چنین اموری از دانشکده‌های تئاتر که متولی اصلی آموزش هستند، پذیرفتنی نیست. ‌
وقتی در چرخه مناسب آموزش اجزا به درستی کنار هم قرار نگیرند، آنچه تلف می‌شود وقت است. شما فرض کنید در ۴ واحد دانشگاهی در طول ۲ ترم یعنی یک سال تحصیلی هر هفته ۲ ساعت، یادگیری تخصصی‌ترین مباحث آموزشی هر گرایش تئاتر اعم از بازیگری، کارگردانی، نمایشنامه‌نویسی و... انجام می‌گیرد؟ ‌
بدیهی است که این سیستم و روش، نمایشنامه‌نویس یا بازیگر یا کارگردان تربیت نمی‌کند و تنها وقت هدر می‌دهد. ‌
پس هنر در دانشگاه متولد نمی‌شود، این اساسی‌ترین اصلی است که باید به آن توجه کرد. اگر این اصل را بپذیریم از بای بسم‌الله تا تای تمت را درست برنامه‌ریزی می‌کنیم. ورودی و خروجی‌مان را درست می‌بینیم و هدایت می‌کنیم. ‌
بنابراین مدرک شأن و منزلتی می‌یابد و هر کس که آموزش دیده تئاتر است از جایگاه واقعی و حرفه‌ای خود برخوردار می‌شود و از این آشفته بازار بی‌دروپیکر و غیرحرفه‌ای نجات می‌یابیم. ‌
در این شرایط مدرک تحصیلی سندی معتبر بود که در پیدا کردن شغل و ورود به دنیای حرفه‌ای امتیاز بی‌همتا به حساب می‌آمد. ‌ به‌راستی چرا آنچه مدرک می‌نامیمش با توانایی انجام کار، غریبه و گاه متنافر است؟ آنچه در تئوری گفته‌اند یک چیز است و آنچه در عمل اتفاق می‌افتد چیزی دیگر! در ذهن و روی کاغذ می‌توانی هرجور و هر شکل که می‌خواهی فکر کنی ولی در عمل بحث کاملا‌ متفاوت است. به همین دلیل است که گاه می‌شنویم استادکاران خبره می‌گویند: طرف تازه از پشت میزمدرسه (منظور دانشگاه است) بلند شده‌!
شاید به همین دلیل ساده دوره کارآموزی برای دانشجویان در آستانه فارغالتحصیلی نه‌تنها لا‌زم بلکه واجب است. باید با توجه به گرایش‌شان از آنها خواست دوره کارآموزی را نزد یکی از استادان معتبر سپری کنند و تا استاد توانایی انجام کار عملی وی را تایید نکند مدرک به دانشجو داده نشود. در این سیستم است که کار عملی ارج و قرب پیدا می‌کند. ممکن است بگویند سیستم کنونی دانشکده‌های تئاتر بر اساس روش آموزش آمریکایی بنا شده است، عرض می‌کنم، اگر سیستم آموزش آمریکایی هم درست به کار گرفته می‌شد نتایج بهتری در برداشت، اما آنچه بر فرهنگ و آموزش سنتی ما مبتنی است و هنوز هم کاربرد دارد روش کارگاهی اوستا- شاگردی است که تا حدودی به روش کارگاهی فرانسوی‌ها نزدیک‌تر است. ‌
در پایان اضافه کنم برخی از اعضای هیات محترم علمی‌دانشگاه‌ها، توانمندی و علا‌قه‌شان از استادان مدعو کمتر است، زیرا استادان مدعو به دلیل اینکه می‌خواهند ترم بعد از آنها دعوت به عمل آید توانایی علمی‌خود را بالا‌ برده و درصدد رضایت دانشجو نیز هستند، بنابراین ترجیح می‌دهند به‌روز باشند. ‌
امید است با ایجاد زمینه‌های لا‌زم اعم از فرصت‌های مطالعاتی، سفرهای آموزشی و پژوهشی و همچنین امکان حضور در فستیوال‌ها و سمینارهای بین‌المللی و دانشگاهی انگیزه‌های لا‌زم توسط مسوولا‌ن ذیربط برای استادان تمام وقت فراهم شود. ‌
 
شکرخدا گودرزی کارگردان، بازیگر و مدرس تئاتر
روزنامه ایران
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:18 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / استراتژی پاسخ‌گویی به سؤالات چهارگزینه‌ای

 

استراتژی پاسخ‌گویی به سؤالات چهارگزینه‌ای
استراتژی پاسخ‌گویی به سؤالات چهارگزینه‌ایارزیابی و ارزش‌گذاری برای ما همیشه با دلهره و اضطراب همراه بوده است. با پیشرفت علم، پیچیده‌تر شدن هدف آموزش و بالا رفتن تعداد دانش‌آموزان، به طبع شرایط ارزش‌گذاری و ارزیابی نیز بسیار مشکل‌تر شده است و در دنیای رقابت برای کسب نمره‌های بهتر و بالاتر، بد نیست از روش‌های مناسب برای پاسخ‌گویی به انواع سؤالات امتحانی آگاهی داشته و در مواقع لزوم آن‌ها را به‌کار ببندیم.
سؤالات چهارگزینه‌ای یکی از رایج‌ترین انواع سؤالات امتحانی است. همان‌طور که می‌دانید سؤالات این نوع امتحانات از ۲ بخش تشکیل می‌شود؛ بخش اول عبارت یا سؤال است و بخش دوم گزینه‌هایی است که باید آزمون‌دهندگان از میان آن‌ها پاسخ صحیح را انتخاب کنند.
در پاسخ‌گویی این نوع سؤالات، نکات زیر را به خاطر داشته باشید
سؤالات را با دقت بخوانید. دقت کنید هر سؤال باید فقط یک گزینه‌ی صحیح داشته باشد.
قبل از پاسخ‌گویی، از میزان نمره‌ی منفی پاسخ‌های نادرست اطمینان حاصل کنید.
قبل از امتحان، مدت‌زمانی که برای پاسخ‌گویی در اختیار دارید را بپرسید و آن‌را در طول امتحان در نظر بگیرید زیرا زمان، تعیین‌کننده‌ی استراتژی شما در امتحان خواهد بود.
یک دور سریع سؤالات را روخوانی کنید و ابتدا به سؤالات آسان‌تر پاسخ دهید و در کنار سؤالاتی که باید با روشی مناسب به آن‌ها پاسخ دهید، علامت بگذارید.
پاسخ‌های عددی؛ در این نوع گزینه، بالاترین و پایین‌ترین متن عدد را کنار گذاشته و اعداد باقی‌مانده در دامنه‌ی متوسط را بررسی کنید.
یک دور دیگر به سؤالات نگاهی انداخته و این‌بار به سؤالات مشکل‌تر جواب دهید. با این روش ممکن است سرنخ‌هایی را از دوره‌ی اول سؤالات به‌دست آورید که برای پاسخ‌گویی به سؤالات مشکل‌تر به شما کمک کنند. در ضمن با گذشت زمان، بیش‌تر به شرایط آزمون عادت کرده و با آرامش بیش‌تری به امتحان ادامه می‌دهید.
اگر هنوز وقت باقی‌مانده است، یک‌بار سؤالات و پاسخ‌ها را باهم دوره کنید، زیرا امکان دارد در دوره‌ی اول سؤال، اشتباه خوانده باشید.
روی گزینه‌ها را بپوشانید؛ اول سؤال یا عبارت را بخوانید و سعی کنید به آن پاسخ دهید، سپس از میان گزینه‌ها پاسخی را انتخاب کنید که با جواب‌تان بیش‌تر جور درمی‌آید.
سؤال را با هر یک از گزینه‌ها بخوانید؛ یعنی با هر گزینه مثل سؤال درست / نادرست نگاه کرده و سپس صحیح‌ترین جواب را انتخاب کنید.
● روش پاسخ‌گویی به سؤالات دشوار
به‌جای انتخاب جواب درست، ابتدا گزینه‌هایی که می‌دانید غلط هستند را حذف کنید و سپس از میان پاسخ‌های باقی‌مانده، صحیح‌ترین را انتخاب کنید.
در صورتی‌که گزینه‌ها از نظر قواعد و دستور زبان با سؤال جور درنمی‌آیند، از مسئولین برگزاری امتحانات سؤال کنید.
واژه‌های تعدیل شده را جایگزین عبارات قطعی موجود در گزینه‌ها کنید. مثلا" به‌جای واژه‌ی قطعی، همیشه از اغلب استفاده کنید.
در صورت برخورد با گزینه‌ی «همه‌ی پاسخ‌های بالا صحیح است» ابتدا پاسخ‌ها را خوب بخوانید؛ اگر اطمینان حاصل گردید که دو گزینه از پاسخ‌های موجود درست به‌نظر می‌رسد. پس صحیح‌ترین پاسخ محتمل، همان گزینه‌ی «همه‌ی پاسخ‌ها صحیح است» خواهد بود.
پاسخ‌های عددی؛ در این نوع گزینه، بالاترین و پایین‌ترین متن عدد را کنار گذاشته و اعداد باقی‌مانده در دامنه‌ی متوسط را بررسی کنید.
در گزینه‌هایی که شباهت بسیاری با هم دارند دقت کنید که فقط یکی از آن‌ها درست خواهد بود پس مناسب‌ترین پاسخ را انتخاب کنید؛ برای این‌کار بهتر است قسمت‌های مشابه که معانی یکسانی با هم دارند را حذف کرده و با هم سر به سر کنید. سپس در مورد بقیه‌ی عبارت تصمیم بگیرید.
گزینه‌های معکوس؛ اگر ۲ گزینه متضاد هم هستند، احتمالا" یکی از آن دو صحیح خواهد بود.
گزینه‌های استثنا که دارای وابسته‌های وصفی هستند؛ در این گزینه‌ها، طولانی‌ترین و کلی‌ترین عبارت که پاسخ جامع‌تری را به سؤال می‌دهد، گزینه‌ی درست خواهد بود.
پاسخ‌گویی شانسی و حدس‌زدن جواب درست
بهتر است فقط وقتی به تست‌ها، شانسی پاسخ دهید که مطمئن باشید امتیاز منفی ندارند.
در صورتی‌که جواب‌های نادرست امتیاز منفی دارند، فقط تست‌هایی را حدسی حل کنید که حداقل مقدار کمی راجع به آن‌ها اطلاعات دارید.
به سؤالاتی که پاسخ داده‌اید توجه کنید، ممکن است در آن‌ها سرنخ‌هایی بیابید که بتوانید از آن‌ها برای پاسخ‌گویی به سؤالاتی که نمی‌دانید استفاده کنید.
به‌جای انتخاب جواب درست، ابتدا گزینه‌هایی که می‌دانید غلط هستند را حذف کنید و سپس از میان پاسخ‌های باقی‌مانده، صحیح‌ترین را انتخاب کنید.
در صورتی‌که اطمینان حاصل کردید یکی از پاسخ‌های‌تان اشتباه است، حتما" آن‌را تصحیح کنید.
یادتان باشد که به دنبال بهترین پاسخ هستید و هر سؤال فقط یک پاسخ مناسب و صحیح دارد.
در مورد سؤالات درست / نادرست یا «‌True/False» نکات زیر را به‌خاطر بسپارید
همه‌ی قسمت‌های یک جمله‌ی صحیح باید درست باشد، یعنی اگر قسمتی از جمله غلط باشد آن عبارت علی‌رغم داشتن عبارات و معانی درست، باز هم غلط تلقی می‌شود.
به لغات منفی، وابسته‌های وصفی، لغات مطلق و زنجیره‌ی طولانی عبارات توجه کنید.
عبارات منفی، گیج‌کننده هستند پس بهتر است لغاتی مثل نمی‌شود، نیست، نمی‌تواند و.... را از جمله حذف کرده و قسمت باقی‌مانده را بخوانید؛ پس از درک مفهوم عبارت در مورد درست یا نادرست بودن آن تصمیم بگیرید.
وابسته‌های وصفی لغاتی هستند که عبارات کلی را محدود کرده و یا گسترش می‌دهند؛ مثلا" گاهی اوقات، اغلب، مکررا"، کلا" و معمولا" لغاتی هستند که عبارت صحیح را می‌سازند. این لغات مفاهیم معقول‌تر و متعادل‌تری را ساخته و بیش‌تر نشان‌دهنده‌ی حقیقت هستند و جواب‌های صحیح نیز معمولا" حاوی چنین لغاتی هستند.
لغات مطلق، احتمالات را محدود می‌کنند؛ مثلا" نه، هرگز، هیچ‌کدام، همیشه، فقط، همه و منحصرا"، نشان می‌دهند که عبارت باید در صد در صد موارد صحیح باشد، پس این لغات معمولا" نشان دهنده‌ی گزینه‌های نادرست هستند.
جملات طولانی از گروهی لغت تشکیل می‌شوند که به‌وسیله‌ی نقطه‌گذاری از هم جدا شده‌اند؛ به درست بودن تک‌تک عبارات توجه کنید اگر یکی از آن‌ها نادرست باشد، حتما" همه‌ی عبارت غلط است.
در این نوع سؤالات، بیش از ۵۰ درصد شانس موفقیت در انتخاب حدسی پاسخ صحیح وجود دارد.
 
 
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:20 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / انتخاب رشته بر حسب علاقه و استعداد

انتخاب رشته بر حسب علاقه و استعداد


انتخاب رشته بر حسب علاقه و استعدادکنکور مسئله ایست که همه ساله باعث به وجود آمدن استرس و تنش و اضطراب در بیش از یک میلیون داوطلب و چند میلیون از افراد خانواده و آشنایان این داوطلبان می شود.خوشبختانه قرار است که از سال ۱۳۹۰ کنکوری به شکل امروز نداشته باشیم و گزینش ها بر حسب معدل داوطلبان طی سالهای دبیرستان صورت گیرد.
استرس کنکور برای برخی افراد به قدری است که شب کنکور را با فشار زیادی تحمل می کنند و گاه اصلا به خواب نمیروند تا موعد کنکور فرا برسد.شب کنکور شبی است که داوطلب به خواب کافی احتیاج دارد تا به آرامش دست پیدا کند و مطالب خوانده شده را در ذهن خود تحکیم کند.
پس از جلسه کنکور، کسانی که با رتبه های قابل قبول مجاز به انتخاب رشته می شوند حس بسیار خوبی دارند، چرا که بار سنگین درس خواندنهای متوالی و فشار کنکور تا حدودی از روی دوششان برداشته شده است.اگر فردی را با رتبه خوب در کنکور ملاحظه کرده باشید حرف من را تصدیق می کنید و می بینید که چنان این گونه افراد خوشحالند که گویی دنیا را به آنها داده اند. ان مع العسر یسرا اما در این بین هستند افرادی که علی رغم تلاش زیاد و کوشش فراوان، رتبه های خوبی کسب نکرده اند.
انگار درست آب سردی بر پیکر آنها ریخته شده و باید از نو برای کنکور سال بعد یا برای کاری دیگر برنامه ریزی کنند و مسلما فشاری که بر آنها وارد می شود چند برابر خواهد شد.
حرف مردم و فکر داوطلبان که به این حرفها می افتد، خود منشا فشارهای بیشتری است.
بسیار خرسندیم که انشاالله از سال ۱۳۹۰ کنکور با همه ی فشارها و استرسهایش حذف خواهد شد.
اما بحث انتخاب رشته بحثی بسیار مهم و حیاتی برای داوطلبانی است که مجاز به انتخاب رشته شده اند و با رتبه های قابل قبول، قصد حضور در دانشگاه را دارند.
مسلما دوستان و آشنایان و خانواده داوطلبان پس از دیدن رتبه فرد، پیشنهاداتی به او می دهند و قصد کمک به او را دارند.اما گاه متاسفانه خواسته یا ناخواسته افرادی که دور و بر فرد هستند باعث انتخاب های نادرست برای فرد و عواقب بد بعدی آن می شوند.
فردی که مثلا در رشته ریاضی رتبه ۵۰ آورده و مثلا به رشته های مهندسی علاقه ای ندارد به احتمال زیاد مورد سرزنش اطرافیان قرار می گیرد.اطرافیان او احتمالا چنین جمله ای را بیان می کنند:این همه وقت درس خواندی و رتبه به این خوبی آوردی که بری رشته ... بخوانی
برخی از داوطلبان به ناچار تن به خواسته اطرافیان می دهند و بدون میل و رغبت به خواندن رشته ای مبادرت می ورزند که به آن علاقه ای ندارند.در کمال تعجب خانواده ها میبینند که فرزندشان که تا پیش از رفتن به دانشگاه جزو نفرات برتر کلاسشان بوده، اکنون افت تحصیلی شدیدی پیدا کرده و حتی گاه به انحراف هم کشیده می شود.یا پس از چند ترم از رشته خود زده شده و فکر ترک تحصیل یا تغییر رشته به ذهنش می رسد.چرا؟
چون دیگران نگذاشته اند که او رشته مورد علاقه اش را انتخاب کند و راهی را که دوست دارد بپیماید.
چون برای انتخاب او ارزشی قائل نشده اند و فقط منافع خود را مدنظر قرار داده اند.
چه بسیارند افرادی که با این انتخابهای غلط اکنون چاره ای جز تسلیم و رضا ندارند و راه بازگشتشان بسیار سخت است.
توصیه ما به داوطلبان کنکور و خانواده های محترمشان این است که حتی الامکان انتخاب ها را برحسب علاقه و استعداد داوطلب انجام دهند.
ممکن است داوطلبی به رشته ای علاقه مند باشد اما توانایی لازم برای موفقیت در این رشته را نداشته باشد.
مسئله استعداد و توانایی هم مسئله بسیار مهمی است.
امروزه دیگر به راحتی نمی توان گفت که کدام رشته از رشته های دیگر برتر و بالاتر است.
با افزایش پذیرش دانشجو در دانشگاه های سراسر کشور و با افزایش تعداد افرادی که دارای مدرک کارشناسی هستند، به راحتی نمی توان پیش بینی کرد که کسی که لیسانس فلان رشته را بگیر حتما سر کار است.
کسانی که برای تحصیل به دانشگاه ها میروند باید به فکر ادامه تحصیل باشند اگر می خواهند کار پیدا کنند.
پس چه بهتر است که ما اجازه دهیم داوطلبان بر حسب علایقشان انتخاب کنند تا بر حسب تحمیل خواسته دیگران.
وقتی فرد به رشته ای علاقه دارد، برای ادامه تحصیل در آن رشته هم برنامه ریزی می کند و انگیزه دارد.اما وقتی رشته ای را به او تحمیل می کنند فرد دوره کارشناسی یا کاردانی خود را هم با بی میلی به پایان میرساند و ممکن است به احساس پوچی برسد.
والدین محترم، برای انتخاب فرزندان خود ارزش قائل باشید و به نظر آنها احترام بگذارید تا خود مسیر زندگی خود را رقم بزنند.

قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:23 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / این تست ها از کجا می آیند

 

این تست ها از کجا می آیند
این تست ها از کجا می آیندبالای برگه های پاسخنامه كنكور یك مستطیل خالی كوچك هست كه روی آن نوشته اند: «داخل این كادر چیزی ننویسید.» داوطلبان آزمون سراسری همیشه این وسوسه را داشته اند كه داخل این كادر چیزی بنویسند و همیشه هم می ترسیده اند كه نكند این وسوسه حواسشان را پرت كند و باعث شود در طول مدت كنكور واقعاً نقطه ای، خطی یا علامتی درون مستطیل بكشند و زحمت یك سال درس خواندن را به باد بدهند. آنها مثل جانشان در طول سه، چهار ساعتی كه روی صندلی دسته دار نشسته اند و به سیاه كردن یكی از چهار گزینه مشغولند، از این كادر سفید و تهی مواظبت می كنند. با این حال، با تردید به خود می گویند كه احتمالاً این كادر هم چیز مهمی نیست و هشدار بالای آن هم بیشتر برای ترساندن داوطلب است. ولی حقیقت این است كه نوشتن علامتی در این مستطیل رازآلود گناهی نابخشیدنی است. هر سال ۳۰۰- ۲۰۰ نفر از داوطلبان داخل این كادر چیزی می نویسند و خود را بدبخت می كنند. رئیس مركز آزمون سازی و روان سنجی سازمان سنجش آموزش كشور می گوید: «این كادر یك بررسی محرمانه است كه امتحان می كند حتماً پاسخنامه اصل و غیرتقلبی باشد. اگر یك نقطه داخل آن بیفتد دیگر پاسخنامه تصحیح نمی شود.»
●افسانه های كنكور
آزمون سراسری دانشگاه های كشور یا همان كنكور دولتی، یكی از مهمترین و امنیتی ترین اتفاقاتی است كه هر سال تكرار می شود و بر جمعیت زیادی از مردمان این مملكت تاثیر خوب یا بد می گذارد. برای همین است كه داستان ها و افسانه های زیادی از كنكور ساخته شده و بر زبان مردم جاری شده است. مثلاً می گویند كه طراحان سئوالات كنكور، از چند ماه قبل از آزمون به نقطه دورافتاده نامعلومی در ایران فرستاده می شوند و سئوالات را در قرنطینه طرح می كنند و تا پایان برگزاری كنكور در همان محل نگه داشته می شوند یا اینكه گفته می شود اگر كسی می خواهد با شانس به سئوالات پاسخ بدهد بهتر است كه همیشه گزینه «ج» را انتخاب كند و اصلاً چه بسا اگر همه گزینه های «ج» یك پاسخنامه را انتخاب كنیم در كنكور قبول هم بشویم و افسانه هایی از این دست. آیا برگزاری كنكور همین گونه است كه تصور می كنیم؟ اسدالله آسرایی به ما پاسخ می دهد. او رئیس مركز آزمون سازی و روان سنجی سازمان سنجش است. مردی است حدود ۵۰ساله، با مو و ریش تقریباً سفید. دفتر كوچك كارش در قلب ساختمان سازمان سنجش در خیابان كریم خان زند تهران واقع شده و سرتاسر میز و صندلی های اتاقش از برگه های بسته بندی شده و دفترچه و كاغذ پوشیده شده است. او می گوید: «سازمان سنجش در طول سال حدود ۶۰ آزمون برگزار می كند كه یكی از آنها آزمون سراسری است.»
● آزمون ورود به دانشگاه ها
آزمون كاردانی به كارشناسی، آزمون كارشناسی ارشد، آزمون سراسری استخدامی، آزمون های سفارشی سازمان ها و همین آزمون سراسری از جمله ۶۰ آزمونی است كه سازمان سنجش در طول سال برگزار می كند. رئیس مركز آزمون سازی و روان سنجی سازمان سنجش می گوید: «این ۶۰ آزمون به دو دسته تقسیم می شوند و هر دسته به شكل خاصی برگزار می شود. یك دسته همین آزمون سراسری است و بقیه ۵۹ آزمون در دسته دیگر قرار دارند.» آزمون سراسری تنها آزمونی در سازمان سنجش است كه سئوال های آن بر اساس منابع طرح می شود. یعنی این سازمان هر سال كتاب هایی- منابعی- را كه از داخل آنها تست ها طرح می شوند با اسم كامل به داوطلبان معرفی می كند. اما برای سایر آزمون ها تنها سرفصل ها معرفی می شوند و داوطلب خود باید منابع و كتاب ها را پیدا كند. مثلاً در آزمون كارشناسی ارشد خود داوطلب باید برود و منابع مربوط به سرفصل حقوق تجارت یا ریاضی مهندسی را بیابد.
●طراحان چه كسانی هستند
«برای طرح سئوال های كنكور سراسری، زمان محدودی مشخص نشده است. طراحان در تمام سال وارد سازمان سنجش می شوند و به جاهایی كه ورود افراد ممنوع است می روند، سئوال طرح می كنند و كاری هم ندارند كه این كنكور چه زمانی برگزار می شود.» آسرایی می گوید كه طراحان هم از دبیران هستند و هم از میان استادان دانشگاه. نهادهای مختلفی چون ادارات آموزش و پرورش و دانشگاه ها طراحان را بر اساس تجربه شان به سازمان سنجش معرفی می كنند. سازمان مدتی به طور آزمایشی با آنان كار می كند و با ارتباط با مراجع ذی صلاح مطمئن می شود كه آنها صلاحیت عمومی طراحی تست های كنكور را دارند. برای اطمینان از شرایط تخصصی نیز خود سازمان سنجش دست به كار می شود. پس از این مقدمات كسانی كه شایستگی لازم را داشته باشند در گروه های مخصوص هر درس، از زیست شناسی و فیزیك گرفته تا ادبیات و عربی وارد می شوند. هر یك از این گروه ها نزدیك به ۲۰ تا ۳۰ نفر عضو دارند. تست های طرح شده توسط یك كمیته با دست كم پنج عضو از پیشكسوتان هر گروه نهایی و به بانك سئوالات افزوده می شوند. رئیس مركز آزمون سازی می گوید: «اگر كوچكترین مشكلی درباره طراحان پیش بیاید آنها را جایگزین می كنیم.» به این ترتیب در تمام طول سال طراحان به تولید تست برای بانك سئوال مشغولند. در این بانك همیشه چند هزار سئوال موجود است. هنگامی كه فصل آزمون سراسری فرا می رسد، تست ها به تعداد لازم از داخل بانك سئوال بیرون كشیده می شود. این سئوال ها باید دوباره بررسی شوند چون هر سال بخش هایی از كتاب های درسی جزء حذفیات كنكور محسوب می شوند و كمیته طراحان باید مطمئن شود كه تست ها مربوط به بخش های حذف شده نیستند. برای این كه امنیت كنكور حفظ شود در چندین دسته، سئوال های موازی به كمیته ای در سازمان سنجش تحویل داده می شود و آن كمیته به طور تصادفی یك دسته از آنها را برای چاپ در دفترچه های كنكور انتخاب می كند. البته دسته های دیگر سئوالات نیز به چاپخانه فرستاده می شوند و تا پایان آزمون در آنجا خواهند ماند.
● قرنطینه
رئیس مركز آزمون سازی سازمان سنجش می گوید: «بانك سئوالات ما در كامپیوتری است كه دستبرد به آن از لحاظ سخت افزاری امكان ندارد. اگر به نحوی این كامپیوتر را كه در قرنطینه است بربایند، طوری برنامه ریزی شده است كه ربایندگان به سئوالات آن دسترسی پیدا نكنند.» بانك سئوالات كنكور در ساختمانی است كه از آن ۲۴ساعته به صورت فیزیكی و الكترونیكی محافظت می شود. آسرایی می گوید: «بهتر است جای ساختمان بانك را نگویم.» و اضافه می كند: «با همه این مراقبت ها مطمئن هستیم كه دست هیچ كس تا چاپخانه به سئوالات نخواهد رسید.» چاپ دفترچه های كنكور سراسری در چاپخانه سازمان سنجش در شهر كرج یك ماه طول می كشد. در این مدت ۵۰ تا ۶۰ كارگر چاپخانه «در جایی كه كوچكترین روزنه ای ندارد» پنج میلیون نسخه دفترچه كنكور را چاپ می كنند. ساختمان چاپخانه نیز توسط نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی و نیروهای حفاظتی سازمان سنجش كنترل می شود.
دفترچه های كنكور پس از چاپ در كیسه های پلمب شده می روند و برای مراكز استان ها فرستاده می شوند و آنجا نیز در قرنطینه ها جای می گیرند. هنگام برگزاری آزمون سراسری كیسه سئوالات باز می شود و پس از آن پاسخنامه ها جمع می شوند و دوباره در بازگشت همین مسیر تا سازمان سنجش طی می شود. پاسخنامه ها برای تصحیح به اداره خدمات ماشینی سازمان سنجش می روند. رئیس مركز آزمون سازی می گوید: «تا چاپخانه هیچ مشكل امنیتی ای نداریم. از چاپخانه به بعد چون دامنه كار گسترده می شود نگرانی ها افزایش می یابد. اما تا به حال اتفاقی نیفتاده است به جز چند سال پیش كه در یكی از دانشكده های محل برگزاری كنكور، سه ساعت قبل از آزمون سئوالات از مخزن در اختیار افرادی گذاشته شد. مسئولان این حادثه حالا در زندان و تحت تعقیب هستند.» او می افزاید: «البته آمادگی داریم اگر موقعی اتفاق عجیب و غریبی بیفتد، با یك ماه تاخیر و با سئوالات جدید آزمون را برگزار كنیم.»●مبارزه با تقلب
آسرایی می گوید: «سر جلسه آزمون تقلب ها همیشه هست.» كسانی هستند كه از روی پاسخنامه بغل دستی یا با روش های پیچیده تری از جواب تست ها باخبر می شوند و با تقلب به سئوالات پاسخ می دهند. این تقلب ها پس از كنكور با كامپیوتر بیرون كشیده می شود. اگر پاسخ های درست و نادرست یك یا چند درس دو نفر كاملاً با هم مشابه باشد، سازمان سنجش آن دو را متقلب خواهد شناخت و برای آنها محكومیتی از برگزاری آزمون مجدد تا چند سال محرومیت از شركت در كنكور، تعیین خواهد كرد. تا دو سال پیش همه دفترچه های سئوال در كنكور شبیه هم بود اما سازمان سنجش برای آزمون سال گذشته در هر رشته شش نوع دفترچه چاپ كرد تا احتمال تقلب را كاهش دهد. در این دفترچه ها سئوال ها یكی بود اما ترتیب آنها با هم تفاوت داشت. به این ترتیب سئوال شماره ۷ یك داوطلب ممكن بود سئوال شماره ۲۳ داوطلب بغل دستی اش باشد و او نمی توانست با نگاه كردن به پاسخنامه جواب تست را پیدا كند. هر داوطلب برای این كه ماشین تصحیح كننده پاسخنامه بداند او به كدام یك از این شش دفترچه پاسخ داده، باید كد یك تا شش روی دفترچه را در پاسخنامه وارد می كرد و البته تعدادی از آنها فراموش كرده بودند كد را بنویسند و به درد سر افتاده بودند. رئیس مركز آزمون سازی می گوید: «در آزمون سال گذشته مجبور شدیم پاسخنامه آنهایی كه كد دفترچه را فراموش كرده بودند، با هر شش كلید تصحیح كنیم و بیشترین امتیاز به دست آمده را برای آنها پاسخ واقعی محسوب كنیم.»
● كنكور كارشناسی ارشد
برویم به سراغ آن ۵۹ آزمون دیگری كه سازمان سنجش با روشی متفاوت با روش كنكور سراسری دانشگاه ها برگزار می كند. كنكور كارشناسی ارشد دانشگاه های دولتی بهترین نمونه این آزمون ها است. در این آزمون كار طراحی تست ها در تمام طول سال انجام نمی شود و همچنین طراحان درون سازمان سنجش این كار را نمی كنند؛ رئیس مركز آزمون سازی سازمان می گوید: «كنكور كارشناسی ارشد برای ۱۲۵ كد رشته برگزار می شود. ما همه گرایش های یك رشته را كلاً یك كد رشته به حساب می آوریم. برای طراحی سئوالات این رشته ها حدود سه هزار و ۵۰۰ استاد دانشگاه با ما همكاری می كنند.» به گفته او این استادان هرساله ممكن است تغییر كنند و برخلاف آزمون سراسری بسیاری از داوطلبان آنها را می شناسند.
طراحان را یك كمیته تخصصی برای هر رشته كه تعداد اعضایش پنج تا هشت نفر است، مشخص می كند. تست ها در یك زمان محدود و درون دانشگاه ها برای همان سال طرح می شوند و به كمیته های تخصصی می روند. كمیته ها دست كم دو دسته سئوال را مشخص می كنند و یكی از آنها را به چاپخانه می فرستند. البته مدیران سازمان سنجش قصد دارند كه برای كنكور كارشناسی ارشد سال های آینده، همانند كنكور سراسری بانك سئوال درست كنند و طراحی تست را به تمام طول سال گسترش دهند.
● به سوی استاندارد شدن تست ها
رئیس مركز آزمون سازی و روان سنجی سازمان سنجش آموزش كشور می گوید: «سئوالات كنكور ما هنوز استاندارد نیستند. الان نمی توانیم بگوییم كسی كه نمره اش از ۱۰۰ درصد آزمون ۷۵ شده، سوادش ۷۵ از ۱۰۰ است. در حقیقت ما نتایج آزمون را اعلام نمی كنیم بلكه نتایج كنكور را می دهیم. اگر بتوانیم تست هایمان را از راه پیش آزمون كردن استاندارد كنیم می توانیم سواد داوطلبان را مشخص كنیم. البته همین حالا هم طراحان ما با تجربه خود بدون پیش آزمون توانسته اند تست هایی تا ۹۵ درصد استاندارد تولید كنند.» سازمان سنجش برنامه استانداردسازی سئوالات خود را از روش موسسه ETS كه بزرگترین موسسه آزمون سازی جهان است وام گرفته است. آسرایی می گوید: «هیچ سئوالی برای ETS سر جلسه امتحان نمی رود مگر این كه پیش آزمون شده باشد.» حال باید پرسید یك تست چگونه پیش آزمون می شود؟
فرض كنید كه در یك آزمون ۳۵ تست به داوطلب داده می شود تا به آنها پاسخ بدهد. از این تعداد ۳۰ تست پیش آزمون شده مشخص كننده نمره داوطلب است. ۵ تست پیش آزمون نشده هم لابه لای این ۳۰ سئوال برای پیش آزمون شدن جا می گیرد و البته نمره ای ندارد. داوطلب نمی داند كه كدام سئوال نمره دارد و كدام ندارد و باید به همه ۳۵ تست پاسخ بدهد. پس از برگزاری آزمون یك گروه روان سنجی روی ۵ تست پیش آزمون نشده متمركز می شوند. این گروه پاسخ های داوطلبان را به هر تست با شاخص های علمی تطبیق می دهند و درصد دشواری آن را تعیین می كنند. آن گاه قضاوت می كنند كه آن سئوال باید در آزمون وجود می داشت یا نه. شاید گروه روان سنجی ۲ تست از این ۵ تست را مناسب آزمون تشخیص بدهند. در این صورت آنها را به بانك سئوالات خود اضافه می كنند تا در آزمون های آینده از آنها استفاده كنند. به این ترتیب آن دو تست پیش آزمون شده اند. مدیران سازمان سنجش می خواهند همین كار را با آزمون های سراسری دانشگاه ها بكنند. البته شرط بسیار مهمی را كه آسرایی به آن اشاره می كند نباید فراموش كرد: «شرط مهم استانداردسازی با سئوالات پیش آزمون شده این است كه سئوالات در آخر آزمون جمع آوری شود و بعداً نیز منتشر نشود چون تست های پیش آزمون شده همیشه در آزمون های قبلی آمده اند.» او می افزاید: «ما قصد داریم با آزمون های كوچك و با تعداد افراد كم پیش آزمون كردن را شروع كنیم و به تدریج به كنكور سراسری برسیم.»
● تست های پنج گزینه ای
چندی پیش یكی از معاونان سازمان سنجش اعلام كرده بود كه در سال های آینده در كنكور از تست های پنج جوابی و سئوال هایی با پاسخ كوتاه استفاده خواهد شد. رئیس مركز آزمون سازی این سازمان تمام این برنامه ها را برای استاندارد كردن آزمون ها لازم می داند: «با تست های پنج گزینه ای احتمال جواب دادن شانسی به سئوال از بین می رود. به علاوه در برخی از آزمون های تخصصی ممكن است بیش از یك گزینه درست باشد و داوطلب باید دو یا سه گزینه را در پاسخنامه مشخص كند.» سئوالات با پاسخ كوتاه، آنهایی هستند كه داوطلب باید در جای مشخص شده پاسخنامه یك عدد یا یك كلمه را بنویسد. دستگاه های سازمان سنجش می توانند این پاسخ ها را بخوانند. آسرایی می گوید: «ماشین های ما همین حالا هم دارند نام پدر داوطلبان را می خوانند.» او درباره اندازه برگه های پرسشنامه و اندازه حروف نوشته های آن نیز می گوید: «سعی می كنیم از یك استانداردی استفاده كنیم اما باید توجه داشت كه در صورت بزرگ شدن اندازه حروف تعداد صفحات پرسشنامه هم بیشتر می شود و زمان چاپ پرسشنامه ها در قرنطینه بیشتر طول خواهد كشید.» تمام این تلاش ها برای مفهومی تر شدن كنكور است. آسرایی می گوید: «با این كارها می توانیم از قدرت كلاس های كنكور كم كنیم. این اتفاق همین حالا هم افتاده است؛ دو تن از رتبه های یك كنكور سال گذشته كسانی بودند كه اصلاً در كلاس های كنكور شركت نكرده بودند.»
 
سعید اركان زاده یزدی
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:24 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / با نیت الهی در جلسه آزمون حاضر شوید

 

با نیت الهی در جلسه آزمون حاضر شوید
با نیت الهی در جلسه آزمون حاضر شویدما می خواهیم با ارایه نكته هایی چند، شما را برای موفقیت در این آزمون یاری كنیم، پس با ما همراه باشید.
● شب قبل از آزمون
به عقیده روان شناسان، اساسی ترین عامل موفقیت در كنكور آرامش است.
تكنیكهایی برای كاهش اضطراب در جلسه آزمون وجود دارد كه عبارتند از:
▪ شب قبل از آزمون با خدا راز و نیاز نمایید و با توجه و اعتماد به پشتیبانی خداوند، كارتان را به خدا واگذار كنید و با نیت الهی و وضو از خانه خارج شوید.
▪ سعی كنید شب قبل از آزمون راحت بخوابید؛ زیرا بی خوابی و خستگی جسمی موجب تشدید اضطراب می شوند.
▪ به هیچ كس قول قبولی حتمی در آزمون را ندهید؛ زیرا این قولها شما را در تنگنا قرار می دهد و این پرسش آزاردهنده در جلسه آزمون به شما هجوم می آورد كه اگر قبول نشوم چكار كنم؟ و همین عامل، شما را دچار اضطراب كرده و موجب می شود كه نتوانید به خوبی به سؤالات پاسخ دهید.
▪ قبل از حركت برای شركت در آزمون به مدت چند دقیقه تمرین ریلكسیشن یا آرامش عضلانی را انجام دهید. به این ترتیب كه در حالت نشسته یا درازكش سعی نمایید به طور آهسته، عمیق و منظم نفس بكشید. سپس حدود ۵ ثانیه نفس را در سینه نگه دارید و به آرامی هوا را بیرون بدهید و سعی كنید با هر نفسی كه می كشید، خود را آرام تر احساس كنید.
حالا خود را كاملاً رها كنید و به آرامی تمام بدنتان را شل كنید، از ابروهایتان و پلكهایتان تا نوك انگشتان پایتان و به طور آرام و منظم نفس بكشید، با این تمرین خواهید دید كه مقدار زیادی از تنشهایتان كاسته خواهد شد.
دكتر قاسم انصاری رنانی، استاد مدیریت رفتار سازمانی و بهره وری در دانشگاه علامه طباطبایی تهران نیز در این زمینه می گوید: من به بچه ها توصیه می كنم كه روز پیش از امتحان كنكور استراحت كنند، ولی در عین حال من نظر گروهی را كه معتقدند روز قبل از امتحان نباید درس خواند، قبول ندارم.
به نظر من افراد در روز و شب آخر ضمن اینكه استراحت می كنند نباید روال عادی درس خواندنشان را ترك كنند، استراحت در روز آخر از خواندن مهمتر است، ولی باید خواندن را هم كنار نگذارند و نكته های كوتاه و فرمولهایی را كه در طول این مدت یادداشت كرده اند، مرور نمایند؛ چون با این كار مثل این است كه ذهنشان را برای رویارویی با آزمون كنكور آماده می كنند.
وی تأكید می كند: داوطلبان باید حتماً روز قبل از كنكور حوزه امتحانی خود را مشخص كنند؛ زیرا این كار كمك می كند كه انرژی ذهنی و جسمی آنان در روز امتحان صرف جستجو برای یافتن محل آزمون نشود، همچنین تمام لوازم مورد نیاز مانند مداد، پاك كن، تراش و... را روز قبل از آزمون آماده كنند و سعی نمایند حتماً زودتر در محل جلسه حاضر شوند.این استاد دانشگاه اضافه می كند: دیر رسیدن به جلسه آزمون مقدار زیادی از انرژی را كاهش می دهد و ممكن است به دلیل فشار روحی دقایق اولیه امتحان به انسجام فكری نرسند و وقت زیادی از آنان به هدر برود.
وی خاطرنشان می كند: بهتر است شب قبل از آزمون غذای ساده ای را میل نمایند و صبح زود از خواب برخیزند و ابتدا حمام كنند و هنگام صبحانه حتماً آبمیوه بنوشند و از خوردن شیر پرهیز نمایند.
● تكنیكهای تست زدن
شاید اولین لحظات شروع آزمون سخت ترین و اضطراب آورترین لحظات آن باشد، اما با یك مدیریت صحیح می توان بر این اضطراب غلبه كرد.
سعید محبی، كارشناس مسایل آموزشی با اشاره به اینكه بسیاری از افراد در ابتدای جلسه آزمون دچار دلشوره می شوند، می گوید: توصیه من به داوطلبان این است كه لحظات قبل از شروع آزمون را به ذكر خداوند و خواندن دعاهای كوتاه بپردازند و به محض گرفتن دفترچه آزمون به خود تلقین كنند كه خدا با آنان است و به نحو شایسته از عهده این امتحان بر خواهند آمد.
وی درباره شیوه پاسخ دادن به سؤالات اظهار می دارد: داوطلبان باید اولاً هنگام تحویل گرفتن دفترچه آزمون به تمام سؤالات توجه نكنند؛ زیرا این كار، آنان را دچار اضطراب می كند.
دوم اینكه با توجه به زمان آزمون، از یك سو از عجله بیش از حد بپرهیزند و از سوی دیگر وقت زیادی را صرف سؤالی نكنند كه توان پاسخگویی به آن را ندارند، بلكه باید این سؤالات را علامت زده و به سراغ سؤالات بعدی بروند و در پایان در صورت اضافه آوردن زمان روی این سؤالات فكر كنند؛ زیرا در این صورت علاوه بر بالا رفتن اعتماد داوطلب به خاطر پاسخگویی به بیشتر سؤالات، فكرش بهتر كار می كند و می تواند روی سؤالاتی كه پاسخ نداده، تمركز بیشتری داشته باشد و چه بسا به بسیاری از آنها پاسخ دهد.
وی اضافه می كند: داوطلبان بهتر است سؤالات را از دروسی كه در آنها مهارت بیشتری دارند، آغاز كنند و هیچ درسی را كنار نگذارند و همچنین تستهایی را كه بین سه گزینه مشكوك هستند، با علامت منفی مشخص كرده و از آنها رد شوند، اما اگر بین دو گزینه احتمال صحیح بودن را می دهند و می دانند كه یكی از آنها درست است، حتماً یكی را پاسخ بدهند.
این كارشناس مسایل آموزشی تأكید می كند: از آنجا كه معمولاً اولین پاسخی كه به ذهن داوطلبان می رسد، پاسخ صحیح است، من به داوطلبان توصیه می كنم كه سؤالاتی را كه در دفعه اول با اطمینان پاسخ داده اند، دیگر آنها را در دفعه های بعد نخوانند.
داوطلبان گرامی! شما تلاش خود را كرده اید، پس با آرامش خاطر و توكل بر خداوند با رعایت نكاتی كه ذكر شد، در جلسه آزمون شركت كنید و به یاد داشته باشید كه خدا بهترین پشتیبان شماست. ما هم برای موفقیت شما دعا می كنیم.
 
محمد توسلی، روان شناس
روزنامه قدس
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:26 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / بازار در دانشگاه

 

بازار در دانشگاه
بازار در دانشگاهدر قرن نوزدهم بود كه دانشگاه ها، هم به عنوان نهادهایی برای تربیت نیروی متخصص فنی كه از عوامل مهم توسعه صنعتی محسوب می شدند و هم نیروهایی كه از عهده فهم پیچیدگی های دیوانسالاری دولت ـ ملت ها برآیند، اهمیت مضاعفی یافتند. از همین روست شاید كه بنیان اغلب دانشگاه های امروز دنیا در نیمه دوم قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم گذاشته شده است.
دانشگاه های بر جای مانده پیش از این موعد، تعداد زیادی نیستند. نكته قابل توجه در طول همه این سال ها این است كه دانشگاه ها همواره به عنوان مراكزی تلقی می شدند كه اگرچه در توسعه اقتصادی كشورها بسیار مؤثر بودند، اما به آنها به چشم بنگاه هایی اقتصادی نگریسته نمی شد. دانشگاه نهادی بود كه نمی بایست با سازوكارهای سوداگرانه بازار با آنها معامله می شد و درواقع نیز این معامله با دانشگاه نمی شد.
با وجود تأمین بودجه بیشتر دانشگاه ها از سوی حكومت ها، دانشگاه ها هرگز زیر مجموعه رسمی دولت ها محسوب نمی شدند و سازوكارهای نظارتی- مانند سازمان های دیگر- بر آن اعمال نمی شد و دانشگاه ها استقلال نسبی ای در مدیریت خود داشتند. سازوكارهای استخدامی دانشگاه ها كاملا با دولت متفاوت بود و اساتید، كارمندان دولت محسوب نمی شدند؛ به استثنای آلمان كه كارمندان و اساتید دانشگاه ها هم مستخدم رسمی دولت محسوب می شوند. این استقلال، به دانشگاه ها مجال آن می داد كه در فضایی به دور از سیاستگذاری ها و امر و نهی های دولتی در موضوعاتی كه اولویت آن را خود دانشگاهی ها تعیین می كردند، فعالیت كنند و به پژوهش و تحقیق و تدریس فارغ دلانه مشغول باشند.
دانشگاه های سنتی پژوهش محور كه عمدتاً دارای بودجه های سنگین دولتی هستند و از گذشته به دلیل همین استقلال مالی، چندان نیازی به در نظر گرفتن نیازهای بازار و صنعت در فعالیت های پژوهشی خود نداشتند، اكنون زیر فشار فزاینده برای افزایش كارایی و درآمد و كاهش بودجه، تمایل به انجام تحقیقات كاربردی پیدا كرده اند. چنان كه هم اكنون در مطالعات آموزش عالی اصطلاحی به نام پژوهش های نوع دوم برای نامیدن این جریان پژوهشی به كار می رود. پژوهش های نوع دوم را دست كم واجد پنج خصوصیت دانسته اند:
▪نخست: این پژوهش ها كاملا در مقام كاربرد انجام می گیرند و با فرایند تولید دانش محض در گذشته به تمامی متفاوت اند.
▪دوم: این پژوهش ها فرا رشته ای Transdisciplinaryاند، یعنی از طیف وسیعی از دیگاه های نظری و روش شناسی های عملی برای حل مشكلات خود استفاده می كنند .دقت كنید كه منظور ما، میان رشته ای بودن interdisciplinary یا چند رشته ای بودن multidisciplinary نیست (۱).
▪سوم: معرفت نوع دوم در جایگاه های متنوع تری از تولید علم، ایجاد می شود؛ در مقایسه با نوع اول كه عموماً و شاید انحصاراً در دانشگاه ها تولید می شد. افزایش ارتباطات الكترونیكی و دیگر ابزارهای انتقال اطلاعات و دانش، سلسله مراتب های پیشین را از بین برده و به سازمان های علمی بیشتری اجازه دخالت در تولید معرفت را داده است.
▪چهارم: معرفت نوع دوم كاملاً انعكاسی reflexive است. فرایند تحقیقْ دیگر، صرفا تحقیق عینی دیگران نیست، بلكه تبدیل به فرایند رفت و برگشتی
گفت وگویی dialogic و مكالمه ای بین بازیگران تحقیق و متعلق تحقیق شده است.
▪پنجم: در نوع دوم، صورت های نوینی از كنترل كیفیت به وجود آمده است. زیرا اولاً و از سویی، بزرگان علوم مانند سابق قابل تشخیص نیستند زیرا مانند گذشته رشته های كاملاً منفك شده و سلسله مراتب و نظم و قاعده همه گیری وجود ندارد. و از دیگر سو، اشكال تحویل گرایانه كنترل كیفیت با ویژگی های جدید علمی سازگار نیستند و... .از مهم ترین تأثیرات این نوع معرفت، تولیدِ به لحاظ اجتماعی توزیع شده معرفت است. مهمتر از آن و بلكه اساسی ترین تغییر پارادایم در آموزش عالی، بازار زدگی یا بازاری شدن (تجاری شدن) آموزش عالی است(۲).
با حاكم شدن قواعد بازار بر آموزش عالی، بسیاری از ارزش های پیشین علمی كه حاكمیت آنها بر عرصه علم، پیشتر حاصل استقلال نهاد آموزش از بازار بود، دستخوش دگرگونی های عمیقی خواهد شد. یكی از تاثیرات عاجل این تغییر، كاهش توجه به علوم انسانی در موسسات آموزش عالی خصوصی است كه نتیجه دیربازده بودن سرمایه گذاری ها در این علوم است. ضمن اینكه طالبانِ آموزش عالی خصوصی به آموزش عالی به چشم نوعی سرمایه گذاری می نگرند تا فعالیتی ارزشی؛ مسئله كاهش توجه به علوم انسانی درصورت حاكم شدن استعاره بازار در آموزش عالی، امروز یكی از دغدغه های اساسی سیاستگذاران آموزشی كشورهای توسعه یافته است(۳).
 
محمودسیفی پی نوشت ها ۱ - برای اطلاعات بیشتر در این باره نگاه كنید به: The University in The Global Age, Roger King, Palgrave,۲۰۰۴, pp۹۶-۹۹. ۲ - Marketization of higher education ۳ -در این باره می توانید به مقالات نشست ملی علوم اجتماعی و انسانی استرالیا ۲۰۰۱ و گزارش گروه كاری درباره آینده علوم انسانی كه توسط شورای پژوهش علوم انسانی و اجتماعی كانادا منتشر شده و نیز كتاب دانشگاه در عصر جهانی شدن از انتشارات پالگریو مراجعه كنید.
روزنامه همشهری
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:28 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / بررسی تأثیر ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی بر گزینه های تحصیلی ـ شغلی

 

بررسی تأثیر ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی بر گزینه های تحصیلی ـ شغلی
بررسی تأثیر ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی بر گزینه های تحصیلی ـ شغلی● چكیده
این پژوهش تأثیر ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی شاخه بهداشتی ـ درمانی را بر گزینه های تحصیلی ـ شغلی دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی رشته علوم تجربی منطقه ۲ تهران مورد بررسی قرار داده است. هدف از انجام این تحقیق، پاسخ به سؤالات ذیل بوده است:
۱) آیا ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی در دوره پیش دانشگاهی ضروری است؟
۲) آیا ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی منجر به افزایش شناخت كمّی و كیفی رشته های علوم تجربی مقاطع بالاتر می شود؟
۳) آیا ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی منجر به تثبیت یا تغییر گزینه های انتخابی دانش آموزان پیش دانشگاهی می شود؟
یافته های تحقیق نشان می دهد كه دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی در رابطه با مشاغل موجود در رشته علوم تجربی، بخصوص شاخه بهداشتی ـ درمانی دچار كمبود منابع اطلاعاتی هستند. همچنین از فرصت های شغلی كه با مدرك دیپلم قادر به كسب آن هستند ناآگاهند. علاوه بر این، تسلط زیاد خانواده ها بر دانش آموزان مانع تصمیم گیری آزادانه آنها در امر انتخاب رشته دانشگاهی است. هیچ یك از دانش آموزان حاضر در این تحقیق از تجربه كاری برخوردار نبودند.
به طور كلی، نتایج حاكی از آن است كه ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی منجر به افزایش شناخت كمّی و كیفی رشته های علوم تجربی، افزایش گزینه های تحصیلی ـ شغلی، تثبیت اولویت انتخابی اول و تغییر سایر گزینه های تحصیلی ـ شغلی شده است.
● مقدّمه
در عصر حاضر، تعلیم و تربیت كلید ورود به بسیاری از مشاغل است و راهنمایی تحصیلی می تواند نقش مؤثری در برنامه ریزی زندگی شغلی داشته باشد; زیرا دانش آموزان با انتخاب رشته تحصیلی به گزینه های شغل آتی خویش می نگرند.
با آنكه هزاران شغل در بازار كار وجود دارد، ولی دانش آموزان مدارس تنها با تعداد معدودی از آنها، آن هم به طور صوری، آشنا هستند. به نظر می رسد منابع اطلاعاتی و اطلاع رسانی، در امر راهنمایی تحصیلی شغلی دانش آموزان ضعیف است. این امر می تواند منجر به سردرگمی و ناتوانی در تصمیم گیری حرفه ای و در نهایت، نارضایتی شغلی شود. امروزه دنیای كار پیچیده و متغیّر است و دانش آموزان برای اخذ تصمیمات هوشیارانه و آمادگی برای انتخاب شغل نیازمند یاری هستند. چنین كاری از طریق راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی میسّر است. از این رو، مسئله مورد توجه این تحقیق بررسی تأثیر ارائه خدمات راهنمایی تحصیلی ـ شغلی بر گزینه های تحصیلی ـ شغلی دانش آموزان دختر دوره پیش دانشگاهی رشته علوم تجربی است.
● فرضیه های تحقیق
۱) به علت فقدان خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی در دوره پیش دانشگاهی، اطلاعات تحصیلی ـ شغلی به دانش آموزان ارائه نمی شود.
۲) ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی در دوره پیش دانشگاهی موجب شناخت كمّی و كیفی بیشتر رشته های تحصیلی علوم تجربی مقاطع بالاتر خواهد شد.
۳) ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی در دوره پیش دانشگاهی موجب تمایل دانش آموزان به افزایش گزینه های تحصیلی ـ شغلی آنان خواهد گردید.
۴) ارائه خدمات تحصیلی ـ شغلی مكفی به دانش آموزان پیش دانشگاهی موجب تثبیت اولویت های تحصیلی ـ شغلی آنان می گردد.
۵) ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی در دوره پیش دانشگاهی رشته تجربی، موجب تغییر گزینه های تحصیلی ـ شغلی انتخابی آن ها خواهد شد.
پیشینه تحقیق
پژوهش بر روی یك هزار نفر دانش آموز دبیرستانی دختر و پسر رشته های علوم تجربی و ریاضی ـ فیزیك حاكی از آن است كه ۳/۷۸ درصد دانش آموزان علاقه مند به شركت در گروه های راهنمایی و مشاوره تحصیلی شغلی بوده اند. همچنین در برآورد دیگری از دانش آموزان، مشخص شد كه قریب ۴۹/۴۵ درصد محصّلان به رشته تحصیلی ـ شغلی دوم برای خود نیندیشده اند. این امر حاكی از عدم انعطاف پذیری در برنامه ریزی تحصیلی ـ شغلی و اشاره به وظیفه اصلی نظام آموزشی است كه باید نوجوانان را در درك وجودی خویش و واقعیت های موجود یاری نماید.۱
پریدیهر ـ راث و نت (Prediyer, Roth and Neth) نیز در پژوهشی پیرامون پیشرفت شغلی ۲۸۰۰۰ دانش آموز (۱۹۷۳) پی بردند كه قریب ۴/۳ درصد دانش آموزان دبیرستان در زمینه برنامه ریزی شغلی احتیاج به كمك دارند. آگاهی اندك دانش آموزان در مورد گزینه های شغلی و فرایند برنامه ریزی شغلی، نشان می دهد كه وقت و توان زیادی به صورت تردید و سردرگمی به هدر می رود و این امر به صورت از دست دادن مشاغل، كاهش تولید و بیگانگی فرد، تأثیر مستقیمی بر اجتماع باقی می گذارد.۲
یكی از اصول پذیرفته شده روان شناسی پرورشی این است كه بهترین زمان یادگیری هر چیز درست پیش از آغاز استفاده و پرداختن بدان است; زیرا در آن موقع، علایق فرد در بالاترین حد خود است و خطر كهنه و منسوخ شدن دانش او در حداقل امكان قرار دارد. از این رو، زمان مناسب برای كمك و راهنمایی شغلی به منظور اخذ تصمیم مناسب، پیش از موقعی است كه تعداد زیادی از دانش آموزان به انواع اطلاعات نیاز دارند و خواهان آن هستند. در نظام جدید متوسطه، جایگاه خدمات راهنمایی و مشاوره مشخص شده است و در كنار آن، كتابی به نام آشنایی با برنامه ریزی تحصیلی ـ شغلی با ارزش ۲ واحد درسی برای سال اول نظری در نظر گرفته شده است. بخش عمده ای از درس با هدف آشنایی دانش آموز با سه محور اصلی «خودشناسی»، «حرفه شناسی» و «توانایی تصمیم گیری و برنامه ریزی برای آینده» مطرح شده است. ارائه درس با روش های معمول، كه عمدتاً متّكی بر حافظه است، اهداف موردنظر را تأمین نمی كند، بلكه چنان كه در طرح درس آمده است، الگوی راهنمایی و مشاوره گروهی را دارد:
۱) ارائه اطلاعات كافی در مورد رشته های تحصیلی، شرایط و نحوه ادامه تحصیلی آنها;
۲) اختصاص یك ساعت مشخص كلاسی برای ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی;
۳) كمك در زمینه شناخت هر چه بیشتر توانایی ها، علایق و استعدادها و امكانات شخصی ـ محیطی;
۴) ایجاد رغبت و علاقه تحصیلی ـ شغلی، ارائه آگاهی از رشته های تحصیلی با شغل ناشناخته برای محصّلان;
۵) ارائه كتب اطلاعات شغلی در زمینه مزایا و محدودیت های مشاغل، شرایط ورود، میزان درآمد و ترفیع، مشكلات و نیازمندی های كاری، چشم انداز بازار كار، و نیاز جامعه به این مشاغل در آینده.
تحقیقی با عنوان «بررسی تأثیر برنامه راهنمایی و مشاوره در انتخاب رشته های تحصیلی، به ویژه رشته های فنی، بر روی ۱۲۰ نفر از دانش آموزان پسر سال سوم راهنمایی تهران» انجام شد و نتایج تحقیق نشان داد كه بدون وجود برنامه راهنمایی و مشاوره در مدارس راهنمایی، نمی توان اطلاعات تحصیلی به دانش آموزان داد و برنامه راهنمایی و مشاوره در میزان تمایل آزمودنی ها به انتخاب رشته های فنی مؤثر بوده است.۳
بری فیلد (Brayfield) در تحقیق خود (۱۹۴۸)، نتیجه گرفته است افرادی كه پیش از انتخاب شغل، درباره مشاغل متعدد اطلاعات وسیعی داشتند، در مقایسه با كسانی كه فاقد چنین اطلاعاتی بودند مشاغل مناسب تری انتخاب نموده اند. همین تحقیق نشان می دهد افرادی كه از طریق شركت در گروه، موفق به شناسایی مشاغل و انتخاب شغل خود شده اند، در مقایسه با كسانی كه بدون داشتن اطلاعات كافی، شغلی را برگزیده اند در حل مشكلات خود موفق ترند و نیز رضایت بیشتری از شغل انتخابی خود دارند. همچنین این افراد خودشناسی بهتر و دقیق تری نسبت به كسانی دارند كه در چنین گروهی شركت نداشته اند.۴
استفن سون (Stefenson) در تحقیق خود (۱۹۶۲) دریافت:
۱) تعداد زیادی از افراد گروهی كه در سن انتخاب حرفه خود قرار دارند هیچ گونه انتخابی در این زمینه به عمل نیاورده اند.
۲) در میان آنهایی كه حرفه ای را انتخاب می نمایند، غالباً این گرایش وجود دارد كه از میان چند حرفه محدود، یكی را برگزینند.
۳) انتخاب های حرفه ای معمولا در میان حرفه های تخصصی صورت می گیرد.
۴۰ توزیع یا پراكندگی انتخاب های حرفه ای با فرصت های حرفه ای محلی یا حرفه پدر خیلی كم تطابق دارد.
۵) پسران در طرح ریزی حرفه ای واقع بینانه تر از دختران اقدام می كنند.
مطالعه كسی (Cassie) در مورد راه های كسب اطلاعات دانش آموزان (۱۹۸۱) حاكی است: دانش آموزان دختر دبیرستانی راه های كسب اطلاعات را این گونه بیان داشته اند:
۱) از طریق گفتوگو و مذاكره در مورد انتخاب شغل;
۲) از طریق خواندان جزوات و كتاب ها;
۳) از طریق گفتوگو با والدین;
۴) از طریق گفتوگو با مشاور;
۵) از طریق مركز راهنمایی و اطلاع رسانی;
۶) از طریق برنامه رایانه ای.
بیشتر دختران اظهار نمودند در مورد انتخاب شغل، پیش از تصمیم گیری مشورت می كنند (قریب ۵۷ درصد با والدین، ۵۵ درصد با مشاوران). همچنین او دریافت: دختران نسبت به پسران از شغل آینده خود كمتر انتظار حقوق دارند.
● طرح پژوهش
جامعه آماری: تمامی دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی علوم تجربی منطقه ۲ آموزش و پرورش شهر تهران.
● نمونه تحقیق
از بین ۵ مركز پیش دانشگاهی دخترانه دولتی منطقه ۲ آموزش و پرورش شهر تهران به طور تصادفی ۲ مركز پیش دانشگاهی دخترانه انتخاب شد. از هر مركز، یك كلاس با ۲۴ دانش آموز دختر انتخاب گردید: یكی برای آموزش و شركت در جلسات راهنمایی و مشاوره تحصیلی ـ شغلی و دیگری به عنوان گروه گواه. حجم نمونه جمعاً ۴۸ نفر است و تحقیق از نوع تجربی با گروه كنترل. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۵/۱ ساعته تحت آموزش و مشاوره گروهی برای آشنایی با ۵۵ شغل شاخه بهداشتی درمانی قرار گرفت.
● ابزار اندازه گیری
ابزار این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است كه برای سنجش میزان اطلاعات تحصیلی ـ شغلی دانش آموزان از رشته های تحصیلی شاخه بهداشتی ـ درمانی تهیه شده است. این پرسشنامه دارای ۳۷ سؤال (۱۵ سؤال باز و ۲۲ سؤال بسته پاسخ) است كه با كمك استادان رشته، برای تعیین میزان روایی، چندین بار مورد تجدیدنظر قرار گرفته است. برای تعیین صحّت روایی آن، یك بار به صورت آزمایشی روی ۲۰ دانش آموز دوره پیش دانشگاهی رشته علوم تجربی اجرا شد تا ابهامات آن برطرف شود و در هر بار اجرا، آزماینده حضور داشت و به سؤالات مطرح شده پاسخ گفت.
پایایی پرسشنامه با استفاده از Test - retest پس از دو هفته با گروه كنترل ۷۳ درصد محاسبه شد.● متغیّرهای تحقیق
▪ متغیر مستقل: برنامه ارائه خدمات تحصیلی ـ شغلی به صورت آموزش مشاغل و مشاوره گروهی برای آشنایی با ۵۵ شغل بهداشتی ـ درمانی.
▪ متغیّر وابسته: بالا رفتن شناخت كمّی و كیفی، تثبیت، تغییر یا افزایش گزینه های تحصیلی ـ شغلی دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی علوم تجربی از رشته های تحصیلی بهداشتی ـ درمانی.
با مقایسه نتایج پیش آزمون ـ پس آزمون گروه آزمایش، می توان نتیجه گرفت كه در پیش آزمون ۱۲ نفر از ۲۴ نفر توانسته بودند ۱۰ شغل دولتی جامعه و شغل مورد علاقه خود را نام ببرند، ولی در پس آزمون ۲۳ نفر از ۲۴ نفر توانستند ۳۶ شغل مورد علاقه خود را نام ببرند كه این تفاوت نشان دهنده علاقه دانش آموزان به افزایش گزینه های تحصیلی ـ شغلی است و در عین حال، نشان دهنده تأثیر اطلاعات بر كمّ و كیف شناخت رشته ها نیز هست.
● جمع بندی و نتیجه گیری
بسیاری از تحقیقات پیشین حاكی از این است كه یكی از عوامل مؤثر در انتخاب شغل و رشته تحصیلی وجهه اجتماعی است. تحقیق حاضر به طور مستقیم، این مورد را تأیید نكرده، بلكه در آن علایق و توانایی های فردی و توجه مشاور در اولویت قرار گرفته است. به عبارت دیگر، دانش آموزان تا زمانی كه مجهّز به اطلاعات نباشند به پی روی از والدین و دیگران می پردازند، ولی زمانی كه خود را به سلاح آگاهی مجهّز نمودند قدرت ابراز وجود پیدا می كنند و با اعتماد به نفس، از خود دفاع می نمایند. این یافته با یافته های «دفتر مشاوره و تحقیق» در سال ۱۳۷۳ كه برای برنامه ریزی و هدایت تحصیلی ۷۲۰ دانش آموز انجام شده، همخوان است.
در بین عوامل پیشنهادی مؤثر در انتخاب شغل آینده، عامل «وجهه اجتماعی»، «درآمد» و «توصیه دبیران» از جمله عواملی بود كه در پس آزمون توسط هیچ دانش آموزی انتخاب نگردید. می توان از این یافته نتیجه گرفت كه دبیران در مدارس، كمترین نقش را در ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی، حتی رشته تحصیلی خود دارند و اگر هم نقشی داشته باشند تأثیرش منفی است; زیرا طی جلسات مشاوره گروهی با دانش آموزانِ گروه آزمایش، بیشتر آنها نقطه نظرات دبیران را درباره ادامه تحصیل و سرانجام كسب شغل نفی می كردند و اظهار می نمودند كه با شنیدن نظر دبیران، انگیزه ای برای ادامه تحصیل باقی نمی ماند; زیرا فقط از شكست های تحصیلی و بیكاری تحصیل كرده های دانشگاهی سخن می گویند و اینكه عاقبت تحصیل كرده ها موفق به كسب مشاغل كاذب می شوند.
پیش از ارائه اطلاعات، توصیه والدین به عنوان عامل مؤثر در انتخاب شغل به طور قابل ملاحظه ای مورد توجه دانش آموزان (هر دو گروه) بود، ولی پس از جلسات آموزش، دقیقاً توجیه مشاور جایگزین توصیه والدین شد. از اینجا می توان به نقش مشاور پی برد. اگر مشاور صادقانه و با اطلاعات درست و قابل اعتماد با دانش آموزان برخورد كند دانش آموزان او را تا سر حد والدین می پذیرند. دانش آموزان شركت كننده در گروه آزمایش پس از پایان ۱۲ جلسه تقاضای كلاسی توجیهی برای اولیای خود نمودند.
نكته دیگری كه در این تحقیق به چشم می خورد میزان همبستگی بین معدل و ایده آل های شغلی دانش آموزان است. به نظر می رسد دانش آموزانی كه طی دوران تحصیلی، از معدل بالایی برخوردارند از ایده آل های شغلی به مراتب بالاتری برخوردارند. اما تحقیق حاضر چنین فرضی را اثبات نكرد و همبستگی مثبت و معناداری بین معدل و ایده آل های شغلی دانش آموزان مشاهده نشد. طی مشاوره گروهی، مشخص شد كه دانش آموزان دختر از تحصیل در رشته های تحصیلی بلندمدت گریزانند.
آنها معتقدند: اولا، تحصیلات طولانی مدت مانع امر ازدواج است. ثانیاً، نیاز به درآمد مادی ندارند تا به خاطر آن بخواهند به تحصیلات طولانی مدت بپردازند. ثالثاً، از این نكته بیم دارند كه نظام دانشگاهی نیز تابع نظام جدید آموزشی بشود; زیرا تحصیل در نظام جدید را امری طاقت فرسا تلقّی می كردند. پیش از ارائه متغیّر مستقل بیشتر دانش آموزان خود را برای شركت در كنكور دانشگاه آزاد اسلامی آماده می كردند; زیرا تصور ضعیفی از خود داشتند و اعتقادی به پذیرفته شدن خود در دانشگاه های دولتی نداشتند. با ارائه الگوهایی كه با امكانات اندك، ولی با پشتكار و تلاش به موفقیت های چشمگیری دست یافتند، محقق توانست تا حدی به تغییر نگرش آنان موفق شود. از اینجا می توان به تأثیر عوامل جانبی (از قبیل عوام مردم، همكلاسان، اولیا و اقوام) در تشكیل ایده های قالبی در دانش آموزان پی برد و مشاهده كرد كه چگونه دانش آموز تحصیل را نه به خاطر ارزشی كه در خود آن نهفته است، بلكه به خاطر مدرك می پسندد و حتی آن را مانعی برای سایر ارزش ها تلقّی می كند. این نشانه عدم برنامه ریزی صحیح برای رشد همه جنبه های زندگی است.
درباره میزان همبستگی بین معدل و مشاغل احتمالی واقعی از طرف دانش آموزان، مشاهده شد: پیش از آموزش و مشاوره گروهی، دانش آموزان بر اساس معدل به امكانات شغلی آینده خود می نگرند; یعنی كسی كه از معدل بالایی برخوردار است، امكان پذیرفته شدن در رشته های تحصیلی بالاتر را پیش بینی می كند و همبستگی مثبت و معناداری بین این دو متغیّر وجود دارد. اما پس از اجرای متغیّر مستقل، آزمودنی ها متوجه شدند كه عوامل بسیاری غیر از معدل در پذیرش یا عدم پذیرش افراد در كنكور دخالت دارند: سرعت، دقت، تمركز، نحوه مطالعه و برنامه ریزی صحیح. علاوه بر آن، معدل دوران تحصیلی نتیجه امتحانات تشریحی است، در حالی كه آزمون های كنكور به صورت تستی چهار جوابی برگزار می شود. بنابراین، معدل نمی تواند پیش بینی كننده معتبری برای پذیرفته شدن در دانشگاه باشد.
در این تحقیق، مانند تحقیق زندی پور (۱۳۷۴) مشاهده شد كه دانش آموزان در درجه اول، اولیا را به عنوان منبع كسب اطلاعات تحصیلی ـ شغلی می شناسند; چنان كه در گروه كنترل، هر دو بار این گزینه تكرار شد، ولی در گروه آزمایش در پس آزمون، مشاور جایگزین اولیا گردید ]والدین ۲/۵۴ درصد، مشاور ۳/۸ درصد (پیش آزمون) ـ والدین ۷/۶ درصد، مشاور ۷/۶۶ درصد (پس آزمون)[
بنابراین، می توان نتیجه گرفت كه با مجهّز نمودن مشاوران به سلاح علم و آگاهی، می توان دانش آموزان را از سردرگمی و پراكندگی نقش نجات داد. این یافته منطبق بر نتیجه ای است كه حمیده نظری (۱۳۷۱) در پس آزمون تحقیق خود به دست آورد.
در این تحقیق این نكته نیز به چشم می خورد كه هیچ یك از دانش آموزان بر اساس تجربه شخصی و آزمایش و خطا به انتخاب شغل نپرداخت، بلكه بر اساس ایده افرادی كه از نظر آنها مهم است به انتخاب پرداخت. این بر خلاف عقیده نظریه پردازانی است كه معتقدند در سنین دبیرستان دانش آموز به انتخاب موقت و آزمایشی می پردازد.
اگرچه یكی از ویژگی های رشد در هر انسان، بخصوص نوجوان، همانندسازی با افراد مورد علاقه و مهم، به ویژه اولیا و مربیان است، اما این تحقیق در ارتباط با انتخاب مشاغل، این موضوع را نشان نداد. با وجود آنكه در بین گروه آزمایش، اكثریت مادران خانه دار بودند (۱۴ نفر از ۲۴ نفر) ولی دانش آموزان در انتخاب مشاغل مورد علاقه دولتی و غیردولتی به همانندسازی با آنها نپرداختند و همبستگی معناداری بین شغل والدین و انتخاب های آنها مشاهد نشد. به نظر می رسد آزمودنی ها بنا به اقتضای رشد نیاز به استقلال دارند و چنانچه خود نیز اظهار نمودند، به رهایی از امر و نهی والدین تمایل دارند و دوست دارند فقط با آنها مشورت شود.
علاوه بر شغل والدین، تحصیلات والدین نیز در انتخاب های آزمودنی ها (گروه آزمایش) تأثیری نداشته است. می توان نتیجه گرفت كه دانش آموزان به عواملی غیر از خواسته های والدین در انتخاب شغل توجه دارند. همان گونه كه گفته شد، توانایی ها و علایق برای آنها بسی مهم تر از نظر اولیاست. آنها برای دوست داشتن و دوست نداشتن اهمیت زیادی قایلند، هرچند مقبول اولیای آنها نباشد. بنابراین، همبستگی معناداری بین این دو متغیّر مشاهده نشد و این فرض كه دانش آموزان بر اساس مشاغل و سطح تحصیلی اولیا، به انتخاب رشته تحصیلی یا شغل آینده می پردازند، رد شد; یعنی دانش آموزان با توجه به واقعیت های وجود خود و عوامل محیطی، به انتخاب می پردازند.
با اینكه آزمودنی های این تحقیق دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی بودند و تقریباً اكثر آنها عنوان نمودند كه طی دوران تحصیلی، به نحوی از خدمات تحصیلی ـ شغلی بهره مند شده اند، ولی در رابطه با ارائه اطلاعات به صورت خانواده شغلی تجربه ای نداشتند و ارائه چنین خدماتی را ضروری می دانستند و در عین حال، خواستار اطلاعات تحصیلی ـ شغلی در رشته های علوم پایه و هنر بودند; زیرا هر دانش آموز فارغ التحصیل شاخه نظری حق شركت در كنكور هنر را نیز دارد و با توجه به اینكه رشته های هنر به مشاغلی ختم می شود كه به صورت خود اشتغالی، می توان به آنها پرداخت، در بین دانش آموزان شاخه نظری متقاضی زیادی دارد.
همچنین اطلاعات رشته های علوم پایه را به خاطر شركت در كنكور دانشگاه آزاد اسلامی تقاضا می كردند; زیرا اعتقاد داشتند پذیرفته شدن در رشته های علوم پایه آسان تر از سایر رشته هاست، ظرفیت پذیرش در آنها نیز بیش از سایر رشته هاست.
یكی از ویژگی های دوره نوجوانی ناپیدایی نقش است. در آزمودنی های این تحقیق هم پیش از اجرای متغیّر مستقل، ناپیدایی هویّت محرز بود. بیشتر آنها از اختلاف عقیده بین خود و اولیایشان و اینكه اولیای آنها اجازه پر كردن فرم های انتخاب رشته را به آنها نمی دهند و به جای آنها تصمیم می گیرند، شاكی بودند. اغلب دچار خودپنداره ضعیفی بودند; اعتقاد داشتند كه توان ادامه تحصیل در رشته های پزشكی یا دندان پزشكی را ندارند، ولی اولیای آنان به دلیل ارضای آرزوهای ناكام مانده خود، آنها را به انتخاب چنین رشته هایی وا می دارند و در نهایت، شكست را نصیب آنها می كنند. در نتیجه، مجبورند چند سالی را پشت سد كنكور منتظر بمانند و این امر به از دست دادن سایر انگیزه ها می انجامد. به همین دلیل، پیشنهاد برگزاری كلاسی، حتی به صورت فشرده، برای اولیای خود داشتند كه یك جلسه توجیهی به صورت بیان رئوس مطالب برای اولیا برگزار گردید و خود اولیا هم تقاضای ادامه جلسات را داشتند.
از یافته های دیگر تحقیق، چنین برمی آید كه دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی از قدرت تصمیم گیری درباره آینده تحصیلی ـ شغلی خود برخوردارند; چنان كه در تعدادی از سؤال های پرسشنامه هر جا صحبت از شغل مورد علاقه آینده به میان آمد، دانش آموزان همان شغل مورد علاقه ای را كه ابتدا ذكر نموده بودند، تكرار می كردند. تنها فرقی كه با مرحله پیش از اجرای متغیّر مستقل مشاهده شد این بود كه دایره ترجیحات و انتخاب های خود را وسعت دادند و این نشانه رشد انعطاف پذیری آنهاست; یعنی از مطلق نگری و تحجّر رها شدند و از انعطاف بیشتری در انتخاب گزینه ها برخوردار گردیدند. برای مثال، دریافتند كه اگر در رشته «داروسازی» پذیرفته نشوند احتمال اینكه در رشته «بهداشت و مبارزه با بیماری ها» پذیرفته شوند، زیاد است، یا اگر در رشته «دندان پزشكی» پذیرفته نشوند، می توانند امیدوار باشند كه در رشته «تكنسین پروتزهای دهان و دندان» پذیرفته شوند. این مورد با تحقیق حمیده نظری (۱۳۷۱)، كه درباره میزان پایداری دانش آموزان پس از دریافت اطلاعات تحصیلی ـ شغلی از سوی مشاور انجام شده بود، مطابقت دارد.
با وجود آنكه آزمودنی های تحقیق اظهار نمودند در طول دوران تحصیل از خدمات مشاوره راهنمایی برخوردار بودند، دلایل كمبود اطلاعات تحصیلی ـ شغلی خود را مبنی بر غیرفعّال بودن مشاور و عدم دست رسی به منابع اطلاعاتی ذكر نمودند. چنین به نظر می رسد كه مشاوران تا حدی در حل مسائل خانوادگی، تحصیلی و عاطفی دانش آموزان موفق هستند و می توانند خدمات مثبتی ارائه دهند، ولی در زمینه شناخت رشته های تحصیلی دانشگاهی مقاطع بالاتر، مشاغل مربوط به رشته های تحصیلی، محل های كاریابی، پی گیری وضع فارغ التحصیلان قبلی، پیش بینی بازار كار، مصوّبات سازمان امور اداری و استخدامی، ادارات كار، و مراكز آموزش سازمان فنّی ـ حرفه ای قادر به تشخیص نیستند، حتی در زمینه دعوت از سخنرانی و تدارك برنامه بازدید نیز كوتاهی می نمایند.
تحقیق كیامنش و جویباربخشی (۱۳۷۳ـ۱۳۷۴) به نتایج همگونی اشاره دارد. بنابراین، با فعّال نمودن مشاوره شغلی در مدارس و معرفی منابع اطلاعاتی و علاقه به كسب اطلاعات شغلی، می توان مشكلات ناشی از كمبود اطلاعات را رفع نمود. دیگر پیشنهادهای این پژوهش را می توان به شرح ذیل خلاصه نمود:
● پیشنهادها
۱. ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی در زمینه رشته های تحصیلی عوم پایه و هنر به دانش آموزان پ)ش دانشگاهی;
۲) تشویق دانش آموزان به جستوجو و پی گیری اطلاعات تحصیلی ـ شغلی به طور اصولی و ارزیابی از كار آنها;
۳) آشنا ساختن و فعّال نمودن مشاوران مدارس با مراكز آموزشی وزارت كار و امور اجتماعی، سازمان فنی و حرفه ای و دیگر نهادهای مرتبط در امر هدایت تحصیلی و شغلی;
۴) عدم تصمیم گیری پیش داوری مشاوران درباره آینده تحصیلی ـ شغلی دانش آموزان بر اساس معدل و تحصیلات خانواده آنان;
۵۰ آشنا ساختن دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی با فرصت های استخدامی كه با مدرك دیپلم، امكان كسب آن وجود دارد; مثل فرصت های استخدامی بانك ها و وزارت امور اقتصادی و دارایی;
۶) آشنا ساختن مدیران، معاونان و معلمان با اصول و فنون راهنمایی تحصیلی ـ شغلی;
۷. بهره برداری از امكانات رایانه ای برای ارائه اطلاعات تحصیلی ـ شغلی;
۸) فراهم نمودن فرصت تجربه كاری برای دانش آموزان شاخه نظری;
۹) تهیه فهرستی از مشاغل استانی از طریق نهادهای ذی ربط;
۱۰) استفاده از امكانات وزارت كار و سازمان فنی ـ حرفه ای در معرفی دوره های كوتاه و بلندمدت فنی ـ حرفه ای;
۱۱) دخالت دادن اولیا در جریان برنامه راهنمایی تحصیلی ـ شغلی از طریق كلاس های آموزش خانواده با استفاده از خود اولیا;
۱۲) انجام چنین تحقیقی در بین آزمودنی های پسر.
 
دكتر طیبه زندی پور ـ دكتر مهرانگیز شعاع كاظمی سایر منابع ـ واتسون شرتزر، اصول راهنمایی، ترجمه علی شریعتمداری، اصفهان، مشغل، ۱۳۵۲; ـ مجله علوم انسانی، تهران، دانشگاه الزهراء، ش ۱۳ و ۱۴ (۱۳۷۳); ـ بروس نیشر تزر، بررسی و برنامه ریزی زندگی تحصیلی ـ شغلی، ترجمه طیبه زندی پور، فردوس، ۱۳۶۶; - brammer Shostrom, The Raputic Counselling and Psychotheraphy, six ed, ۱۹۹۳; - Pitter Gita and others, Licensure Examination Results as outcomeindicators. issues and challenges, ۱۹۹۷. - Zunkerg Vernon, Career Counselling Apllied Concept of Le Planning. (Brok / cole co. Athe ed. U.S.A), ۱۹۸۱. پی نوشت ها ۱ـ ر.ك: طیبه زندی پور، بررسی زندگی تحصیلی ـ شغلی، كرج، نادی، ۱۳۶۹. ۲ـ جورج و كریستیانی، روان شناسی مشاوره; نظریه ها و اهداف، ترجمه رضا فلّاحی و محسن حاجیلو، تهران، رشد، ۱۳۷۴. ۳ـ مجید فرشاد، بررسی تأثیر برنامه راهنمایی و مشاوره در انتخاب رشته های تحصیلی به ویژه رشته های فنی، پایان نامه كارشناسی ارشد، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۷۱. ۴ـ عبداللّه شفیع آبادی، راهنمایی و مشاوره شغلی و حرفه ای و نظریه های انتخاب شغل، تهران، رشد، ۱۳۷۴.
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:29 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / برنامه منظم هر دانش‌آموزی را به دانشگاه می‌رساند

 

برنامه منظم هر دانش‌آموزی را به دانشگاه می‌رساند
کانون فرهنگی آموزش از سال ۱۳۷۲ شروع به فعالیت کرد.این مؤسسه با ارائه برنامه‌ریزی آموزشی به دو شکل برنامه‌ریزی شخصی و برنامه‌ریزی کلی برای داوطلبان و دانش‌آموزان پایه‌های درسی مختلف توانسته به‌عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین مؤسسات آموزشی کشور و همچنین یکی از پیشتازان برخی از زمینه‌ها در دنیا شناخته شود. برنامه‌ریزی مشخص کانون فرهنگی آموزش از طریق دفتر برنامه‌ریزی به روش قلم‌چی صورت می‌گیرد. برای آشنائی بیشتر با این مؤسسه با کاظم قلم‌چی مدیر این مؤسسه به گفت‌وگو نشستیم در ادامه متن این گفت‌وگو را می‌خوانیم:
ـ چه انگیزە‌ای باعث شد تا شما کانون را افتتاح کنید.
من در یک خانواده فرهنگی متولد شدم و پرورش یافتم از طرفی تجربه شخصی تدریس هم داشتم به همین دلیل سال ۱۳۷۲ این مجموعه را تأسیس کردم.
ـ شرایط ثبت‌نام در مؤسسه شما به چه صورت است؟
برای ثبت‌نام هیچ‌گونه شرط معدلی نداریم از نظر ما دانش‌آموزانی هم که معدل درسی پائینی دارند دارای بهره هوشی کافی هستند. ما هم بین دو دسته دانش‌آموز ممتاز و دانش‌آموز با معدل پائین هیچ‌گونه فرقی در تدریس نمی‌گذاریم. در صورتی‌که دانش‌آموزان طبق یک برنامه منظم حرکت کنند می‌توانند به تدریج پیشرفت کنند.
ـ آیا آمار مشخصی از دانش‌آموزان موفق خود در دست دارید؟
در چند سال گذشته نیمی از رتبه‌های یک رقمی کشور و مناطق در کنکور سراسری از میان کسانی بوده‌اند که از برنامه‌های کانون استفاده می‌کردند. برای مثال در سال ۱۳۸۴، ۶ نفر اول از ۱۰ نفر اول رشته ریاضی، ۶ نفر از ۱۰ نفر اول رشته تجربی، ۴ نفر از ۱۰ نفر اول رشته انسانی، ۵ نفر از ۱۰ نفر رشته هنر، ۴ نفر از ۱۰ نفر اول رشته زبان. همچنین بیش از ۸۰ نفر از رتبه‌های یک‌رقمی مناطق و سهمیه‌ها هم از داوطلبان کانون فرهنگی آموزش بوده‌اند.
ـ آیا شما تنها دوره‌های آمادگی کنکور را برگزار می‌کنید؟
مشکل ما همین است. افراد وقتی به اسم کانون فرهنگی آموزش و قلم‌چی برمی‌خورند به فکر کنکور و آزمون ورودی دانشگاه می‌افتند در صورتی‌که کار اصلی ما برگزاری دوره‌های پائین‌تر مثل دبیرستان و راهنمائی و دوره‌های بالاتر از کنکور دانشگاهی است امسال ۴۵۷ نفر از قبول‌شدگان مدارس تیزهوشان که از سال پنجم دبستان وارد مدارس تیزهوشان شدند و ۵۵۲ نفر از شاگردان دوره راهنمائی تیزهوش از برنامه‌ریزی‌ها و آزمون‌های کانون فرهنگی آموزش استفاده کرده‌اند.
ـ آیا ارائه آموزش‌های شما به‌صورت غیرحضوری و یا اینترنتی هم ممکن است؟
اساس کار ما به‌صورت غیرحضوری است. در مورد آموزش‌های اینترنتی و استفاده از نرم‌افزار از آنجا که در زمان شروع فعالیت ما این پدیده‌ها استفاده نشده و همه‌گیر نبوده پس ما به آموزش غیرحضوری اکتفا کردیم.
ما موضوع خودآموزی و آموزش از راه دور را با شیوه‌های اقتضائی و بومی شده خاص کشور خودمان پیش می‌بریم و به‌همین دلیل هم مورد استقبال عمومی قرار گرفتیم. ۶ سال پیش فعالیت گسترده‌ای را برای تهیه نرم‌افزارهای آموزشی انجام دادیم که در آن‌‌زمان با استقبال مواجه نشد فکر کنیم در آن‌زمان فرهنگ‌سازی لازم در این‌زمینه صورت نگرفته بود و به همین دلیل ادامه کار متوقف شد، امروز پس از ۶ سال با توجه به رشد فرهنگی مردم در استفاده از اینترنت و رایانه ما هم فعالیت‌هایمان را از سر گرفته‌ایم.
ـ چه فعالیت‌هائی باعث شده تا شما به این درجه استقبال عمومی برسید؟
دلایل مختلف دارد. کانون فرهنگی آموزش در امر آموزش داوطلبان از جدیدترین و موفق‌ترین روش‌های کاربردی بهره می‌گیرد. مثلاً به‌جای مشاوره، ما نهاد جدیدی را باعنوان پشتیبانی ابداع و معرفی کردیم. تفاوت پشتیبانی با مشاوره در این است که به‌جای آن داوطلب به مشاور مراجعه کند، پشتیبان به دانش‌آموزان و اولیاء مراجعه می‌کند و این یک برنامه روزانه است. مشاور کار اجرائی انجام نمی‌دهد اما پشتیبان کارهای اجرائی و حتی گاهی کارهائی را که پیش پا افتاده به‌نظر می‌رسند مثل حضور در جلسه آزمون، انجام نیازهای آموزشی و رفع نقص در خدمات را برعهده می‌گیرد.
ـ در پایان چه صحبتی برای خوانندگان و علاقمندان به آموزش دارید؟
دو موضوع است که به‌نظر من باید به آنها اشاره کرد اول در ارتباط با کتب آموزشی که انتشارات کانون فرهنگی آموزش از سال ۱۳۷۴ فعالیت در این زمینه را شروع کرد و بنا به آمار صادر شده از سوی مراجع رسمی در سال ۸۳ انتشارات کانون فرهنگی آموزش با انتشار ۹۰۹ عنوان کتاب که ۱۸۵عنوان چاپ اول و ۷۲۴ عنوان تجدید چاپ را شامل می‌شد رتبه اول را از آن خود کرده است. و در ادامه در ارتباط با کارنامه داوطلبان موضوعاتی است که باید اشاره کرد. یکی از دستاوردهای منحصربه‌فرد ما در زمینه آزمون و برنامه‌ریزی ارائه کارنامه کشوری در همان روز برگزاری امتحانات است.
جالب است این نکته را هم بدانید، در ابتدا که ما طرح آزمون‌های منظم را شروع کرده بودیم بعضی از کارشناسان آموزشی و روانشاسان تصور می‌کردند که تعداد زیاد آزمون‌ها ممکن است موجب افزایش اضطراب شود اما ما معتقد بودیم که این آزمون‌های منظم باعث آرامش و اعتمادبه‌نفس بیشتر می‌شود.
کارنامه‌های ما کمک می‌کند وضعیت آموزشی داوطلبان همان‌طور که هست شناخته شود. ما خوشحالیم که در تمام دنیا تنها مؤسسه‌ای هستیم که در یک آزمون کشوری با پوششی حدود ۳۰۰ شهر، کارنامه را همان‌روز در اختیار مخاطبین قرار می‌دهیم.
 
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:30 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه /پایان ترم

پایان ترم
پایان ترمبا اتمام امتحانات ترم دوم فصل دیگری از حیات دانشگاهی به پایان رسید و فصل دیگری از حرکت های دانشجویی سپری شد. نقد آنچه در سال تحصیلی گذشته صورت گرفت در مجالی مناسب انجام خواهد پذیرفت لیکن آنچه مهم و ضروری به نظر می رسد آن است که بعد از اتمام ترم تحصیلی جریان دانشجویی چه شرایطی را پشت سر خواهد گذاشت.
اصولا شروع تعطیلا ت دانشگاه ها همراه با آغاز فعالیت های آموزشی و پژوهشی تشکل ها و اتحادیه های دانشجویی است که در قالب اردوهای آموزشی در شهرها و دانشگاه های کشور برگزار می گردد از این رو فرصت مناسبی برای گفت وگو و تبادل نظر میان گروه های مختلف دانشجویی در دانشگاه های سراسر کشور پیش می آید. اما بسیاری از دانشجویان مرتبط با فعالیت های دانشجویی نیز در تعطیلا ت دانشگاه ها به امور شخصی خود پرداخته و به طور کامل از رویدادها و جریانات سیاسی کناره می گیرند که این خود از آسیب های مهم گروه های دانشجویی و مرتبطین با آنهاست که به نظر می رسد بایستی با یک روند «اطلا ع رسانی» مناسب این آسیب را به یک فرصت تبدیل نمود.
اطلا ع به معنای آگاهی است و می توانیم آن را قابلیت تاثیر بر رفتار گیرنده هم تعریف کنیم. بنابراین وقتی صحبت از «اطلا ع رسانی» می کنیم، منظور ما آگاهی بخشی است و این آگاهی بخشی باید بتواند بر رفتار دانشجویان مرتبط با گروه ها و تشکل ها تاثیرگذار باشد. پس تاثیرگذار بودن بر رفتار، یکی از ویژگی ها و ضرورت های مهم اطلا ع رسانی است که همواره باید مورد توجه مسوولین جریان دانشجویی و مجریان اطلاع رسانی قرار گیرد.
نکته دیگر در این خصوص، ضرورت جامع بودن و چند سویه بودن اطلا ع رسانی است. همانگونه که اطلا ع رسانی به اعضا و مرتبطین با تشکل ها ضرورت دارد، اطلا ع رسانی و آگاهی بخشی به همراه تحلیل های به روز به سایر دانشجویان و اساتید به منظور دستیابی به آگاهی های لا زم در فرآیند تصمیم گیری های «در زمان» و به خصوص ترم آینده ضرورت مضاعف می یابد. توجه به بازخوردها، از دیگر ظرافت ها و ضرورت های فرآیند اطلا ع رسانی دانشجویی در ایام تعطیلا ت است، با ارزیابی بازخوردهاست که گروه های دانشجویی قادر خواهند بود نقص ها و کاستی های احتمالی را شناسایی کرده و اقدامات اصلا حی لا زم را پیش بینی نمایند.
از سوی دیگر باید اطلا عات ارائه شده همه جانبه و چندوجهی باشد و از ارسال اطلا عات یک وجهی خودداری گردد برای این که گروه های دانشجویی نیاز دارند تا اعضای خود را در همه ابعاد مورد توجه قرار دهندچرا که گروه های دانشجویی موفق آینده ترکیب گسترده ای از متخصصان و آگاهانی را دارا هستند که عملکرد خود را با دریافت اطلا عات در تمامی حوزه های جامعه تنظیم می کنند.
بهترین شیوه برای اطلا ع رسانی این چنینی با توجه به مقتضیات دانشجویی نیز تشکیل گروه های اینترنتی وتالا رهای گفت وگو و استفاده موثر از پیام های کوتاه است.
از سوی دیگر زمان بعد از ترم فرصت مناسبی است که یک نگاه تئوریک و مطالعاتی به برنامه های عملیاتی یک سال گذشته داشته باشیم و به فکر قالب های جدید و روزآمد برای برنامه های گذشته و تکراری باشیم که این نیز به جز مطالعه و تحقیق امکان پذیر نیست.
اما پایان ترم اهمیت فراوانی برای مسوولین گروه ها و تشکل ها و اتحادیه های دانشجویی دارد. قطعا بایستی برای یک تشکل دانشجویی تیمی راهبردی به صورت تخصصی و تصمیم گیری استراتژیک جهت آمادگی برای فعالیت های ترم آینده در این ایام فعالیت نماید. ویژگی این تیم آن است که در کارهای تخصصی دانشجویی سابقه خوبی دارند و در کارهای کلا ن نیز با رویکرد محیطی دانشگاه و جامعه آشنا و به صورتی پویا و هوشمندانه عمل نموده و برای یک سال آینده تصمیم گیری می کنند. این تیم که عموما از اعضای شوراهای مرکزی و فعالین گروه های دانشجویی تشکیل می گردد باید در هر تشکل یا اتحادیه بر اساس استعدادهای درونی و فرصت های بیرونی، نیاز واقعی را که آن تشکل یا اتحادیه موظف است به آن پاسخ دهد مشخص نماید تا با شروع ترم این گروه ها مدت فراوانی را در رکود و فقدان تصمیم سپری نکنند.
 
حمیدرضا قزوینی
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:30 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / پس و پیش کنکور

 

پس و پیش کنکور
پس و پیش کنکوراین درست که کنکور رفته رفته از قله آرزوهای محصلین پسر فرو می غلتد و رفته رفته آنها حتی عطای بیکاری را به لقای درس و دانشگاه می بخشند و ترجیح می دهند اگر یار خانواده نیستند حداقل به واسطه هزینه های سنگین کلاس کنکور و دانشگاه آزادو غیره و غیره بار شاطر هم نشوند، اما هنوز هم که هنوز است تب داغ کنکور و رقابت نفسگیر ورود به دانشگاه تن بسیاری از خانواده ها را می لرزاند.
اساتید و دانشجویان
در این باره حرف های دکتر محمد امین قانعی راد استاد دانشگاه و رئیس گروه جامعه شناسی علم در انجمن جامعه شناسی ایران خواندنی است. او می گوید: «دانشجویان ما قادرند حجم زیادی از اطلاعات را در ذهن خود انباشته کنند، بخصوص در هنگام ورود به دانشگاه تا در این رقابت [کنکور] پیروز شوند ولی معلوم نیست خود این تبدیل نفر دانشجو به یک مخزنی از محفوظات روند مناسبی برای ایجاد توسعه علم و پیشرفت دانش باشد. این فرآیندی است که می تواند کاملاً زیر سؤال برده شود. در جایی خواندم در آمریکا در رشته فیزیک و ریاضیات مسابقه ای برگزار شده و آمریکا در بین کشورهای شرکت کننده در یک رشته رتبه ۱۹ و در دیگری ۲۱ را کسب کرد که رتبه پایینی است. این نشان می دهد دانشجویان آمریکایی با روند دیگری رشد پیدا می کنند و شیوه پرورش دانش آموز با ایران متفاوت است. هر دانشجوی ایرانی هنگام شروع فعالیت، با مغز خسته وارد دانشگاه می شود که باید ۴ سال استراحت کندو دانشجو سعی می کند این ۴ سال را به مغز خود استراحت دهد و خیلی از آن کار نکشد مگر در حد آوردن یکسری نمرات با توجه به اینکه نظام آموزشی در دانشگاه های ما هم به طریقی امتداد نظام دبیرستانی است و ما علم را با مجموعه ای از محفوظات اشتباه گرفتیم.»و البته به همین دلیل هم هست که دانشجویان ما محفوظات خوبی دارند که اگر به کسی برنخورد، درست پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی همه را به باد فراموشی می سپارند و آن چه برایشان می ماند تنها مطالعات شخصی و تجربیات فردی شان است که به یاری شان می شتابد و این دردناک است که هرگز توانایی های مختلف ذهنی جوانان و دانش آموزان ایرانی که ضریب هوشی بالایی دارند، پرورش داده نمی شود و تنها به همان مدال های ریاضی و شیمی که ناشی از بالا بودن سطح محفوظات است و نه معلومات بسنده می کنیم. چرا؟ دکتر قانعی راد می گوید: «چون سیستم آموزشی ایران - چه در دبیرستان و چه در دانشگاه - صرفاً یاد دادن به دانشجو و به خاطر سپردن اوست که این سیستم سبب می شود دانشجو درگیری کمتری با تحقیقات داشته باشد. حال آنکه تحقیق یعنی نگاه کنجکاوانه داشتن به دنیا و دنبال مسأله بودن و تلاش برای حل مسائل که زیربنایش باید در آموزش دبستانی و دبیرستانی ساخته شود و در دانشگاه هم اثر خودش را نشان دهد که ما در این زمینه مشکلات زیادی داریم. یعنی آموزش دبستانی ما که بسیار مهم است، دنبال این نیست که ذهن دانش آموزان را پرورش دهد و معمولاً آنها را محکوم به شنیدن حرف های معلم به صورت انفعالی و یاد گرفتن به معنای حفظ کردن بدون تعامل واقعی با معلم و همکلاسی و در آخر امتحان می کند. در حالی که بخش اساسی آموزش یادگیری این تعاملات است. بچه کلاس اول که تا دیروز بازی می کرد و در ضمن بازی بدون هدف قبلی یادگیری هم می کرد، وقتی وارد دبستان می شود، سرکوب می شود و از طریق محکوم شدن به نشستن روی صندلی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران، چیزی که تا حالا برعکس آن بود. او مجبور است روی صندلی بنشیند و شیطنت نکند. شیطنت نکردن یعنی تعامل برقرار نکردن با دیگران و انجام تکالیف هم یعنی امر مشقت باری که باید در منزل انجام شود. درک ما از فرایند دانش یک مفهوم سنتی است و البته منفی یعنی مجموعه ای از دانستنی ها را که باید به هر قیمتی و با هر میزانی به ذهن دانش آموز منتقل شود، در نظر می گیریم.»
خودکشی برای کنکور
واقعاً با وجود چنین سیستم آموزشی نامناسب دردناک است دیدن و شنیدن و خواندن تلاش های خانواده ها که اغلب باید فراتر از بضاعت و توان مالی و فکری و حتی فیزیکی خود بدوند و هزینه کنند و هزینه که شاید فرزندشان راهی دانشگاه شود و از دروازه این قیف بزرگ برعکس شده عبور کند و به سراشیبی خوشبختی بیفتد که کدام خوشبختی؟ وقتی قرار است کلی هزینه هم برای گرفتن مدرکی بدهی که دیگر اعتبار خودش را در جامعه از دست داده کدام خوشبختی؟دردناک تر وقتی است که بدانی سال گذشته تعدادی به دلیل عدم قبولی در کنکور خودکشی کردند. یکی از راه نیافتگان به دانشگاه می گوید: «زمانی که متوجه شدم نامم در لیست اسامی قبول شدگان نیست، احساس پوچی شدیدی داشتم. سه سال آخر دبیرستان، سال های سختی بود که با اضطراب و ترس از کنکور سپری شد و یک سال آخر کاملاً دور از جامعه بودم. اما نتیجه آن همه تلاش ، عدم موفقیت بود. این امر موجب شد مدت ها به افسردگی شدید دچار شوم که البته هنوز تبعات آن کاملاً از بین نرفته.»
حرف های «مرتضی.م» حرف های بسیاری از پشت کنکوری هاست. آنها نیز مثل مرتضی که خانواده شان را وا داشته اند با وجود تمام گرفتاری های شدید مالی که کم و بیش با آن مواجهیم بیش از ۴ میلیون تومان صرف هزینه تحصیل و مدرسه غیرانتفاعی و کلاس کنکور کنند که چیزی جز افسردگی شدید ناشی از شرمندگی نیست. چه بلاها که سر جوانانمان ناخواسته نمی آوریم!
بحران روحی و روانی
امروزه موضوع کنکور و رقابت برای رسیدن و ورود به دانشگاه نه تنها به بحران روحی و روانی برای دانش آموزان تبدیل شده بلکه نظام آموزشی را هم به سیاه چالی از ناباروری علمی و عملی می کشاند. چنانکه اغلب کارشناسان معتقدند که در حال حاضر کنکور تأثیر بدی در آموزش دوره متوسطه گذاشته و محتوای آموزشی را به شدت تحت الشعاع خود قرار داده است. در این میان اغلب کارشناسان و صاحب نظران مسائل آموزشی معتقدند کنکور به رقابتی زیانبار تبدیل شده است که سال هاست موجب بروز استرس، تنش، اضطراب، ناکامی و بسیاری دیگر از مشکلات روحی و روانی در بین جوانان شده و هر سال این روند با توجه به افزایش جمعیت جوان کشور با سرعت و شتاب بیشتری طی شده و قشر عظیم تری از نسل جوان را به ورطه فرو رفتن در مشکلات روحی می کشاند. دردناک اینجاست که به گفته دکتر «پرویز اجلالی» آسیب شناس اجتماعی در ماجرای کنکور «کسانی بیشتر آسیب می پذیرند که بسیار اهل مطالعه بوده اند و یا خانواده هایشان هزینه های گزافی را صرف آنها کرده باشند و احساس کنند در صورت عدم ورود به دانشگاه زمین و زمان بر سرشان آوار شده است.»البته اضطراب و وحشت ناشی از عدم قبولی کنکور را نباید به خود کنکور و پدیده کنکور نسبت دهیم. بلکه این نظام آموزشی وامانده و عقب مانده ماست که به جای به روز کردن و کارآمد شدنش، از خیل عظیم محصلان قربانی می گیرد و هیچ مسؤول و مدیر و وکیلی یارای مقابله و مبارزه با آن را ندارد که اگر کنکور نبود کدام دروازه را دروازه سعادت می کردیم و جوانان جویای علم و کارمان را به سمت آن سوق می دادیم؟ گرچه همین دروازه کنکور هم جز ظاهر پرزرق و برقش چیز دیگری ندارد و طبلی است توخالی که فقط دنبال بلعیدن پول و وقت و عمر مردم است و پشت دروازه اش خبری نیست و حتماً شما هم شنیده اید در کوچه و بازار این قطعه را که:
- بچه جان درس نخوان لیسانسه هاش بیکارند!
حذف کنکور
حذف کنکور رؤیای این روزهای بسیاری از پدران و مادرهاست. هر سال حدود یک میلیون و پانصد هزار نفر در آزمون سراسری دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی شرکت می کنند، از این تعداد حدود ۳۰۰ هزار نفر وارد دانشگاه های سراسری و آزاد و پیام نور می شوند. تعدادی از پشت کنکوری ها عطای ادامه تحصیل را به لقایش می بخشند و همان اول کار و بعد از مدرک واقعیت سراب بودن دانشگاه انصراف می دهند که تعدادشان تقریباً سالانه ۲۰۰ هزار نفر است و با این حال یک میلیون نفر دوباره خود را برای کنکور سال بعد آماده می کنند. فرض کنید به طور متوسط این یک میلیون نفر مجبور باشند ۲۵۰ هزار تومان برای سال بعد هزینه کنند که این می شود ۲۵۰ میلیارد تومان که رقم بسیار قابل توجهی است و می توان با آن لااقل سالی چند دانشگاه راه اندازی کرد و از خیل مشتاقان به کنکور کاست. ضمن آنکه این یک میلیون نفر مانده برای سال بعد عملاً چیز تازه ای نمی آموزند.از طرف دیگر آنها که وارد دانشگاه شده اند نیز در ابتدای جاده ای سخت ناهموار هستند. این افراد دو دسته اند. ۱-رشته تحصیلی شان اصلاً مورد علاقه شان نیست و از سر اجبار درس می خوانند. ۲-رشته تحصیلی شان مورد علاقه شان است اما اساتید و منابع درسی لازم را برای پیشرفت در این عرصه ندارند و در نهایت هم وقتی فارغ التحصیل می شوند، کاری ندارند که بتوانند در آن خود را و داشته هایشان را رشد و ترقی بدهند و لذا علی می ماند و حوضش.
راه حل نهایی
راه حل نهایی حذف کنکور است. با حذف کنکور قبل از هر چیز مسأله دانشگاه رفتن و دانشجو شدن دیگر همه گیر نیست و پس از چند سال خواهیم دید که کسانی تن به دانشگاه رفتن می دهند که واقعاً علاقه مند به ادامه تحصیل باشند و این عده تمام هزینه های تحصیلی را هم به جان می خرند. البته این مسأله زمانی محقق خواهد شد که دانشگاه ما واقعاً دانشگاه باشد و با سخت گیری های شدید علمی هم ستاره های خود را پربارتر و روزآمدتر و کارآمدتر کند و هم محیطی شود مناسب کسانی که واقعاً عشق به علم دارند نه علاقه به مدرک.با حذف کنکور می توان همه ساله بودجه کلانی را که هم از سوی دولت و هم از سوی مردم صرف برگزاری آن و ورود به دانشگاه می شود را صرف ساختن و گسترش کیفی و کمی فضای آموزش عالی کشور کرد. قرار است تا پایان برنامه چهارم کنکور از نظام آموزشی ما حذف شود. آیا دولت توان انجام این کار را دارد؟ آیا نمایندگان مجلس و شورای نگهبان دولت را در تحقق این امر یاری می دهند؟ باید منتظر ماند و دید. ما که به شدن این واقعه امیدواریم شما چطور؟
معصومه وروانی
 
 
روزنامه ایران
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:31 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / پیش به سوی کارشناسی ارشد

 

پیش به سوی کارشناسی ارشد
پیش به سوی کارشناسی ارشدیک روز کسب مدرک دیپلم آن هم از هر نوعش تنها آرزوی جوونا شده بود، روز بعدش تحصیل در دانشگاه مد شد، فردا روزش رفتن به انواع و اقسام کلاس‌های کنکور برای رو کم کنی دیگران باب شد... پس فردای آن روز تحصیل در بهترین دانشگاه ها آن هم از نوع دولتی اش شد تنها آمال و آرزوی بعضی ها...
چند روز بعدش تنها کسب مدرک آن هم از هر نوعش از هر دانشگاهی حتی دانشگاه چلغوزآباد مد شد، دو روز بعدش همه با خود گفتند که ای وای چرا نشسته اند که داشتن مدرک لیسانس به هیچ دردشان که نمی خورد هیچ! تازه باید آن مدرک را به سرشان بکوبند که باید چه کنند؟ پس باز دوباره تصمیم قاطع گرفتند که به سراغ ادامه تحصیل آن هم از نوع کارشناسی ارشد بروند.
مدرکت که فوق لیسانس باشد، می توانی دنیا را در دستت بگیری! باور کن! با مدرک فوق لیسانست هرچه باشد می توانی به بهترین و شریف ترین و مشهورترین شغل عالم دست پیدا کنی! نماینده مجلس بودن هم خودش از آن شغل های مشهور و شریف است؛ فقط اگر آرزو دارید روزی آدم مشهوری شوید آن هم از نوع نماینده مجلس پس سعی کنید هرجور که شده است مدرک ارشد به دست آورید!
همه ما واقفیم که اگر الان مدرک لیسانس از بهترین و معتبرترین دانشگاه دنیا هم داشته باشید، بدون داشتن بند پ دستمان به جایی بند نمی شود و سرمان بی کلاه می ماند! پس اگر از داشتن بند پ محروم هستید، بهترین توصیه ما، کسب مدرک ارشد است! (به به! به به!)
اگر خیلی دوست داری که به حقوقت اضافه شود، اگر از حقوق ناچیزت نالان هستی، اگر هشتت گرو نه است، اگر از غصه گرانی برنج، چای و پسته خون به دل هستی، اگر ... اگر .... بهترین راه برای خلاصی از این همه بیچارگی کسب مدرک فوق لیسانس است!
فک همه را پایین آورده ای که چه؟ می خواهی ارشد قبول شوی! این که این همه اهن و تلپ ندارد. اگر می تونی مثل بچه آدم درس بخوان و قبول شو، بعد که مدرکت را به سلامتی به دست آوردی، همه عالم و آدم را خبردار کن!
نمی دانم که چند وقتی است که این اپیدمی ادامه تحصیل و به دست آوردن مدرک بین جماعت ما نسل سومی ها جا خوش کرده است؟ اما بعضی از ماها، به همان دلایلی که اشاره شد، در پی گرفتن مدرک ارشد هستیم! یادش به خیر زمانی بود که فقط در مملکتمان تعداد اندکی مدرک کارشناسی ارشد داشتند.
خداییش داشتن مدرک ارشد اون موقع چه کلاسی داشته! اما الان چی؟ الان که هر کدام از ماها به هزار و یک دلیل خودمان را به آب و آتش می زنیم تا هر جور شده در کنکور ارشد قبول شویم!
بعضی از دختران تنها به دلیل ادامه تحصیل و یک جورایی عقب نماندن از قافله دوستان تحصیل کرده شان، بعضی ها هم برای این که چشم دیگران را از حدقه بیرون آورند، بعضی ها برای فرار از ازدواج و بعضی ها هم برای ... وارد این میدان رقابت می شوند!
بعضی از پسرها هم برای بهتر شدن آینده شان، به دست آوردن شغل نان و آب دار و ازدواج به سراغ این میدان رقابت پرهیاهو می روند!
اما درس خواندن برای شرکت در کنکور ارشد خودش داستانی بس شگفت و پر ازعلامت تعجب است!!!
... برای کنکور سراسری پولی خرج نکردم، اما هر جور شده برای مدرک ارشد باید خرج کنم و بهترین راه حل هم رفتن به موسسه های آموزشی است.
خودمانیم ها این موسسه های آموزشی یک زمانی راه به راه برای داوطلبان کنکور سراسری هزار و یک خواب دیده بودند الان همه که قربانشان بروم عینهو قارچ های مازندران سر از خاک درآورده اند و ... خدا می داند چه خواب هایی برای من و تو دیده اند؟ البته به گفته بعضی ها که سال گذشته توانستند در این آزمون نفس گیر قبول شوند، تهیه یکی، دو بسته (دقت کنید تنها یک یا دو بسته آموزشی) ضرری ندارد و تازه کلی هم سود و منفعت دارد!! راستش را بخواهید تنها برای تهیه یک بسته کامل آموزشی باید نزدیک ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان هزینه کرد البته این هزینه ها به نرخ سال گذشته است، خدا می داند که الان هزینه ها به چه قیمتی است؟
و اگر واقعا می خواهید امسال در کنکور ارشد قبول شوید لازم است که نکات زیر را رصد کنید!
▪ نکته اول: اگر در دوران دانشگاه الابختکی درس خواندید و دلتان می خواهد همین روند را برای ارشد در پیش بگیرید، بدانید که این راه به ترکستان می رود، دیگر باید جان بکنی و درس بخوانی، منظورم از این جان کندن آن جان کندن های کنکور سراسری نیست. عزیز من باید خط به خط، بند به بند تمام کتاب ها و جزوه های دانشگاهت را از حفظ باشی البته نه این حفظ کردن هایی که هنوز پایت به سرجلسه کنکور نرسیده همه چیز از ذهنت بپرد! و همچنین ... باید کمی دستت را در آن جیب های مبارکت کنی و کتاب ها و منابع درسی رشته ای که می خواهی در آن ادامه تحصیل بدهی، بخری و متاسفانه باید گفت که حتی برای خرید یک کتاب مهم که یکی از اصلی ترین منابع آزمون است باید بار سفر ببندی و بروی به شهرهای دیگر تا لااقل بتوانی آن کتاب را هرچند شده با مشقت به دست آوری!
▪ نکته دوم: کارشناسی ارشد شوخی نیست! در این مقطع تحصیلی چه بخواهی و چه نخواهی باید زبانتان را قوی کنید و اگر شده به ۲ زبان مسلط شوید. اگر حداقل قبل از زمان آزمون به زبان انگلیسی مسلط شوید، برگ برنده ای برای شکست این کنکور خواهید داشت!
▪ نکته سوم: اگر از آن دسته دانشجویانی هستید که هنوز ترم اول دانشگاهشان در مقطع کارشناسی را شروع نکرده اند، به فکر شرکت در آزمون ارشد هستید، بهتان تبریک می گوییم که این قدر آینده نگر هستید، اما یادتان نرود که معدل شما هم در دوران دانشگاه می تواند برگ برنده ای برایتان به حساب بیاید! پس زمان را از دست ندهید و مثل بچه آدم در دوران دانشگاه درس بخوانید!
▪ نکته چهارم: استادان محترم در مقطع کارشناسی ارشد فقط وظیفه راهنمایی شما را بر عهده دارند. تهیه منابع درسی و یادگیری آن ها بر عهده خودتان است.
▪ نکته پنجم: اگر خیلی دلت می خواهد به هر نحو ممکن در مقطع ارشد تحصیل کنی و برایت هم اصلا فرق نمی کند که چه جوری و حوصله آزمون و ... را نداری، پس به سراغ دانشگاه هایی که به صورت مجازی در بعضی از رشته های تحصیلی دانشجو می پذیرد برو؛ مثل: دانشگاه مجازی علم و صنعت که در رشته های فناوری اطلاعات، مدیریت اجرایی و ... به طور مجازی دانشجو می پذیرد! این پذیرش مجازی دانشجو به این شکل است که شما تمام مدارکت را از طریق پست برایشان ارسال می کنی یا از طریق سایت دانشگاه ثبت نام می کنی. از طریق اینترنت از محضر استادان بهره می بری و شرط ورود به ترم اول این است که شهریه پرداخت کنی و برای ماندن در ترم دوم هم معدلت بالای ۱۳ شود.
دانشگاه مجازی علم و صنعت اولین دانشگاه در ایران است که به این شکل در مقطع کارشناسی ارشد دانشجو می پذیرد و الان دانشگاه علوم قرآن و حدیث و دانشگاه تربیت مدرس تهران هم به این شیوه دانشجو می پذیرند. البته فرصت ثبت نام دانشگاه علوم قرآن و حدیث در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد چند وقت پیش به اتمام رسید! اما وقت را از دست ندهید و سری به سایت دانشگاه تربیت مدرس تهران بزنید تا از چگونگی پذیرش دانشجو در رشته های تحصیلی آن باخبر شوید.
▪ نکته ششم: اگر پولت از پارو بالا می رود و به قولی انگ بچه مایه دار بودن را به دوش می کشی، چرا این قدر به خودت زحمت می دهی، حتی می توانی با زحمتی اندک در هر رشته ای که بخواهی ارشد قبول شوی و بعد که مدرکت را گرفتی، می توانی بروی در هر دانشگاه آزاد ناکجاآبادی درخواست برای عضو هیئت علمی شدن بدهی.
بدجوری این اپیدمی مدرک گرایی به جان ما نسل سومی ها افتاده است! به نسل چهارمی ها و پنجمی ها هیچ دقت کرده ای که اصلا عین خیالشان نیست و دیگر نگران این که باید روزی کنکور بدهند، نیستند... اصلا برایشان فرقی نمی کند که در چه رشته ای درس بخوانند...مطمئن هستم همین نسل چهارمی ها و پنجمی ها به سادگی آب خوردن حتی تا مدرک دکترایشان را می گیرند و اصلا هم غمی به دلشان راه نمی دهند!! به هر حال مهم ترین نکته این است که شهریه و مخارج دوره ای کارشناسی ارشد، شوخی نیست! تو اگر بخواهی در دانشگاه دولتی و به طور روزانه در مقطع ارشد تحصیل کنی، باید از همین الان به فکر خرج و مخارج پایان نامه ات باشی! و اگر هم بخواهی در دوره های شبانه یا پیام نور تحصیل کنی باید به فکر هزینه کردن مبلغی بیشتر از ۸۰۰ هزار تومان ناقابل باشی! در مورد دانشگاه آزاد هم که باید به فکر شهریه های یک میلیون به بالا باشی! اما فکرهایت و دو دوتا چهارتایت را بکن و بعد تصمیم بگیر که اصلا برای چه می خواهی ادامه تحصیل بدهی؛ برای خود خودت یا برای خودت و دیگران؟
 
 
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:32 AM
تشکرات از این پست
mohammad_43
mohammad_43
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : فروردین 1388 
تعداد پست ها : 41934
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:كنكور و دانشگاه / تا ظهر روز آزمون هم درس می خواندم!

 

تا ظهر روز آزمون هم درس می خواندم!
تا ظهر روز آزمون هم درس می خواندم!یک قوری چای تلفنی با نفر اول کنکور هنر که بدش نمی آید برود آنطرف آب...
▪ چرا هنر؟
ـ من فکر می کنم علاقه بیش از هر چیز دیگری موثر است، مثلا خود من با این که معدل دیپلمم ۷۷.۱۹ بود ولی این اصلا باعث نشد که فکر کنم فقط در همان رشته ریاضی فیزیک موفق می شوم، ولی از آنجا که انتخاب رشته دانشگاه همان انتخاب مسیر آینده و زندگی است، نسبت به علاقه ام رشته ام را تغییر دادم و خیلی هم برایش تلاش کردم. علی رغم این که در ایران این طور فکر می کنند که هر کسی که نمی خواهد درس بخواند دنبال رشته های هنری می رود ولی باز هم علاقه خودم مهم بود.
▪ حالا چه رشته ای و کدام دانشگاه را انتخاب کرده اید؟
ـ طراحی صنعتی دانشگاه تهران.
▪ این رشته که در ریاضی هم هست و می توانستید از همان رشته دبیرستان هم وارد شوید؟
ـ بله و اتفاقا چند سالی می شود که از ریاضی وارد هنر شده ولی خب هنر تنوعش بیش تر است.
▪ تنوع را قبول می کنم،البته رشته شما همان مهندسی است اما چرا پول سازی رشته های هنری نسبت به رشته های دیگر کمتر است؟
ـ در ایران وضعیت به این شکل است؛ شاید آدم نخواهد که در ایران ادامه تحصیل بدهد. در این جا به یک چیزهایی اهمیت می دهند که... در حالی که در کشورهای دیگر هنرمندان درجه ها و رتبه های برتر را دارند.
▪ مثلا در چه کشورهایی؟
ـ مثلا من شنیدم که در آلمان و فرانسه خیلی به هنر توجه می کنند.
▪ و حتما شما هم به یکی از این کشورها می روید دیگر؟
ـ بله!
▪ و بعد از اتمام تحصیلات برمی گردید؟
ـ فکر نمی کنم کسی برود آنجا و بخواهد که دوباره برگردد!
▪ این تصمیمات تا چه حد به انتقاد به نحوه برخورد با نخبگان بر می گردد؟
ـ من هنوز خودم وارد دانشگاه نشدم که ببینم وضعیت به چه شکل است اما وقتی اطرافیانم را می بینم، کسانی را که رفته اند خارج از کشور و بر می گردند، می گویند که آنجا نحوه برخورد با نخبگان خیلی با اینجا تفاوت دارد، حالا این اهمیت بیشتری که آنها می دهند و یا... شاید همین است که برخی وقتی می روند دیگر بر نمی گردند.
▪ تا الآن از طرف مسئولان تبریکی دریافت کرده اید؟
ـ هنوز نه! اما شنیده ام که برنامه رئیس جمهور برای مهرماه است ولی اصلا مشکل من سر این که از من تشکر کنند یا نکنند نیست.
▪ خب مشکل چیست؟
ـ نتیجه کار و نحوه برخورد.
▪ حالا از کی تصمیم گرفتید که با وجود این مشکلات در رشته هنر ادامه تحصیل بدهید؟
ـ تابستانی که قرار بود بروم سوم دبیرستان تصمیم گرفتم که هنری شوم! و همان موقع هم کتاب های اطلاعات عمومی را گرفتم و شروع کردم که این خیلی برایم مفید بود و گرنه در این ۹ ماه آخر درس ها برایم خسته کننده می شد.
▪ پیش دانشگاهی را چه کردید؟
ـ غیرحضوری گرفتم، یعنی مدرسه نمی رفتم و به جایش آموزشگاه می رفتم.
▪ چند ساعت در روز درس می خواندید؟
ـ هر وقت که در خانه بودم. معتقدم بیشتر با علاقه خواندن موثر است تا تعداد ساعات درس خواندن اما بین ۱۱ تا ۱۲ ساعت را هم خوانده ام به ویژه وقتی که شب خوب خوابیده بودم یا حالم خیلی خوب بود و البته روزهایی که کلاس داشتم ۲ تا ۳ ساعت بیشتر نمی رسیدم که درس بخوانم.
▪ چه قدر هزینه آموزشگاهتان شد؟
ـ حدود سه میلیون تومان!
▪ چه قدر قبول دارید که تا حدی - نه حالا خیلی - قبولی در کنکور با توجه به رقابت های فشرده اش وابسته به میزان سرمایه گذاری مادی است؟ و شاید گاهی بتوان همین را دلیلی برای عدم کسب رتبه های تک رقمی عده ای دانست؟
ـ اگر دقت کنید می بینید در بین رتبه های برتر، ساکنین روستاهایی هم هستند که شاید حتی آزمون های آزمایشی سازمان سنجش را هم نمی دهند ولی رتبه تک رقمی هم می آورند، یا حتی از مناطق محروم، به ویژه که آنها سرگرمی ها و چیزهای دیگری ندارند که حواسشان را بخواهد پرت کند و می توانند بیشتر به درس بپردازند و تازه آوردن رتبه های تک رقمی برای آن ها راحت تر هم هست(!) من یادم هست که وقتی به مدیرمان می گفتم که شما فکر می کنید رتبه من چند می شود، می گفت که گفتن یک خیلی سخت است چون احتمال دارد یک نفر بدون شرکت در هیچ آزمونی از منطقه محروم بیاید و رتبه یک را بیاورد. ]خبرنگار: یحتمل هلیانه عزیز این ضرب المثل را نشنیده است: گشنگی نکشیده ای که عاشقی از یادت برود![
▪ می دانید روز هنر اسلامی چه روزی است؟
ـ نه! نمی دانم ]می خندد[
▪ اصلا چه تعریفی از هنر اسلامی دارید؟
ـ فکر می کنم هنری که صرفا به اسلام برگردد و هنرهایی که با اسلام و آیین آن ارتباط دارد...
به این هم فکر کرده اید که مثلا در همین طراحی صنعتی می توان به هنر اسلامی خدمت کرد؟
نه! اصلا به این چیزها فکر نکرده ام. چون وقتش را نداشته ام که به این چیزها فکر کنم. شاید وقتی که وارد دانشگاه شدم و در محیط کار قرار گرفتم به این ها هم فکر کنم. از طرفی فکر می کنم که زود است که به این چیزها فکر کنم.
▪ راستی اولین تبریک را از چه کسی شنیدی؟
ـ مادرم و خواهرم که کنارم نشسته بودند.
▪ چه کسی به شما اطلاع داد؟
ـ آقای خدایی از سازمان سنجش.
▪ خودتان گوشی را برداشتید؟
ـ نه! خواهرم.
▪ فکر می کردید خبر اول شدن تان را بشنوید؟
ـ با توجه به رتبه آزمون های آزمایشی ام، بله فکر می کردم.
▪ درصد دروس تان چطور بود؟
ـ ببینید رشته هنر خیلی فرق دارد.
▪ چه فرقی؟
ـ چون منابع مشخصی ندارد، نمی شود گفت همه را خواندم و صددرصد هم درست زدم؛ خود من با وجود این که رتبه یک را هم آوردم اما خیلی سردرگم شده بودم، هر چی به دستم می رسید، می خواندم برای همین تا ظهر روزی که می خواستم بروم کنکور بدهم تا ساعت ۱۲ داشتم درس می خواندم.
▪ بهترین هدیه ای که گرفتید چه بوده و از طرف چه کسی؟
ـ سفر به مکه، از طرف بنیاد نخبگان.
▪ از خانواده هم که هدیه دریافت کرده اید؟
ـ بله، ولی بهترین هدیه ایجاد آرامش و محیط مناسب برای درس خواندن است.
▪ و مسخره ترین هدیه؟
ـ تبریک خشک و خالی! ]می خندد[
▪ اهل تماشای تلویزیون هستید؟
ـ نه! اصلا؛ احساس می کنم که عادت نکردم که تلویزیون ببینم. بچه که بودم تماشا می کردم ولی از بس ندیدم برایم دنبال کردن یک سریال خسته کننده است، مثلا با خودم قرار گذاشتم که بعد از کنکور یک سریال را دنبال کنم که سرگرم شوم و همین ترانه مادری را می دیدم که آن هم خیلی اغراق شده و بی جهت هم طولانی است انگار فکر می کنند مردم بیکارند که بی جهت سریال را کش می دهند آن هم با یک موضوع کاملا مسخره با شخصیت پردازی های ضعیفی مثل پویا که پر از تناقض است. از یک طرف در خانواده ای بزرگ شده که هیچ چیز ندیده و از طرفی هنوز وارد دانشگاه نشده می خواهد ازدواج کند! به هر حال این هم برایم خسته کننده شد و چند شبی هست که دیگر دنبال نمی کنم.
▪ سینما چه طور؟
ـ بیش تر از تلویزیون دوستش دارم.
▪ اهل چت و وبلاگ هستید؟
ـ وبلاگ نویس که نیستم با چت هم اصلا موافق نیستم؛ خیلی بی محتواست. خودم آن اوایل که کامپیوتر خریده بودم مثل همه آنهایی که تازه کامپیوتر می خرند فکر می کردم کامپیوتر یعنی اینترنت و اینترنت هم فقط یعنی چت! ولی همان موقع هم خیلی کم چت می کردم و خیلی هم زود رهایش کردم و آلان که اصلا دوست ندارم.
▪ تلخ و شیرین سال ۸۷؟
ـ من بیشتر حواسم به درس بود. به نظر من در کل آدم هایی که برای موفقیت تلاش می کنند اگر اتفاقی هم بیافتد برایشان بی اهمیت است به خصوص که کنکور رقابتی هم هست و اگر قرار باشد در این میان به مسائل جانبی هم اهمیت بدهیم که عقب می افتیم ولی با این حال تلخ هایش جایی بود که یک ذره احساس شکست داشتم و شیرینش هم که رتبه اول بود.
▪ چه قدر اهل مطالعه غیر درسی هستید؟
ـ بیشتر دوست دارم کتاب های زبان و تاریخ هنر را بخوانم.
▪ مسافرت نرفتید؟
ـ نه هنوز چون بعد از کنکور کلاس های زبانم شروع شد و بعد کلاس رانندگی و بعد کلاس های طراحی.
▪ خسته نمی شوید از این همه کلاس؟
ـ تازه می خواهم کلاس های دیگری هم بروم ]و باز می خندد[
امیدوارم که موسیقی زندگی تان با تارهای شاد و رنگین نواخته شود و ممنون!
 
 
روزنامه کیهان
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست)   /عنکبوت20
پنج شنبه 5 اسفند 1389  8:32 AM
تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها