عضو انجمن «ام اس» استان اصفهان گفت: بيماري «ام اس» در سنين 20 تا 40 شيوع بيشتري دارد و زنان بيشتر از مردان درمعرض اين بيماري قرار دارند.

مصطفي شيرزادي در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ايسنا- منطقه اصفهان، اظهار كرد: دو دليل را مي توان براي ابتلا به «ام اس» در نظر گرفت علت اول مربوط به بدن شخص است که از مصونيت کمتري برخوردار و ضعيف‌تر است و علت دوم مقاومت کمتر در برابر ويروس و عوامل خارجي بدن بيمار است.

وي گفت: بيماري «ام اس» به صورت تاري در ديد، احساس سوزني در بدن، خواب رفتن يک طرف ازبدن، سرگيجه و... همراه است.

به گفته شيرزادي، بيماري «ام اس» دوگونه است در80 درصد از اين بيماران ، بيماري «ام اس» به صورت رفت و برگشت عمل مي کند و بيمار در زماني که بيماري علائم کمتري را از خود نشان مي دهد مي تواند به فعاليت هاي روزمره بپردازد و شاهد بازگشت به زندگي عادي دربيمار هستيم، 20 درصد ديگر بيماراني هستند که «ام اس» آرام آرام در بدن آن‌ها رو به جلو مي رود و روز به روز حال بيمار وخيم ترمي شود.

وي خاطرنشان کرد: بيماري «ام اس» علت مرگ در مبتلايان نيست و آن‌ها اصولاً از طريق عفونت‌هاي ريوي و ادراري دچار مرگ مي شوند.

وي هم چنين در خصوص بيماري پارکينگسون اظهارداشت: بيماري پارکينگسون نوعي بيماري سيستم عصبي مغز است.

وي پيرامون علائم بيماري پارکينگسون بيان داشت: شروع اين بيماري دربرخي از بيماران به صورت نرم شدن عضلات و لرزش اعضاي بدن و در برخي ديگر با سخت و سفت شدن عضلات بدن همراه است. در بيماراني که پارکينگسون دارند شروع به کاروحرکت هاي بدن به صورت آهسته است و حرکت‌ها کند و مرکز ثقل به سمت جلو متمايل است که اين ممکن است منجر به سقوط و افتادن شخص بيمار شود.

عضو انجمن «ام اس» استان اصفهان تصريح کرد: بيماران پارکينگسون دچارلرزش مي شوند ودرهنگام نشستن اين لرزش ها محسوس تر است و در هنگام کار و فعاليت کمتر ديده مي شود پس بهتر است اين بيماران فعاليت هاي فيزيکي بيشتري داشته باشند.

شيرزادي در خصوص درمان بيماري پارکينگسون اظهارداشت: اين بيماري اصولاً درماني ندارد و به بيماران فعاليت فيزيکي و ورزش توصيه مي شود و بيماران مبتلا به پارکينگسون را بستري نمي کنيم زيرا باعث زمين گير شدن آنها مي شود.

وي پيرامون سن شيوع بيماري پارکينگسون بيان كرد: يک درصد از افرادي که بالاتر از 50 سال دردنيا سن دارند درمعرض نوعي از علائم اين بيماري قراردارند و علائمي از اين بيماري در آن‌ها ديده مي شود. اما افرادي که از طريق ژن و وراثت در معرض اين بيماري قرار دارند ممکن است در سنين پايين تر دچار اين بيماري شوند.