محمود اعظمي، دكتري تخصصي رشته مهندسي پزشكي- بيومواد از دانشگاه صنعتي اميركبير گفت: براي ساخت اين داربست، ابتدا محلولي از ژلاتين را در آب مقطر تهيه كرديم. سپس پودر هيدروكسي آپاتيت را به روش ترسيبي سنتز كرده، به آن اضافه كرديم و در دماي 40 درجه‌ي سانتي‌گراد به مدت 45 دقيقه با همزن مغناطيسي در ظرف دربسته (به نحوي كه هوا وارد آن نشود) هم زديم.
وي افزود: مخلوط محلول كامپوزيتي به‌دست آمده از ژلاتين و هيدروكسي آپاتيت داخل ظروف مسطحي از جنس پلي‌استيرن به‌صورت لايه‌اي ريخته‌گري شدند و بلافاصله به فريزر (دماي منفي 20 درجه‌ي سانتي‌گراد)، منتقل شدند تا ابتدا به‌صورت ژله‌اي درآمده، سپس كاملا يخ بزنند.
اعظمي ادامه داد: در مرحله بعد، لايه‌هاي يخ زده را به دستگاه خشك‌كن انجمادي (دماي منفي 57 درجه‌ي سانتي‌گراد و فشار 0/03 mbar) منتقل كرديم تا به اين ترتيب ساختار متخلخلي به‌دست آيد.
وي اضافه كرد: براي ايجاد نانوكامپوزيت متخلخل سه‌بعدي، لايه‌هاي ساخته شده، برش خورده و به كمك مقدار بسيار كمي از محلول ژلاتين خالص به يكديگر چسبانده شدند. براي بالا بردن استحكام ساختار نانوكامپوزيت‌هاي حاصل، آنها را در محلول گلوتارآلدهيد به مدت 24 ساعت غوطه‌ور كرديم. سپس آنها را خشك كرده و براي آزمايش‌هاي مختلف آماده كرديم.
اعظمي، امكان ساخت داربست‌هايي با ساختار متخلخل كنترل شونده و يكنواخت در مركز و سطح را به عنوان مزيت مهم اين كار تحقيقاتي برشمرد.
وي خاطرنشان كرد: آزمون‌هاي كاشت، در مدل حيواني با موفقيت انجام شده و نتايج مطلوبي داشته است.
جزئيات اين تحقيق كه بخشي از پايان‌نامه كارشناسي ارشد و دكتري محمود اعظمي است و با راهنمايي محمد ربيعي و فتح‌اله مضطرزاده انجام شده‌است، در مجله polymer composite (جلد 31، صفحات 2120-2112، سال 2010) منتشر شده‌است.
