0

با مهدى (عج) در گذر تاريخ

 
amuzesh2005
amuzesh2005
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1387 
تعداد پست ها : 6524
محل سکونت : آذربایجانشرقی

با مهدى (عج) در گذر تاريخ

آشنايى با ابعاد گوناگون زندگانى پيشوايان معصوم‏عليهم السلام از جهاتى، به ويژه براى قشر جوان حائز اهميت است. چون امام‏عليه السلام در فرهنگ اهل‏بيت‏عليهم السلام شخصيتى است كه به عنوان خليفه و جانشين پيامبرصلى الله عليه وآله، علاوه بر مسؤوليت رهبرى و تبيين احكام الهى، عهده‏دار وظيفه سنگين هدايت و تربيت نفوس مردم نيز هست. بنابراين، تمام رفتار و اعمال امام‏عليه السلام در چارچوب يك برنامه منسجم و حساب‏شده با هدف ارشاد و پرورش كمالات انسانى افراد انجام مى‏گيرد. بر اين اساس، عامه مردم، به ويژه نسل نوجوان و جوان جامعه، از طريق دقت و تامل در مجموعه وقايع زندگى ائمه اطهارعليهم السلام اولا، مى‏توانند شيوه‏هاى درست زندگى و كسب فضايل اخلاقى و انسانى كه، پايه‏هاى كمال آدمى را تشكيل مى‏دهند، بياموزند و ثانيا، از راه مطالعه در سيره عملى ائمه‏عليهم السلام به منزلت و عظمت والاى آنان پى برده و همواره در زندگى از طريق الگو قرار دادن سيره عملى آنان، به موفقيت‏هاى لازم دست‏يابند.
اولين گام در شناخت‏شخصيت امام‏عليه السلام، آشنايى با وقايع دوران زندگى اوست. آنچه پيش روى داريد با هدف پاسداشت ايام مبارك ميلاد آخرين منجى بشريت‏حضرت مهدى (عج) نگارش و مرور كوتاهى به مجموعه رخدادهاى زندگى آن حضرت دارد. به اميد آن‏كه اين كار در حد خود، به آشنايى بيش‏تر جوانان با ساحت قدس آخرين حجت عظيم‏الشان كمك نمايد.
الف. پدر و مادر حضرت مهدى (عج):
پدر بزرگوار آن حضرت امام حسن عسكرى‏عليه السلام، يازدهمين امام شيعيان است كه در سال 232 ه . ق در شهر مدينه چشم به جهان گشود و در بيست و دو سالگى مسؤوليت امامت و رهبرى امت اسلامى را برعهده گرفت و به مدت شش سال، على‏رغم سخت‏گيرى‏هاى خلفاى عباسى به ارشاد و تربيت مردم پرداخت. و سرانجام به دست معتمد عباسى در سال دويست و شصت هجرى به شهادت رسيد. مادر امام زمان (عج) بنابر قولى بانوى بسيار بزرگوارى از نوادگان شمعون يكى از حواريون حضرت عيسى است. از وى با نام‏هايى چون نرجس خاتون، سوسن، مريم، ريحانه و... ياد شده است. اين بانوى پاكدامن، به صورت معجزه‏آسا و بر اساس يك نقشه حساب شده از روم به مدينه منتقل مى‏شود و آن‏گاه، تحت‏نظر حكيمه خاتون دختر امام جوادعليه السلام و عمه حضرت امام حسن عسكرى‏عليه السلام كاملا با تعاليم اسلامى آشنا مى‏گردد و به جهت‏برخوردارى از كمالات والاى معنوى به افتحار همسرى امام يازدهم نائل آمده و در همان سال اول ازدواج حضرت مهدى (عج) از ايشان متولد مى‏شود. به روايتى اين بانوى پرهيزگار در سال 261 ه . ق و بنابر نقل ديگرى، يك سال پيش از شهادت حضرت عسكرى‏عليه السلام از جهان رخت‏بربسته‏اند. قبر شريفشان در كنار مرقد مطهر امام يازدهم در سامرا واقع شده است. اين بانوى بزرگوار در تقوا و آراستگى به فضايل اخلاقى به جايى رسيده بودند كه حكيمه خاتون عمه حضرت امام حسن عسكرى‏عليه السلام، كه خود از بانوان با ظمت‏خاندان امامت هستند، او را بر خود مقدم داشته مى‏فرمود: تو بانوى من و خاندانم هستى و با جان و دل خدمتگزاريت مى‏كنم. (1)
و حتى نقل شده است كه اميرالمؤمنين على‏عليه السلام از ايشان سال‏ها پيش از تولدش، با تعبير بهترين بانوان ياد كرده‏اند. (2)
ب. تولد حضرت مهدى (عج):
از آنجا كه خلفاى عباسى از طريق روايات فراوانى، كه از پيامبراكرم‏صلى الله عليه وآله و ائمه اطهارعليهم السلام نقل شده بود، مى‏دانستند كه به زودى در خاندان اهل‏بيت فرزندى متولد خواهد شد كه اساس حكومت‏هاى ظالمانه را از ريشه ويران خواهد ساخت، لذا سال‏ها پيش از تولد امام مهدى (عج) ائمه را همواره تحت نظر داشتند تا از تولد چنين مولودى جلوگيرى به عمل آورند. به همين دليل، مساله حمل و تولد امام زمان‏عليه السلام همانند جريان تولد حضرت موسى‏عليه السلام از ديده مردم و سردمداران خلافت عباسى، على‏رغم گماردن ماموران پيدا و پنهان و همين‏طور تفتيش و جست‏وجوهاى فراوان در نهان بود. اما آن‏چه مسلم است آن حضرت در روز جمعه پانزدهم شعبان سال 255 ه . ق در سامرا چشم به جهان گشودند.
حكيمه خاتون جريان ولادت امام زمان (عج) را اين‏گونه بيان مى‏كنند: ابو محمد حسن بن على‏عليه السلام كسى را به دنبال من فرستاد و چون به خدمت آن حضرت رسيدم به من فرمود: عمه جان امشب را در منزل ما بمان چون پانزدهم شعبان است. امشب خداى متعال حجت‏خود را در زمين ظاهر خواهد ساخت. عرض كردم: مادر او كيست؟ حضرت فرمودند: نرجس. گفتم: اما در وى اثرى از حمل ديده نمى‏شود. امام‏عليه السلام فرمودند: آنچه گفتم به زودى واقع خواهد شد... نيمه‏هاى شب وقتى براى نماز بيدار شدم به نرجس خاتون نگاه كردم، اثرى از حمل و يا درد وضع حمل در او نديدم. به خارج از اتاق رفته، نشانه‏هاى اوليه طلوع فجر را در آسمان ديدم. اندكى در سخن امام حسن عسكرى‏عليه السلام كه فرموده بود امشب حجت الهى چشم به جهان بازخواهد كرد دچار شك شدم. درست در همين لحظه بود كه امام از اتاق خود مرا صدا كردند و فرمودند: عمه عجله نكن امر تولد فرزندم نزديك است. در جاى خود نشستم و به تلاوت آيات قرآن مشغول شدم. طولى نكشيد كه نرجس خاتون از خواب بيدار شد. از او سؤال كردم آيا چيزى احساس مى‏كنى؟ پاسخ داد: آرى عمه جان. آن‏گاه بستر او را آماده ساخته دلداريش دادم، در اين لحظه، ناگهان حالتى چون خواب بر من غلبه كرد پس از مدتى با صداى امام حسن عسكرى‏عليه السلام كه مى‏فرمود: اى عمه فرزندم را نزد من بياوريد. از آن حال خارج شدم. متوجه شدم كه فرزند نرجس كه چهره‏اش از نهايت زيبايى چون قرص ماه درخشان بود، در كنار اوست. او را در آغوش گرفته به خدمت پدر بزرگوارش بردم. آن حضرت با خوشحالى فرزند خود را در برگرفتند و در گوش راست او اذان و در گوش چپ‏اش اقامه گفتند. آن‏گاه به من فرمودند: كودك را به مادرش برگردان و خبر ولادت او را به كسى نگو. (3)
گرچه حضرت امام حسن عسكرى‏عليه السلام پس از تولد فرزند بزرگوارشان، براى جلوگيرى از وقوع اختلافات بعدى او را به برخى شيعيان مورد اعتماد نشان دادند و مساله جانشينى و امامت او را پس از شهادت خود به آنان گوشزد نمودند. با اين همه، براى اين‏كه وجود مقدس حضرت مهدى (عج) از خطر دستيابى خليفه عباسى در امان باشد، او را از ديدرس مردم دور ساختند. نقل شده است‏بدين منظور، چهل روز پس از تولد، ايشان را به محل نامعلومى فرستادند و بعدها نيز او را به مدينه منتقل ساختند تا در كنار مادربزرگ حضرت عسكرى كه بانوى بسيار بزرگوارى بود، به صورت ناشناس زندگى كنند.
ج. دوره غيبت صغرى:
در سال 260 ه . ق حضرت امام حسن عسكرى‏عليه السلام به دست‏خليفه عباسى شهيد شد. از اين پس، دوره جديدى از زندگى امام مهدى (عج)، كه به غيبت صغرى معروف است، آغاز شد. اين دوره حدود شصت و نه سال يعنى تا سال سيصد و بيست و نه هجرى طول كشد.
گرچه در اين مدت به دليل برخى مصالح، از جمله در امان ماندن از خطراتى كه جان آن حضرت را از سوى دشمنان تهديد مى‏كرد، امام‏عليه السلام از نظرها پنهان بودند، اما حضرت تعدادى افراد وارسته و با تقوا را به عنوان نائب خاص خود به مردم معرفى كردند تا هر يك از ايشان سؤالات و مشكلات خود را به وسيله آنان به امام‏عليه السلام برسانند و از طريق امام پاسخ دريافت نمايند. نواب دوره غيبت صغرى چهار نفر بودند كه به ترتيب عبارتند از:
1. ابو عمرو، عثمان بن سعيد، كه از سن يازده سالگى در حضور ائمه قبلى مشغول خدمت‏بوده است و از اصحاب مورد اعتماد امام هادى‏عليه السلام و امام عسكرى‏عليه السلام محسوب مى‏شوند. وى از سال 260 تا 267 ه . ق منصب نيابت امام زمان (عج) را عهده‏دار بود.
2. ابوجعفر محمد بن عثمان: وى فرزند نائب اول امام عصر (عج) است كه از سال 267 تا 305 ه . ق عهده‏دار منصب نيابت‏خاص بود.
3. ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى: اين عالم بزرگوار از سال 305 ه. ق تا 326 ه. ق يعنى حدود بيست و يك سال نيابت امام عصر (عج) را عهده‏دار بود.
4. ابوالحسن على بن محمد سيمرى: وى حدود سه سال يعنى از سال 326 تا 329 ه . ق به عنوان نايب خاص امام (عج) به انجام وظيفه مشغول بود.
همان‏گونه كه اشاره شد، نواب خاص دوره غيبت صغرى در غياب امام به انجام برخى وظايف مشغول بودند كه از جمله آن‏ها: زدودن شك و حيرت مردم درباره تولد امام زمان (عج); حفظ امام از خطراتى كه او را تهديد مى‏كند از راه پنهان داشتن مكان او; پاسخگويى به پرسش‏هاى فقهى و اعتقادى مردم; مبارزه با مدعيان دروغين نيابت; آماده سازى مردم براى پذيرش غيبت كبرى; كمك به نيازمندان و توزيع وجوه شرعى و...
د. دوره غيبت كبرى:
در سال 329 ه . ق و به دنبال رحلت چهارمين نائب خاص امام زمان (عج) دوره غيبت صغرى به پايان رسيد و از اين پس دوره غيب‏ت كبرى، كه در آن نائب خاصى از سوى امام تعيين نشده است، آغاز گشت. اين دوره يكى از برهه‏هاى سخت زندگى شيعيان است. اولا، طول مدت اين دوره بر كسى مشخص نيست. به علاوه، در اين دوره وقايع بسيار سخت و دشوارى به وقوع پيوست كه حفظ اعتقادات و پايبندى به احكام و مقررات دينى را مشكل ساخت. در اين دوره از تاريخ حيات بشرى، فقهاى عظام از سوى ائمه اطهارعليهم السلام و از جمله امام مهدى (عج) به عنوان نائبان عام مسؤوليت رهبرى سياسى و پاسخگويى به مسائل فكرى و اعتقادى مردم را عهده‏دار هستند و همين مساله منشاء و ريشه «ولايت فقيه‏» در نظام سياسى و اجتماعى جامعه اسلامى محسوب مى‏شود.
فلسفه غيبت‏حضرت حجت (عج)
همان‏گونه كه هيچ امرى در نظام هستى بدون علت نيست، غيبت امام زمان هم براى خود علل و ادله‏اى دارد و براى آن چندين دليل در روايات ذكر شده است. از جمله: امتحان و آزمايش مردم; حفظ وجود امام (عج) از خطرات كه او را تهديد مى‏كرد; فراهم شدن زمينه آمادگى فكرى و فرهنگى و روانى در مردم براى تشكيل حكومت جهانى و...
علاوه بر اين، اگر به حقيقت معناى امامت در جهان‏بينى مكتب اهل‏بيت‏عليهم السلام توجه شود، به خوبى اين نكته روشن خواهد شد كه امام علاوه بر وظيفه راهنمايى و ارشاد و رهبرى مردم، در حفظ نظام هستى نيز مؤثر است. در روايت آمده است كه اگر لحظه‏اى زمين از امام و حجت الهى خالى بماند، اهلش را در كام خود فرو مى‏برد. امام سجادعليه السلام در اين‏باره فرمودند: همان‏گونه كه ستارگان و سيارات وسيله حفظ نظام كيهانى هستند، ما هم وسيله حفظ اهل زمين هستيم. به بركت وجود ماست كه آسمان بر زمين فرود نمى‏آيد. اگر ما نبوديم زمين اهلش را فرو مى‏برد... آن‏گاه در ضمن يك تشبيه بسيار زيبا مى‏فرمايند: استفاده مردم از امام غائب همانند استفاده آنان از خورشيد در پشت ابر است... (4)
اما اين‏كه وظيفه مردم در اين دوره چيست؟ در يك كلام مى‏توان گفت: وظيفه مردم در دوره غيبت تلاش براى فراهم‏سازى زمينه ظهور از طريق رعايت احكام و تعاليم عاليه اسلام است. اين كار تنها از طريق شناخت كامل امام‏عليه السلام و خودسازى فردى و جامعه و... قابل تحقق است.
ه. اوضاع و شرايط آخرالزمان:
بنابر آنچه در مجموعه رهنمودهاى پيامبراكرم‏صلى الله عليه وآله و ائمه اطهار وارد شده است، در دوره غيبت‏به دليل عدم دسترسى مردم به امام (عج) و غرق شدن در زرق و برق دنيا و همين‏طور دور شدن از فضائل اخلاقى و انسانى و بى‏توجهى به احكام و ارزش‏هاى الهى، انسان‏ها با انواع مشكلات فرهنگى و اجتماعى و اعتقادى روبرو مى‏شوند. از اين پيشامدهاى تلخ كه سعادت افراد بشر را تهديد خواهد كرد با تعبيرات مختلف ياد شده است تا شايد مردم از طريق تامل در آثار زيانبار اين امور، از پديد آمدن اين وقايع جلوگيرى به عمل آورند. در اين‏باره اميرالمؤمنين على‏عليه السلام مى‏فرمايند: در اين زمان بى‏توجهى به احكام و ارزش‏هاى الهى به اندازه‏اى رواج پيدا خواهد كرد كه مردم كسى را كه امر به معروف مى‏كند آدم پست و ذليل به حساب مى‏آورند. در مقابل، كسى را كه به انواع گناهان و آلودگى‏ها مرتكب مى‏گردد ستايش خواهند كرد. (5)
در جاى ديگر تصريح دارند كه در اين دوره مردم فقير خوار و زبون و انسان‏هاى مؤمن ضعيف و حقير و انديشمندان و افراد با فضيلت پست و بى‏مقدار شناخته مى‏شوند. در مقابل، شخص فاسق محترم به حساب آمده و ستمگر و ظالم مورد تعظيم و احترام قرار مى‏گيرد. حق ضعيف در بينشان پايمال شده و انسان‏هاى قوى از نظر مال و امكانات زمام امور را به دست مى‏گيرند. (6)
امام صادق‏عليه السلام هم در اين‏باره چنين مى‏فرمايند: در اين زمان انسان‏هاى فاسق توانمند و پسنديده محسوب شده... راه‏هاى خير خالى از رهرو شده و راه‏هاى ناشايست پر از رهرو مى‏گردد. مردم اين زمان ثروتمندان را از انسان‏هاى با ايمان گرامى‏تر مى‏دانند... انواع گناهان نظير رباخوارى و قمار و... رواج مى‏يابد و كسى از آن‏ها جلوگيرى به عمل نمى‏آورد. افراد پست و لاابالى انسان‏هاى با فضيلت و بزرگوار را تحقير مى‏كنند. هرج و مرج عموميت پيدا كرده اغلب مردم به جاى حق (7) تابع قدرت مى‏شوند... ترك احكام الهى شيوع يافته حكم‏هاى باطل و برخلاف حكم خدا رواج پيدا مى‏كند... لازم به تذكر است كه اين بى‏توجهى به احكام و ارزش‏هاى دينى فقط در مورد تعاليم اسلام نخواهد بود بلكه در نتيجه هواپرستى مردم از آموزه‏هاى همه اديان رويگردان خواهند شد. امام صادق‏عليه السلام در اين‏باره تصريح دارند كه: در آن زمان مى‏بينى كه پيروان همه اديان تحقير مى‏شوند و حتى هر كس كه يك فرد ديندار را دوست داشته باشد. مردم ارتباط با او را تحريم مى‏كنند و از خود مى‏رانند. (8)
توضيحاتى كه در كتاب‏هاى ساير اديان نيز در اين‏باره ذكر شده است جالب به نظر مى‏رسد. به عنوان مثال در آياتى از انجيل آمده است:
اما اين را بدان كه در ايام آخر، زمان‏هاى سخت پديد خواهد آمد، زيرا كه مردمان خودپرست‏خواهند بود و طماع و لاف‏زن و متكبر و بدگو و نامطيع والدين و ناسپاس و ناپاك و بى‏الفت و كينه‏توز و غيبت‏گر و ناپرهيز و بى مروت و متنفر از نيكى و خيانت‏كار و تند مزاج و مغرور كه عشرت و عياشى را بيش‏تر از خدا دوست مى‏دارند. گاهى به ظاهر صورت دينداران را دارند ولى در واقع منكر آنند. (9)
بديهى است زمانى كه جامعه‏اى اين ويژگى‏هاى اخلاقى و فرهنگى را پيدا كرد، با انواع مشكلات و گرفتارهاى فردى و اجتماعى روبرو خواهد شد. از جمله اين گرفتارى‏ها جنگ‏هاى خانمانسوز و پيدايش سلطه‏هاى استكبارى و رواج ظلم و ستم در سرتاسر جهان، و شيوع انواع امراض و آلودگى‏هاى بهداشتى و وقوع زلزله و سيل‏هاى ويران‏گر و قحطى‏ها و...
لازم به ذكر است كه على‏رغم اين پيشامدها، كه ناشى از عملكردهاى غلط افراد جوامع است، اين‏گونه نيست كه به طور كلى زمين از افراد باتقوا و شايسته خالى شود، بلكه عده‏اى انسان‏هاى بسيار بزرگوارى هم خواهند بود كه در آن شرايط بسيار سخت از طريق رعايت احكام الهى به مراتب والاى اخلاق و تقوا دست‏خواهند يافت و حتى حكومت و يا حكومت‏هايى را در آخرالزمان ايجاد خواهند كرد كه خود زمينه‏ساز حكومت جهانى حضرت مهدى (عج) خواهند بود. افراد شايسته‏اى در سايه چنين حكومت‏هايى تربيت مى‏شوند كه ياران حضرت از ميان آن‏ها برگزيده خواهند شد. امام صادق‏عليه السلام از چنين افرادى با اين عبارات ياد مى‏كنند: اهل زمان غيبت او كه قائل به امامت او (مهدى عج) و منتظر ظهور او باشند، برتر از مردمان هر زمان ديگر مى‏باشند. ... غيبت امام در پيش آنان چون حضور شده است. خداوند اهل آن زمان را همانند مجاهدانى قرار داده كه در محضر رسول اكرم‏صلى الله عليه وآله شمشير بزنند. آنان مخلصان حقيقى و شيعيان واقعى و دعوت‏كنندگان به دين خدا در آشكار و نهان مى‏باشند. (10)
و. نشانه‏هاى ظهور:
گرچه براى ظهور حضرت مهدى (عج) زمان خاصى معين نشده است. و حتى از تعيين‏كنندگان وقت‏با تعابير بسيار تندى انتقاد شده است و در يكى از توقيعاتى كه از ناحيه خود حضرت صادر شده است زمانى كه از ايشان سؤال مى‏شود كه زمان ظهورتان كى واقع خواهد بود، حضرت در جواب مى‏نويسند: ظهور فرج منوط به اراده خداوند متعال است و كسانى كه براى آن وقتى تعيين مى‏كنند دروغگو هستند. (11)
با اين حال، در كتاب‏هاى حديث نشانه‏هاى زيادى براى ظهور ياد شده است كه خود چند نوع است: نشانه‏هاى حتمى يعنى علايمى كه بدون قيد و شرطى هستند، بايد اين شرايط پيش از ظهور محقق شوند. نشانه‏هاى غير حتمى كه مشروط به شرايط خاصى هستند.
ز. ويژگى‏هاى حكومت امام مهدى (عج):
پس از آن‏كه جهانيان آمادگى پذيرش حكومت عدل الهى را پيدا كردند و شرايط از هر جهت‏براى ظهور حضرت فراهم شد، امام مهدى (عج) قيام مى‏كنند و خود را به جهانيان معرفى مى‏نمايند آن‏گاه مردم را به پيروى احكام و مقررات اصيل اسلامى دعوت مى‏كنند. از آنجا كه سردمداران مستكبر در چنان شرايطى موقعيت‏خود را در خطر خواهند ديد، على‏رغم رفتار بزرگوارانه و استدلال‏هاى روشنگرانه امام‏عليه السلام باز جهت‏حفظ حكومت ظالمانه خود در مقابل آن حضرت صف‏آرايى مى‏كنند و به هيچ‏وجه حاضر به پذيرش حق نمى‏شوند. در نتيجه، نبرد شديد حق و باطل به وجود مى‏آيد و به كمك ياران با اخلاص و فداكار امام مهدى (عج) تمام سردمداران ظلم و تعدى نابود و يك حكومت واحد جهانى بر اساس تعاليم عاليه اسلامى در سرتاسر عالم مستقر مى‏شود كه در سايه آن، بشريت طعم شيرين عدالت و امنيت و آسايش واقعى... را مى‏چشند. در مورد اوصاف حكومت آن حضرت كه از طريق حاكميت احكام اسلام به وجود خواهد آمد، توصيفات زيادى در متون دينى وارد شده است. در اين‏جا به اختصار به چند مورد از آن‏ها اشاره مى‏گردد:
گسترش عدالت:
برقرارى عدل و قسط در عالم و ريشه كن ساختن بيداد و تبعيض، از ويژگى‏هاى اصلى حكومت‏حضرت مهدى (عج) است. به اين ويژگى در بسيارى از رهنمودهاى ائمه اطهارعليهم السلام اشاره شده است. در اين زمينه، امام رضاعليه السلام مى‏فرمايند: خداوند متعال توسط حضرت مهدى (عج) زمين را از هر ستمى پاك خواهد ساخت. ... آن حضرت وقتى قيام كردند ميزان عدل و داد را در ميان مردم مستقر مى‏نمايد و به گونه‏اى به كارها رسيدگى مى‏كند كه احدى جرات تعدى و ظلم به ديگرى را نخواهد كرد. (12)
امنيت كامل:
امام زمان (عج) با سياستى كه در پيش خواهند گرفت، در مدت بسيار كوتاهى امنيت و صلح و صميميت را در تمام زمينه‏ها تحقق خواهند بخشيد. على‏عليه السلام در اين‏باره مى‏فرمايند: وقتى كه قائم ما قيام كنند، كينه‏ها از دل‏هاى مردم بيرون مى‏رود... امنيت‏به گونه‏اى گسترش پيدا مى‏كند يك زن، على‏رغم به همراه داشتن اشياء گرانقيمت فاصله بين عراق تا شام را به تنهايى طى خواهد كرد. بدون اين‏كه كوچك‏ترين ترسى در دل داشته باشد (13) و امام صادق‏عليه السلام در توصيف آن دوران مى‏فرمايند: به اندازه‏اى امنيت ايجاد خواهد شد كه حتى وحوش و حيوانات درنده نيز در امان خواهند بود و هيچ خطرى آن‏ها را تهديد نخواهد كرد. (14)
رفاه و آسايش:
يكى از ويژگى‏هاى مهم حكومت امام زمان (عج)، رفاه و آسايش عمومى است كه در نتيجه اجراى عدالت تحقق پيدا خواهد كرد. اين امر خود، زمينه‏اى براى رشد و تعالى معنوى جامعه جهانى خواهد بود. پيامبراكرم‏صلى الله عليه وآله در روايتى مى‏فرمايند: وقتى در امت من، مهدى (عج) قيام كنند... مردم به اندازه‏اى از نعمت‏هاى الهى برخوردار خواهند شد كه در هيچ زمانى به چنان وضعى دست نيافته‏اند و زمين و آسمان بركات خود را براى آن حضرت و يارانش ظاهر خواهد ساخت. (15) امام باقرعليه السلام نيز مى‏فرمايند: حضرت مهدى(عج)اموال را درميان مردم چنان مساوى قسمت‏خواهندكردكه ديگر نيازمندى يافت نخواهد شد كه به او زكات بدهند. (16)
عمران و آبادى:
حضرت مهدى (عج) پس از پيروزى بر طاغوت‏هاى زمان از جمله كارهايى كه انجام خواهند داد تمام خرابى‏هايى را كه سردمداران حكومت‏هاى ستمگر در طول تاريخ به وجود آورده‏اند برطرف خواهند ساخت. از امام باقرعليه السلام در اين‏باره نقل شده است كه: در زمان حكومت‏حضرت مهدى (عج)، در روى زمين هيچ ويرانى نخواهد ماند كه آباد نشود... (17)
پيشرفت علم و تكنولوژى:
از آنجا كه علم و صنعت و تكنولوژى در پيشبرد امور، نقش اساسى ايفا مى‏كند، همين امر يكى از امورى است كه هم در زمينه‏سازى تشكيل حكومت جهانى و هم در قوام آن، ضرورت خواهد داشت. پيشرفت همه جانب شاخه‏هاى مختلف علوم و صنايع در دوره حكومت امام زمان (عج) به نهايت تكامل خود خواهد رسيد. امام صادق‏عليه السلام مى‏فرمايند: علم و دانش بيست و فت‏حرف (شاخه) است و تمام آنچه كه انبياء الهى براى مردم آورده‏اند، تنها دو حرف از آن بيست و هفت‏حرف است. اما موقعى كه قائم ما قيام كنند، بيست و پنج‏حرف ديگر را نيز براى مردم به ارمغان خواهند آورد. (18) روشن است كه وقتى به بركت‏برخوردارى از دو حرف اين همه دست‏آوردهاى علمى به دست آمده است، وقتى بيست و پنج‏حرف ديگر معلوم گردد پيشرفت علم و صنايع از تحول و پيشرفت‏بى‏سابقه‏اى برخوردار خواهد شد.
علاوه بر اين از جمله ويژگى‏هاى حكومت امام زمان (عج) چنين است:
- احياء همه احكام و تعاليم عاليه اسلام و حاكميت آن‏ها در سطح جامعه;
- پاكسازى زمين از لوث ستم‏گران;
- رشد نيروى تفكر و تحليل انسان‏ها;
- رشد فضايل اخلاقى;
- حاكميت محرومان و مستضعفان.
پى‏نوشت‏ها:
1. انت‏سيدتى و سيدة اهلى... كمال‏الدين، ص 27 و 424
2. بابى ابن خيرة الاماء: پدرم به فداى فرزند بهترين بانوان... غيبة، شيخ طوسى، ص 470
3. كمال‏الدين، ج 2، ص 424
4. بحارالانوار، ج 52، ص 92
5. بحارالانوار، ج 52، ص 256
6. الزام‏الناصب، ص 195
7. بحارالانوار، ج 52، ص 193
8. بشارة‏الاسلام، ص 132
9. رساله دوم پولس رسول به تيموتاوس، باب سوم، بندهاى 1- 5
10. بحارالانوار، ج 52، ص 122
11. كمال‏الدين، ص 484
12. كمال‏الدين، ج 2، ص 372
13. منتخب‏الاثر، ص 474
14. بحارالانوار، ج 52، ص 316
15. بحارالانوار، ج 51، ص 78
16. بحارالانوار، ج 52، ص 390
17. كمال‏الدين، ج 1، ص 331
18. بحارالانوار، ج 52، ص 336

دوشنبه 25 بهمن 1389  12:41 PM
تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها