شب عید است و گرفتار زن خویشنتم، داد از دست زنم
اوست جفت من و من جفت ملال و محنم، داد از دست زنم
هم كرپ ژرژه ز من خواهد و هم چادر وال، مد و فرم امسال
خود نه شلوار به پايم نه لباسي به تنم، داد از دست زنم
پاي من مانده چو خر در گل و دل گشته پريش، او به فكر قر خويش
گويدم عطر بخر تا كه به زلفم بزنم، داد از دست زنم
مشهدي باقر هيزمشكن امروز زنش، رخت نو كرده تنش
من نه كمتر ز زن باقر هيزمشكنم، داد از دست زنم
گفت بهر سر طاسم تو كلهگيس بخر، مد پاريس بخر
گفتمش از همه كس لاتتر امروز منم، داد از دست زنم
گفت اگر پول نداري ز چه هستي زنده، من شدم شرمنده
گفتمش زنده از آنم كه نباشد كفنم، داد از دست زنم
گفته بودم كه نگيرم زن تا گردم پير، پدرم گفت بگير
گفتم اين لقمه بزرگ است براي دهنم، داد از دست زنم
خواست جوراب فرنگي كه برايش بخرم، نبود سيم و زرم
وطني گر بخرم طرد كند از وطنم، داد از دست زنم
گشت از خانهي ما شيون و فرياد بلند، داد و بيداد بلند
مشت زد بر دهنم آخ دهنم، آخ دهنم، داد از دست زنم
شاعر: غلامرضا روحاني، برگرفته از كتاب بهار ادب
